Kościół św. Jana Ewangelisty w Sigmaringen

Kościół wybudowano na miejscu kaplicy zamkowej, wzmiankowanej w roku 1359^[1], oraz trzech innych świątyń. W 1756 ówczesny proboszcz napisał petycję do wikariatu generalnego w Konstancji z prośbą o rozbiórkę starego kościoła i budowę nowego z powodu zniszczenia budynku. Prace budowlane rozpoczęto w kwietniu 1757 roku, motywowane były one również chęcią stworzenia odpowiedniego miejsca kultu dla św. Fidelisa z Sigmaringen. Zimą 1757/1758 budynek ukończono w stanie surowym. Dekoracje sztukaterskie wykonał Johann Jakob Schwarzmann, ołtarze – Johann Michael Feuchtmayer(inne języki), rzeźby – Johann Georg Weckenmann(inne języki), a freski – Andreas Meinrad von Ow(inne języki). W 1762 zainstalowano organy autorstwa Johanna Baptista Hobsa II. 16 sierpnia 1763 roku świątynię konsekrował biskup pomocniczy Konstancji Franz Karl Josef Fugger Graf von Kirchberg und Weißenhorn^[2].

Podczas dwóch renowacji z lat 1846–1847 i 1888 część fresków pobielono oraz usunięto sztukaterie Schwarzmanna. W 1860 książę Karol Antoni Hohenzollern-Sigmaringen podarował cztery witraże z wizerunkami patronów swoich czterech synów. W 1908 zainstalowano nowe organy. W 1936 świątynię odrestaurowano, freski oczyszczono, wymieniono witraże z 1860, zainstalowano rzeźbę św. Jana Ewangelisty dłuta Paula Tönnesa, a na północnej ścianie wieży wypisano nazwiska mieszkańców miasta, którzy zginęli podczas I wojny światowej. W 1952 zainstalowano tablicę upamiętniającą ofiary II wojny światowej, a podczas kolejnej restauracji w 1959 odtworzono sztukaterię. W latach 1981–1982 odremontowano elewacje, a w latach 1986–1988 – wnętrze kościoła. 1 października 1995 poświęcono nowe organy, które wmontowano w starą szafę organową^[2].

Świątynia barokowa, jednonawowa. Do nawy dostawione są dwie kaplice boczne, północna poświęcona jest św. Fidelisowi, a południowa – św. Janowi Nepomucenowi. W ołtarzu głównym zainstalowano obraz Chrystusa Ukrzyżowanego w otoczeniu Maryi i Jana Ewangelisty. Na sklepieniu prezbiterium widnieje fresk z motywem ostatniej wieczerzy. Sklepienie nawy dekoruje z kolei scena przejścia św. Fidelisa przez bramy niebios, gdzie przyjmuje go św. Meinrad z Einsiedeln^[2]. W prezbiterium ustawione są dziewięciogłosowe organy, wykonane w 1773 roku w warsztacie Conrada Keppnera w Hechingen, odrestaurowane w 1992 przez przedsiębiorstwo Stehle Orgelbau z Haigerloch^[3]. Organy na emporze zostały wykonane w 1995 roku przez alzackie przedsiębiorstwo Manufacture d’Orgues Kœnig(inne języki), wmontowano je w starą szafę organową^[2]. Na wieży kościoła zawieszonych jest sześć brązowych dzwonów, dwa większe służą do wybijania pełnych gofzin, a cztery mniejsze – kwadransów. Prócz nich na wieży znajduje się również XIII-dzwon zwany Fidelisem, napędzany ręcznie^[4].

• 
  Południowa elewacja
• 
  Widok z zachodu
• 
  Wnętrze
• 
  Prezbiterium
• 
  Ołtarz boczny
• 
  Organy