Klaudiusz Balcerzak

W 1979 ukończył studia na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Wrocławskiego^[1].

Jego rodzina zajmowała się przetwórstwem mięsa i produkcją wędlin. Z tą samą branżą związał się Klaudiusz Balcerzak. W 1970 został kierownikiem zakładu mięsnego w Sławie. Rozbudowywane za jego czasu przedsiębiorstwo w 1995 zatrudniało około 700 pracowników^[2]. Doprowadził do jego przekształcenia w spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością, która jako pierwsza firma w Polsce uzyskała certyfikaty pozwalające na eksport produktów mięsnych do krajów Unii Europejskiej^[2], a jej zakład przetwórstwa był uznawany za najnowocześniejszy w kraju^[3]. Pod koniec lat 90. Klaudiusz Balcerzak kontrolował łącznie trzy przedsiębiorstwa z branży, w których w 2002 pracowało około 2 tysięcy osób^[4]. W 2000 znalazł się na 81. miejscu listy 100 najbogatszych Polaków według tygodnika „Wprost”^[3].

Wkrótce urząd skarbowy zajął konta jego firmy, domagając się zwrotu 2 mln złotych z tytułu ulg inwestycyjnych w związku z przekształceniem statusu prawnego przedsiębiorstwa. Klaudiusz Balcerzak sprzedał ją wówczas niemieckiemu inwestorowi, zobowiązując się do dziesięcioletniego zakazu konkurencji^[2][4]. Działał w branży gastronomicznej i hotelarskiej, przeszedł terapię związaną z chorobą nowotworową, procesował się z nabywcą jego firmy w sprawach o działalność konkurencyjną^[4]. W 2009 otworzył restaurację w budynku dworca kolejowego w Sławie^[5].

W wyborach samorządowych w 2006^[6] i 2010^[7] był wybierany na radnego sejmiku lubuskiego z listy Platformy Obywatelskiej. W wyborach w 2007 również z ramienia PO kandydował bez powodzenia do Sejmu, a w wyborach w 2009 do Parlamentu Europejskiego. Po utracie mandatu przez posła Marka Cebulę (w związku z wyborem na burmistrza) uzyskał prawo do jego objęcia. Ślubowanie poselskie złożył 14 grudnia 2010. W wyborach w 2011 nie odnowił mandatu^[8]. W 2014 powrócił do sejmiku lubuskiego z ramienia PO^[9]. W kwietniu 2016 odszedł z partii, przechodząc do klubu radnych Prawa i Sprawiedliwości^[10]. W 2018 z listy PiS nie uzyskał reelekcji^[11]. W 2019 bez powodzenia kandydował do Senatu^[12]. W 2024 wystartował ponownie z ramienia PiS na radnego województwa^[13].

Został honorowym obywatelem Głogowa.

• Strona sejmowa posła VI kadencji. [dostęp 2010-12-14].