Kepler-413
Kepler-413 – układ binarny gwiazd położony w gwiazdozbiorze Łabędzia w odległości około 2300 lat świetlnych[2]. Na układ składają się dwie gwiazdy ciągu głównego (Kepler-413 A i Kepler-413 B), które krążą wokół wspólnego środka masy w ciągu 10,11 dni[4].
Gwiazdozbiór | |||||
---|---|---|---|---|---|
Rektascensja | 19h 14m 02,549s[1] | ||||
Deklinacja | +51° 09′ 44,9″[1] | ||||
Odległość | |||||
Wielkość obserwowana | |||||
Charakterystyka fizyczna | |||||
Rodzaj gwiazdy | układ podwójny – gwiazdy ciągu głównego (pomarańczowy i czerwony karzeł)[2] | ||||
Typ widmowy | |||||
Masa | |||||
Promień | |||||
Gęstość | 1755 / 4770 kg/m³[4] | ||||
Metaliczność [Fe/H] | -0,2 / ?[1] | ||||
Wielkość absolutna | |||||
Temperatura | 4700 / 3463 K[1] | ||||
Charakterystyka orbitalna | |||||
Okres orbitalny | 10,116146 dni[4] | ||||
Alternatywne oznaczenia | |||||
|
Charakterystyka
Układ podwójny Kepler-413 składa się z dwóch gwiazd ciągu głównego, sklasyfikowane jako pomarańczowy i czerwony karzeł[2]. Gwiazdy te mają 0,82 i 0,54 masy Słońca i 0,77 i 0,48 promienia Słońca[1] i okrążają się wzajemnie wokół wspólnego środka masy w okresie 10,11 dni[4]. System ten jest zmienną zaćmieniową typu Algol[5].
Układ planetarny
Układ planetarny gwiazdy podwójnej Kepler-413 składa się z jednej znanej nam planety Kepler-413 (AB) b. Jest to planeta okołopodwójna[1][4], gdyż krąży ona wokół obu składników gwiazdy podwójnej. Jej okres orbitalny wynosi 66,3 dni, a jej masa jest 67-krotnie większa od masy Ziemi[1][4].
Planeta | Masa [ M🜨 ] | Promień [ R🜨 ] | Okres [ d ] | Półoś wielka [ au ] | Mimośród | Inklinacja [ ° ] | Rok odkrycia |
b | 67 +22−21 | 4,347 ± 0,099 | 66,262 | 0,3553 | 0,1181 | 89,929 | 2013 |
---|
Ekosfera
Układ planetarny Kepler-413 składa się z dwóch gwiazd posiadających jedynie 82% i 54% masy Słońca. Jaśniejsza gwiazda posiada typ widmowy K, a jej ciemniejszy towarzysz posiada typ widmowy M. Przeprowadzono liczne symulacje numeryczne formowania się planet okołopodwójnych m.in. wokół systemu Kepler-413 w celu sprawdzenia, czy system ten może zawierać planety skaliste w swojej ekosferze. Właściwości fizyczne gwiazd tego układu skutkują tym, że system posiada bardzo wąską ekosferę, a planeta Kepler-413b znajduje się na jej wewnętrznej krawędzi, przez co duża ilość materii z wewnętrznej części dysku protoplanetarnego zostaje wyrzucona już w pierwszych chwilach przeprowadzanych symulacji. Planety skaliste mogą się więc formować w dalszych częściach układu, przez co w większości symulacji planety te powstawały zwykle poza ekosferą. W niektórych przypadkach jednak system był w stanie pomieścić planetę podobną do Ziemi wewnątrz ekosfery, ale jednak blisko jej zewnętrznej krawędzi. Te przypadki występują jednak kiedy system posiada mniej masywny tzw. embrion planetarny i mniej masywny dysk protoplanetarny w swojej wewnętrznej części[6].
Przypisy
Linki zewnętrzne
- Kepler-413b w serwisie The Extrasolar Planets Encyclopaedia (ang.)
- Kepler-413 w bazie SIMBAD (ang.)