Keanu Reeves

Urodził się 2 września 1964 w Bejrucie^[7] jako syn geologa Samuela Nowlina Reevesa Jr., Amerykanina mającego zarówno chińsko-hawajskie, jak i europejskie korzenie^[8]) oraz Patricii Taylor – Angielki^[9], stylistki i projektantki kostiumów dla artystów, takich jak Alice Cooper^[10], Dolly Parton^[11]. Kiedy małżeństwo jego rodziców zakończyło się rozwodem, matka przeniosła się z Keanu do Nowego Jorku. W 1969 matka po raz drugi wyszła za mąż za Paula Aarona, broadwayowskiego reżysera, a następnie przeniosła się z dziećmi do Toronto w Kanadzie, gdzie uzyskała obywatelstwo. Małżeństwo trwało tylko rok. Za mąż wychodziła jeszcze dwukrotnie – za promotora rockowego Roberta Millera, z którym ma córkę Karinę Miller (ur. 1976), a następnie za właściciela salonu fryzjerskiego, Jacka Bonda.

Gdy miał dziewięć lat, wystąpił w przedstawieniu George’a Abbotta Damn Yankees. W Kanadzie uczęszczał do Jesse Ketchum Public School, a następnie studiował na De La Salle College. Cierpi na dysleksję^[12]. Jako nastolatek grał w hokeja jako bramkarz zespołu i otrzymał przydomek „The Wall” (pol. „Mur”), ponadto należał do drużyny szachowej^[13]. Naukę kontynuował w Etobicoke School of the Arts w Ontario. Nie mógł przystosować się do szkoły – choć uczył się przeciętnie, miał trudności związane z rówieśnikami i nauczycielami. W 1981, mając 17 lat, porzucił szkołę^[14][15]. Dorabiał, pracując jako ogrodnik, poza tym ostrzył łyżwy i był kucharzem w restauracji Patissima^[10].

Na początku kariery sugerowano, by aktor ze względu na swoje oryginalne imię posługiwał się pseudonimem (wśród propozycji pojawiły się K.C. Reeves, Norman Kreeves czy Chuck Spadina), jednak Reeves pozostał przy swoich prawdziwych personaliach^[16]. W wieku 19 lat zadebiutował na profesjonalnej scenie w homoerotycznym dreszczowcu Wolfboy (1984) w reżyserii Johna Palmera^[16][17] w Leah Posluns Theatre w Toronto, gdzie rok potem wystąpił jako Merkucjo w tragedii szekspirowskiej Romeo i Julia (1985)^[18].

Swoje pierwsze doświadczenia przed obiektywem kamery nabywał dzięki występom w niewielkich produkcjach kanadyjskiej telewizji. Pojawił się w reklamie Coca-Coli oraz gościnnie w sitcomie CBS Hangin’ In (1984) i serialu policyjnym CTV Television Network Nocna gorączka (Night Heat, 1985) z Jeffem Wincottem. W dramacie obyczajowym Youngblood (1986) zagrał postać hokeisty u boku Roba Lowe i Patricka Swayze. Wystąpił w niewielkiej roli Buddy’ego Martina w dramacie kryminalnym HBO Akt zemsty (Act of Vengeance, 1986) z Charlesem Bronsonem. Po roli Le Chevaliera Raphaela Danceny w filmie Stephena Frearsa Niebezpieczne związki (Dangerous Liaisons, 1988) wystąpił w roli Toda, naiwnego ojca i męża w filmie Spokojnie, tatuśku (Parenthood, 1989), oraz Teda Logana w komedii Stephena Hereka Wspaniała przygoda Billa i Teda (Bill & Ted’s Excellent Adventure, 1989) z Alexem Winterem^[19][20].

Zagrał w teledysku do piosenki Pauli Abdul „Rush Rush” (1991)^[12]. W następnych latach wystąpił w wielu filmach u licznych reżyserów światowego kina, tworząc kreacje m.in. w Moje własne Idaho^[21], Mały Budda czy Wiele hałasu o nic. Za rolę początkującego agenta FBI Johnny’ego Utaha w dramacie sensacyjnym Kathryn Bigelow Na fali (Point Break, 1991) otrzymał MTV Movie Award jako najbardziej pożądany aktor^[22]. Na potrzeby gry w filmie nauczył się surfować^[23]. Z kolei za występ w roli Jonathana Harkera w Drakuli (1992) był szeroko krytykowany przez krytyków, ponadto sam twierdził, że źle zagrał swoją postać^[24].

W latach 1991–2002 grał na gitarze basowej w zespole folk-thrashowym Dogstar^[25][26][27].

W 1994 zagrał Jacka Travena u boku Sandry Bullock w filmie Speed: Niebezpieczna prędkość^[28], który stał się ogromnym sukcesem komercyjnym (film zarobił 350 mln USD przy 30 mln budżecie). Uczynił on z niego gwiazdora Hollywood, a zarazem jednego z najlepiej zarabiających aktorów amerykańskich^[29]. Odrzucił propozycję ponownego zagrania Travena w kontynuacji Speed – Speed 2: Wyścig z czasem (1995), a także odmówił głównej roli w filmie Gorączka, bo wolał występować w Hamlecie na scenie Royal Manitoba Theatre Centre^[30]. Następnie zagrał postać prawnika Kevina Lomaxa w Adwokacie diabła (1997)^[31] u boku Ala Pacino i Charlize Theron^[32]. Jego popularność wzrosła dzięki roli Neo w Matriksie (1999) i jego sequelach, a krytycy – dotychczas chłodno oceniający występy aktora – przychylniej ocenili jego grę^[33], uznaje się także, iż występ Reevesa w roli pierwszoplanowej miał duży wpływ na sposób przedstawiania w mediach aktorów reprezentujących mniejszości etniczne, a także wpłynął na szerszą ekspozycję w kinach amerykańskich aktorów azjatyckiego pochodzenia^[34]. Na potrzeby roli w filmie przez cztery miesiące poświęcał po osiem godzin dziennie na treningi kung-fu pod okiem kaskadera Yuena Woo-pinga^[35].

W komediodramacie sportowym Briana Robbinsa Krótka piłka (Hardball, 2001) zagrał niespokojnego uzależnionego od hazardu Conora O’Neilla, który zamierza spłacić swoje wierzytelności i podejmuje się szkolenia drużyny baseballowej^[36]. Sukces odniosły również Constantine (2005) i Przez ciemne zwierciadło (2006)^[37].

W 2010 zdjęcia Reevesa stały się inspiracją dla internautów do tworzenia memów^[38]. Sam aktor ocenił przeróbki swoich zdjęć jako „czystą, dobrą zabawę”^[39].

W 2011 zadebiutował jako producent filmowy obrazem Skok Henry’ego, w którym zagrał główną rolę^[40]. W tym samym roku wydał tomik poezji Ode to Happiness^[41] oraz założył z zaprzyjaźnionym projektantem motocykli Gardem Hollingerem firmę produkcyjną Arch Motorcycle Company^[42].

W 2010 i 2012 pojawił się na festiwalu Camerimage w Bydgoszczy.

W 2013 zadebiutował jako reżyser filmem Człowiek Tai Chi^[14], w którym zagrał postać Donaki Marka^[43]. W kolejnym roku premierę miał film John Wick, w którym zagrał rolę tytułowego byłego zabójcy, którego nowe życie rozpada się, pozostawiając żądzę zemsty^[44]. Film odniósł sukces komercyjny (zarobił 86 mln USD przy budżecie 20 mln^[45]) i zyskał przychylne recenzje krytyków, rozpoczynając nową franczyzę. W 2017 sukces odniósł sequel filmu – John Wick 2, w 2019 do kin trafił John Wick 3: Parabellum^[46], a w 2023 premierę miał John Wick 4.

W 2017 wraz z zaprzyjaźnioną malarką Alexandrą Grant założył wydawnictwo książkowe X Artists’ Books^[45]. W 2019 na E3 przedsiębiorstwo CD Projekt Red przedstawiło zwiastun gry Cyberpunk 2077, w której Reeves użyczył głosu i wizerunku jednemu z głównych bohaterów, Johnny’emu Silverhandowi, buntownikowi walczącemu o przetrwanie^[47].

W latach 1986–1990 spotykał się z Jill Schoelen. W pierwszej połowie lat 90. był związany z Sofią Coppolą^[48]. W 1998 związał się z Jennifer Syme. 24 grudnia 1999 jego jedyna córka urodziła się martwa. 2 kwietnia 2001 Jennifer Syme zginęła w wypadku samochodowym. W 2008 spotykał się z modelką i aktorką Chiną Chow. Od 2019 jest w związku z Alexandrą Grant.

W 1988 w wyniku wypadku motocyklowego przeszedł operację usunięcia śledziony^[14]. Jest leworęczny^[49]. Jest weganinem^[50].

• 2005: Constantine jako John Constantine
• 2005: The Matrix: Path of Neo jako Neo
• 2020: Cyberpunk 2077 jako Johnny Silverhand

• LarissaL. Zageris LarissaL., KittyK. Curran KittyK., W roli głównej: Keanu Reeves, Wydawnictwo „Znak”, 2020, ISBN 978-83-240-7831-8 .

• Keanu Reeves w bazie IMDb (ang.)
• Keanu Reeves w bazie Filmweb
• Keanu Reeves w bazie Notable Names Database (ang.)