Kazarka nadobna

Północna i wschodnia Australia, Nowa Gwinea i Moluki^[7].

Komisja Faunistyczna Sekcji Ornitologicznej Polskiego Towarzystwa Zoologicznego wymienia kazarkę nadobną na liście gatunków stwierdzonych w Polsce, lecz nie zaliczonych do awifauny krajowej (kategoria E w klasyfikacji AERC – pojaw nienaturalny)^[8].

Kazarka nadobna umieszczana jest w monotypowym rodzaju Radjah^[6][7]. Dawniej takson ten zaliczano do rodzaju Tadorna^[2]. W niewoli krzyżuje się T. ferruginea i T. tadorna, dając płodne potomstwo^[2]. Wyróżniono dwa podgatunki R. radjah^[7][9]:

• R. radjah radjah – Moluki do Nowej Gwinei
• R. radjah rufitergum – północna i wschodnia Australia

Długość ciała kazarki nadobnej wynosi ok. 51–61 cm^[10]. Masa ciała: samce około 930 g, samice około 840 g^[11]. Samice są nieco mniejsze od samców^[10].

Ubarwienie jest takie samo u osobników obu płci. Głowa, szyja i pierś są białe. Wierzch ciała, pióra nadogonowe, ogon oraz podogonie czarne. Na piersi widać poprzeczną brązową pręgę. Boki tułowia i brzuch są białe, podobnie jak głowa, szyja i pierś. Na skrzydle, w okolicy przedramienia znajduje się biała plama. Ptak posiada zielone, bardzo błyszczące lusterko, obramowane szerokim białym i wąskim czarnym paskiem. Dziób tej kaczki jest bardzo jasnoróżowy. Nogi są nieco ciemniejsze od dzioba. Oczy koloru cytrynowego, jasne^[10].

Siedlisko

Zasiedlają słodkowodne i lekko słone jeziora oraz laguny, spokojne wybrzeża i zatoki.

Lęgi i zachowanie

Gniazduje w dziuplach i norach, ewentualnie wśród roślin. Samica znosi 6–15 jaj, które wysiaduje 30 dni. Młode są wodzone przez rodziców przez 50 dni. Dojrzewają po 3 latach. Tworzą trwałe pary. Lubią przesiadywać na drzewach.

Pożywienie

Żeruje na lądzie i w płytkiej wodzie. Żywi się turzycami, glonami oraz drobnymi bezkręgowcami: owadami, mięczakami i skorupiakami.

Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje kazarkę nadobną za gatunek najmniejszej troski (LC – Least Concern) nieprzerwanie od 1988 roku. Globalny trend liczebności populacji uznawany jest za spadkowy, choć niektóre populacje mogą być stabilne^[5].

• ptaki obserwowane w Polsce, lecz nie zaliczone do polskiej awifauny

• Carles Carboneras: Family Anatidae (Ducks, geese and Swans). W: Josep del Hoyo, Andrew Elliott, Jordi Sargatal: Handbook of the Birds of the World. Cz. 1: Ostrich to Ducks. Barcelona: Lynx Edicions, 1992. ISBN 84-87334-10-5. (ang.).

• Zdjęcia, nagrania głosów i krótkie filmy. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).