Katedra Arktyczna

Kościół został zbudowany 1965 roku według projektu Jana Inge Hoviga (1920–1977)^[1][2]. Zlokalizowany jest przy moście Tromsøbrua^[3]. Jest dobrze widoczny z morza zarówno od strony północnej, jak i południowej, a także z centrum miasta^[3]. Jego monumentalna bryła góruje nad sąsiadującymi zabudowaniami, przez co kościół nazywany jest „katedrą”, choć katedrą nie jest^[3].

Formą przypomina tradycyjny namiot lapoński^[4]. Wzniesiony z 11 par płyt betonowych opierających się o siebie szczytami, tworzących nachodzące na siebie trójkąty^[3][2]. Płyty pokrywa blacha pomalowana na biało^[2].

Gmach wyróżniają monumentalna szklana fasada z wydatnym krzyżem z betonu po stronie zachodniej, a po stronie wschodniej, dodany w 1972 roku, ogromny trójkątny witraż projektu Victora Sparrego (1919–2008) przedstawiający drugie przyjście Chrystusa^[1][3]. Na witrażu ukazana jest dłoń Boga, z której rozchodzą się trzy promienie światła: jeden przechodzi przez postać Jezusa, drugi przez postać kobiety, a trzeci przez postać mężczyzny^[1]. Witraż ma monumentalne rozmiary – mierzy 23 m wysokości^[5]. Został wykonany przy użyciu techniki rozwiniętej w latach 30. XX w. we Francji, polegającej na zastosowaniu grubych na 10 cm bloków szkła wprawionych w żelazo i osadzonych w betonie^[5].

Wnętrze świątyni utrzymane jest w surowym stylu, główne elementy wystroju to dębowe ławy, szklane żyrandole, ołtarz i ambona^[1]. Hovig współpracował z architektem wnętrz Bittenem Hopstockem^[3].

W 2005 roku w kościele zamontowano organy z 2940 piszczałkami, zbudowane przez firmę Grönlunds Orgelbyggeri^[1]. Odbywają się tu liczne koncerty – w 2017 roku ponad 500 – w tym letnie koncerty podczas białych nocy oraz koncerty zimowe^[6].