Kastylia-León (królestwo)
Królestwo Kastylii-Leónu (łac. Corona Castellae, hiszp. Corona de Castilla y León) – po śmierci króla Leónu Alfonsa IX w 1230 roku, jego syn Ferdynand III, król Kastylii, zjednoczył ostatecznie oba królestwa. Unia ta okazała się trwała, a nowe państwo określano od tej pory jako królestwo Kastylii i Leónu lub też Koronę Kastylii i Leónu. W połowie XIII wieku było to największe państwo na Półwyspie Iberyjskim, zajmujące 300 tys. km² i liczące 3 mln mieszkańców.
| 1230-1715 | |||||
| |||||
| Ustrój polityczny | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Stolica | |||||
| Data powstania | |||||
| Data likwidacji | |||||
| Powierzchnia | 380.000 km² | ||||
| Populacja (1516) • liczba ludności |
| ||||
| • gęstość | 11,8 os./km² | ||||
| Religia dominująca | |||||
 | |||||
Położenie na mapie | |||||
.svg)
-Variant.svg)
Jako samodzielne państwo królestwo to istniało do końca XV wieku, kiedy to, pod rządami „Monarchów Katolickich” Izabeli Kastylijskiej i Ferdynanda Aragońskiego, doszło do zjednoczenia Kastylii i Leónu z Koroną Aragońską i powstania Korony Hiszpańskiej. Przetrwały jednak znaczne różnice prawne i instytucjonalne między połączonymi terytoriami. Różnice te zlikwidowała dopiero dynastia burbońska u progu XVIII wieku.
Zobacz też
