Karol Żmij

Karol Żmij urodził się 31 lipca 1907 roku w Łące koło Pszczyny^[1] w rodzinie rolnika Józefa i Katarzyny z d. Bartecka^[2]. Po ukończeniu szkoły powszechniej^[3] w wieku 12 lat wstąpił do Małego Seminarium Księży Misjonarzy w Krakowie^[2]. Opuścił je po dwóch latach – w 1922 roku, kontynuując naukę od drugiej klasy w nowopowołanym polskim gimnazjum w Pszczynie (późniejsze I Liceum Ogólnokształcące im. Bolesława Chrobrego w Pszczynie)^[2], gdzie 7 maja 1929 roku zdał maturę^[3].

Po maturze Karol Żmij rozpoczął studia teologiczne na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego, po których 24 czerwca 1934 roku przyjął święcenia kapłańskie^[3].

Ks. Karol Żmij najpierw został skierowany do posługi w parafii Matki Bożej Różańcowej w Chropaczowie^[1], a od 10 listopada 1935 roku był wikarym w parafii św. Jana i Pawła Męczenników w Katowicach-Dębie^[3]. Z inicjatywy ks. Karola Żmija w dębskiej parafii założono kilka organizacji, tj. Dzieło Krzewienia Wiary i Dziecięctwa Jezusowego oraz Krucjatę Dziecięcą^[4], a jako duszpasterz młodzieży zwalczał wpływy faszystowskie^[1].

W kwietniu 1936 roku uczestniczył w pielgrzymce do Ziemi Świętej^[2].

1 września 1938 roku ks. Karol Żmij został przeniesiony do parafii św. Augustyna w Lipinach. We wrześniu 1939 roku zastępował on swego proboszcza do czasu jego powrotu z tułaczki wojennej. Ks. Karola Żmija aresztowano 3 maja 1940 roku^[3] za swoją działalność antyhitlerowską^[1], po czym po dwóch dniach^[2] w transporcie zbiorowym został przewieziony do KL Dachau i zarejestrowany jako więzień pod nr. 7878. 26 czerwca 1940 roku został przeniesiony do KL Mauthausen-Gusen^[3].

Ks. Karol Żmij zginął śmiercią głodową^[3], po czym został spalony w krematorium 4 października 1940 roku^[2].

• Nazwisko na tablicy upamiętniającej zamordowanych księży z diecezji katowickiej – wewnątrz archikatedry Chrystusa Króla w Katowicach, w jej przedsionku^[5],
• Ulica ks. Karola Żmija w Katowicach, na terenie dzielnicy Dąb, w sąsiedztwie kościoła św. Jana i Pawła Męczenników^[6].