Kapa (religia)

Kapa (pluwiał) – szata liturgiczna zwana nieszpornikiem[1], używana przez kapłana (w Polsce także diakona) poza mszą świętą, np. w czasie sprawowania sakramentów chrztu[2] czy małżeństwa, wspólnotowej Liturgii Godzin (OWLG 255)[3], pogrzebów[4], nabożeństw paraliturgicznych[5] czy procesji z Najświętszym Sakramentem (np. w czasie uroczystości Bożego Ciała)[6]. Nie ma jednoznacznej symboliki[1]. Jest to rodzaj długiej peleryny sięgającej stóp, zapinanej na piersiach. Zakłada się ją na komżę lub albę oraz stułę. Jej kolor wskazują rubryki obrzędów i jest uzależniony od sprawowanej czynności (biały dla chrztu, małżeństwa, kultu eucharystycznego, czarny lub fioletowy dla pogrzebu) lub koloru oficjum. W liturgii Kościoła Katolickiego stosowana lokalnie od schyłku VIII w., od XI w. powszechnie[1].

Renesansowa kapa brokatowa projektu Domenico Ghirlandaio, Siedmiogród, ostatnia ćwierć XV wieku
XVII - wieczna kapa „rzymska” z różowej materii rypsowej (wykonana we Francji). Kaptur - lamowany galonami ze srebrogłowiu opatrzonego frędzlami - ozdobiony jest barokowymi motywami wykonanymi z nici srebrnych. Suknię kapy zdobią srebrne „płatki śniegu”. Parament z kościoła pw. św. Stanisława Biskupa i Męczennika w Racławicach
XV - wieczna „gotycka” kapa. Parament z katedry św. Bawona w Gandawie

Zobacz też

Przypisy