Junus

dziesiąta sura Koranu

Junus – w polskim przekładzie Jonasz[1][2] (arab. ‏يونس‎, Yūnus) – 10. sura Koranu. Została objawiona w Mekce. Tak jak pozostałe sury z okresu mekkańskiego, ten rozdział podkreśla prawdę monoteizmu i mówi wiele o jedności Boga[3].

Junus
Znaczenie nazwy

Jonasz

Numer

10

Liczba aja

109

Miejsce objawienia

Mekka

Pochodzenie nazwy

Yunus w kaligrafii arabskiej

Nazwa sury wywodzi się z wersetu 98.

W tłumaczeniu Józefa Bielawskiego:

„Gdyby znalazło się choć jedno miasto, które by uwierzyło i któremu pomogłaby jego wiara, oprócz ludu Jonasza! Kiedy oni uwierzyli, odsunęliśmy od nich karę hańby w życiu na tym świecie i pozwoliliśmy im używać do pewnego czasu[1]”.

W tłumaczeniu Musy Çaxarxana Czachorowskiego:

„Gdyby tylko było jakieś miasto, którego mieszkańcy uwierzyliby i którym pomogłaby ich wiara, oprócz ludu Jonasza! Kiedy oni uwierzyli, wybawiliśmy ich od kary hańbiącej w życiu doczesnym i pozwoliliśmy im korzystać z niego do pewnego czasu[2]”.

Warto podkreślić, że (podobnie jak w przypadków nazw większości sur w Koranie), nazwa Junus nie opisuje tematu całej sury. Jest swego rodzaju słowem-kluczem, którego zwyczajowo używano, aby odróżnić tę surę od innych[3].

Tytułowy Junus to ta sama postać co biblijny prorok Jonasz.

Główne wątki i postaci w surze Junus

  • Stworzenie świata
  • Ziemia jest pełna znaków potwierdzających istnienie Boga-Stworzyciela
  • Rodzaj ludzki był w przeszłości jedną społecznością, jednak jej członkowie się poróżnili.
  • Allah, a fałszywe bożki
  • zachowane ciało Faraona znakiem dla ludzkości
  • Musa (Mojżesz)
  • Nuh (Noe)
  • Harun (Aaron)[3]

Przypisy

Linki zewnętrzne