Juńczyk (herb szlachecki)

Dum hostis flumina decurrentia statiua sua disposuit, animadvertit Iunczik, & datis signis exercitui Christiano, hostem inuafit, dispersit. Sic hamo extraxit nominis gloriam, loco hamati piscis.

Podczas gdy nieprzyjaciel ustawiał swoje posterunki biegnące wzdłuż rzeki, Juńczyk zobaczywszy je, dał sygnał armii chrześcijańskiej, pomógłszy rozgromić i rozproszyć wroga. W ten sposób haczykiem złowił chwałę swojemu imieniu zamiast ryby.

Początektego herbu ztąd zakładają, że Junczyk odważny żołnierz,skoro tylko wojsko nieprzyjacielskie, nad rzeką obóz swójpołożyło, zaraz dawszy znać wojsku Chrześcijańskiemu, samna Poganów natarł, i z pomocą drugich, rozproszył. Za comu tym kształtem herb nadany. Sukcessorowie jego, z Smoleńskiego wynieśli się do Żmudzi. Z tych był Stefan Junczyk,dworzanin królewski, u Zygmunta Augusta, zostawił synaJerzego, żołnierza odważnego, za Króla Stefana.Junczyk drugi, to jest, są na Wołyniu niektórzy, którzypodobnego temuż, herbu zażywają, z tą tylko różnicą, żekrzyż poprzeczny jeden tylko kładą, nie dwa, jak się wyżejmówiło.

...Начало этой эмблемы, равно как многих других, кроется во временах язычества и борьбы его с христианством. Рассказывают, что в одну битву, когда неприятель был расположен с своими силами на берегу реки, некто Юньчик, дав знать о том христианскому войску, привел его на врага и, победив его, поймал как бы на уду. В память того Юньчику пожалован описанный герб.

...Początki tego emblematu, jak i wielu innych, sięgają czasów pogaństwa i jego zmagań z chrześcijaństwem. Mówią, że w jednej bitwie, gdy wróg znajdował się ze swoimi siłami na brzegu rzeki, pewien Juńczyk, powiadomiwszy o tym armię chrześcijańską, poprowadził go do wroga i pokonawszy go, jakby go schwytał, na haku. Na pamiątkę Juńczyk otrzymał opisany herb.

W polu czerwonem są niby dwa haki na kształt kotwicy, której rękojeść prosto do góry wystająca, przedstawia dwa krzyże jeden nad drugim, na hełmie zaś pięć piór strusich. Początek herbu tego opisują autorowie: w wojnie z poganami, gdy wojsko nieprzyjacielskie w pewnem miejscu nad rzeką obozem się rozłożyło, toć Juńczyk, waleczny żołnierz dawszy o tem znać zastępom Chrześciańskim, które natarłszy z nim na Poganów, rozproszyli ich zupełnie, za co w nagrodę herb tym kształtem został mi nadany. Jeden tego nazwiska Jerzy, wsławił się odwagą w bojach za króla Stefana. Tym herbem pieczętują się Boguszewski, Bolbas, Juńczyk, Krzyżnowski i Waśkiewicz. Są Junczycy i na Wołyniu, którzy tego samego herbu używają z tą odmianą, że zamiast dwóch, jeden tylko krzyż mają na kotwicy.