Josef Abel

Uczeń Heinricha Friedricha Fügera, od 1782 roku studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Wiedniu^[3]. W 1794 roku jego obraz Dedalus otrzymał złoty medal na wystawie prac Akademii^[4]. W 1795 roku przebywał w Polsce na dworach Lubomirskich i Czartoryskich, skąd wrócił do Wiednia w 1796 roku^[4].

W latach 1801–1807 przebywał na stypendium we Włoszech^[3][5], gdzie studiował styl Rafaela i Michała Anioła. Abel był jednym z reprezentantów klasycyzmu, tematami jego prac były najczęściej wydarzenia i postacie z historii starogreckiej i rzymskiej^[3]. Inspirowany antykiem namalował m.in. takie obrazy jak: „Antygona”, „Klopstock przyjmowany przez Homera w Elizjum”, „Orestes”, „Prometeusz” czy „Sokrates”^[3][4]. Malował też portrety i sporządzał sztychy. Podczas pobytu we Włoszech powstały szkice do jego najważniejszych obrazów, m.in. „Antygony” i „Klopstocka w Elizjum”^[4].

Do Wiednia wrócił w 1807 roku^[5]. Zajął się malowaniem obrazów ołtarzowych, m.in. dla kościoła w Gumpendorfie namalował „Św. Idziego” z 15 postaciami ludzkimi naturalnej wielkości^[4]. Na podstawie szkiców Fügera, Abel wraz z Lorenzem Schönbergerem (1770–1847) stworzył kurtynę dla wiedeńskiego starego Burgtheater – kurtyna została przeniesiona do nowego Burgtheater i spłonęła w 1945 roku^[4][6]. Jego ostatnią pracą był naturalnej wielkości portret Franciszka II Habsburga^[6]. Od 1815 członek Akademii Sztuk Pięknych^[5].

• Muzeum Narodowe w Warszawie, Malarstwo austriackie, czeskie, niemieckie, węgierskie 1500-1800, Warszawa 1964, s. 12.

• Abel (Józef), [w:] Encyklopedia Orgelbranda, t. 1, Warszawa: Samuel Orgelbrand, 1859, s. 37 .
• Albertina Sammlungen Online: Prace Josefa Abla w zbiorach Albertiny. [dostęp 2015-05-12]. (niem.).