Jodła syberyjska

Jodła syberyjska
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	nagonasienne
Klasa	iglaste
Rząd	sosnowce
Rodzina	sosnowate
Podrodzina	jodłowe (Abietoideae)
Rodzaj	jodła
Gatunek	jodła syberyjska
	Nazwa systematyczna
	Abies sibirica Ledeb.
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; najmniejszej troski
	Multimedia w Wikimedia Commons

Jodła syberyjska (Abies sibirica) – gatunek drzewa wiecznie zielonego należącego do rodziny sosnowatych. Zasięg tego gatunku jest największy z jodeł – obejmuje rozległe obszary północnej Rosji od Kamczatki na wschodzie, po Mandżurię i Turkiestan na południu, w strefie klimatu zimnego i chłodnego. Mimo że w obrębie naturalnego zasięgu znosi silne mrozy, sadzony w Europie przemarza z powodu spóźnionych przymrozków, ponieważ zbyt szybko rozwija tu pączki. W efekcie w Europie jest gatunkiem krótkowiecznym i źle rosnącym^[5].

Z młodych pędów jest wytwarzany olejek pichtowy (z rosyjskiego pichta).

Morfologia

Pokrój: Drzewo dorastające do 30 metrów wysokości i średnicy pnia do 0,5 metra. Korona wąskostożkowata, z ostrym wierzchołkiem^[5].
Liście: Igły długości 20–35 mm i średnio 1 mm szerokości, miękkie i spłaszczone, niekłujące. Od góry zielone, od spodu białawo-zielonkawe z niepozornymi paskami aparatów szparkowych. Igły ułożone są skośnie do przodu, zakrywając od góry gałązki^[5].
Szyszki: Cylindryczne, w czasie dojrzewania barwy niebieskawe, po dojrzeniu jasnobrązowe, długości od 5 do 8 cm i szerokości ok. 2,5 cm^[5].

Przypisy

Linki zewnętrzne

T.T. Katsuki T.T. i inni, Abies sibirica, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [dostęp 2021-02-13] (ang.).

[5]

[1]

[2]

[3]

[4]