Jerzy Woy-Wojciechowski

W 1957 ukończył studia lekarskie na Akademii Medycznej w Warszawie^[1]. Uzyskiwał następnie stopnie doktora (1967) i doktora habilitowanego (1974) nauk medycznych^[2]. W 1992 otrzymał tytuł naukowy profesora^[1]. Specjalizował się w zakresie ortopedii i medycyny nuklearnej. W 1962 zastosował pionierską w Polsce metodę scyntygrafii do badania kości^[3].

Zawodowo praktykował m.in. w Centralnym Szpitalu Klinicznym MSWiA. Był członkiem Rady Towarzystw Naukowych Polskiej Akademii Nauk^[1]. Kierował Zakładem Izotopów i następnie Zakładem Medycyny Nuklearnej Akademii Medycznej w Warszawie^[4]. Przez pięć lat stał na czele Polskiego Komitetu Narodowego UNICEF. Od 1975 przez dwanaście lat kierował Towarzystwem Lekarskim Warszawskim^[2]. W 1987 po raz pierwszy został prezesem Polskiego Towarzystwa Lekarskiego. Był wybierany na kolejne kadencje, pełniąc tę funkcję do 2015^[5].

Poza pracą naukową i zawodową związany także z działalnością artystyczną jako kompozytor i pianista. Uczył się gry na fortepianie w Podstawowej Szkole Muzycznej i w Średniej Szkole Muzycznej we Włocławku. Przez trzydzieści lat społecznie prowadził Teatrzyk Piosenki Lekarzy Eskulap^[6]. Skomponował około 200 piosenek, w tym "Goniąc kormorany" wykonywaną przez Piotra Szczepanika, a także utwory wykonywane przez Irenę Santor, Jerzego Połomskiego, Ewę Śnieżankę, Waldemara Koconia, Marylę Rodowicz i Danę Lerską^[2][6]. Jest także kompozytorem muzyki m.in. do parunastu filmów krótkometrażowych i telewizyjnych (m.in. Piąta rano, We dwoje). Wystąpił gościnnie jako aktor w filmie Wirus (1996)^[7].

W wyborach w 1989 bez powodzenia ubiegał się jako kandydat niezależny o mandat senatora w województwie warszawskim^[8].

• Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (27 kwietnia 2011)^[9]
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (22 października 2001)^[10]