Jerzy Miller (polityk)
Jerzy Miller (ur. 7 czerwca 1952 w Krakowie) – polski urzędnik państwowy i samorządowy.
![]() | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Wojewoda małopolski | |
Okres | od 12 grudnia 2011 |
Przynależność polityczna | bezpartyjny |
Poprzednik | |
Następca | |
Minister spraw wewnętrznych i administracji | |
Okres | od 14 października 2009 |
Przynależność polityczna | bezpartyjny |
Poprzednik | |
Następca | Jacek Cichocki (część kompetencji), Michał Boni (część kompetencji) |
Wojewoda małopolski | |
Okres | od 29 listopada 2007 |
Przynależność polityczna | bezpartyjny |
Poprzednik | |
Następca | |
Prezes Narodowego Funduszu Zdrowia | |
Okres | od 30 września 2004 |
Poprzednik | |
Następca | |
Odznaczenia | |
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() |
W latach 1998–2000 podsekretarz i sekretarz stanu w Ministerstwie Finansów, w 2003 prezes Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa, w latach 2004–2006 prezes Narodowego Funduszu Zdrowia, w latach 2006–2007 zastępca prezydenta m.st. Warszawy, w latach 2007–2009 i 2011–2015 wojewoda małopolski, w latach 2009–2011 minister spraw wewnętrznych i administracji.
Życiorys
Ukończył studia na Wydziale Elektrotechniki, Automatyki, Informatyki i Elektroniki Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie ze specjalizacją automatyka cyfrowa[1]. Po studiach pracował w Instytucie Obróbki Skrawaniem, gdzie zajmował się tematyką niezawodności procesów technologicznych[2].
W 1990 rozpoczął pracę w administracji państwowej[3]. Był dyrektorem Wydziału Organizacji i Nadzoru Urzędu Wojewódzkiego w Krakowie, dyrektorem Urzędu Wojewódzkiego w Krakowie, a w latach 1993–1998 wicewojewodą krakowskim[1]. Od lutego 1998 do lipca 2000 pełnił funkcję podsekretarza i sekretarza stanu w Ministerstwie Finansów oraz pełnomocnika rządu ds. decentralizacji finansów publicznych[3]. W latach 2000–2002 doradca prezydenta Gruzji Eduarda Szewardnadze w ramach dwuletniego projektu doradztwa makroekonomicznego dla Gruzji, finansowanego przez Stany Zjednoczone[1]. Od marca 2001 do marca 2003 był doradcą prezesa Narodowego Banku Polskiego[2], następnie od marca do czerwca 2003 prezesem Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa[3]. W latach 2003–2004 dyrektor Departamentu Komunikacji Społecznej NBP, a od marca do września 2004 członek Zarządu NBP[3].
30 września 2004 został powołany na stanowisko prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia[2]. Z funkcji tej odwołano go 8 września 2006[4]. Jego dymisję umożliwiły uchwalone z inicjatywy Prawa i Sprawiedliwości zmiany w ustawie o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, odbierające radzie NFZ, która uprzednio odrzuciła wniosek Zbigniewa Religi o odwołanie Jerzego Millera, uprawnienia do powoływania i odwoływania prezesa funduszu i przyznające je jednocześnie premierowi[1].
5 grudnia 2006 został przez prezydenta Warszawy Hannę Gronkiewicz-Waltz nominowany na stanowisko zastępcy prezydenta Warszawy[5]. 29 listopada 2007 powołano go na funkcję wojewody małopolskiego[6]. 13 września 2009 wszedł w skład Społecznego Komitetu Odnowy Zabytków Krakowa (SKOZK)[7].
14 października 2009 został powołany przez prezydenta Lecha Kaczyńskiego na urząd ministra spraw wewnętrznych i administracji w rządzie Donalda Tuska; tego dnia przestał pełnić funkcję wojewody małopolskiego[6]. W kwietniu 2010 został członkiem Międzyresortowego Zespołu do spraw koordynacji działań podejmowanych w związku z tragicznym wypadkiem lotniczym pod Smoleńskiem, powołanego przez premiera Donalda Tuska po katastrofie polskiego Tu-154 w Smoleńsku, a 28 kwietnia 2010 objął stanowisko przewodniczącego Komisji Badania Wypadków Lotniczych Lotnictwa Państwowego badającej przyczyny katastrofy[8][9]. Efektem prac tej komisji był raport końcowy dotyczący przyczyn katastrofy polskiego Tu-154 w Smoleńsku z 10 kwietnia 2010, przekazany do zatwierdzenia prezesowi Rady Ministrów i następnie opublikowany 29 lipca 2011 po ponad 15 miesiącach prac. 31 maja 2010 w siedzibie rządu rosyjskiego w Moskwie podpisał memorandum określające warunki przekazania stronie polskiej i zasady późniejszego wykorzystania materiałów z czarnych skrzynek polskiego samolotu Tu-154M nr 101[10].
20 maja 2010 tymczasowo wykonujący obowiązki prezydenta Bronisław Komorowski powołał go w skład Rady Bezpieczeństwa Narodowego[11].
Urząd ministra sprawował do 18 listopada 2011. 12 grudnia 2011 został ponownie wojewodą małopolskim. Zajmował to stanowisko do 8 grudnia 2015. W 2016 dołączył do grupy doradców powołanej przez prezydenta Ukrainy Petra Poroszenkę[12].
Odznaczenia
- Odznaka Honorowa za Zasługi dla Samorządu Terytorialnego (2015)[13]
- Honorary Member Narodowego Orderu Zasługi – Malta, 2009[14]
- Oficer Orderu Świętego Karola – Monako, 2012[15]
- Kawaler I Klasy Królewskiego Norweskiego Orderu Zasługi – Norwegia, 2012[16]
- Wielki Oficer Orderu Zasługi – Portugalia, 2008[17]
Filmografia
Udział w filmach dokumentalnych:
- Śmierć prezydenta (Death of the President) – odc. 10. sezonu 12. cyklu dokumentalno-fabularnego Katastrofa w przestworzach.
Przypisy
Bibliografia
- Nota biograficzna na stronie Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji. [dostęp 2011-11-18].