Jay O’Brien

W 1928 roku Jay O’Brien był szefem komisji bobslejowej, którą poproszono o wybranie składu amerykańskiej drużyny bobslejowej na igrzyska w Sankt Moritz. Oprócz siebie wybrał też Amerykanów przebywających w tym czasie wyłącznie w Europie.

O’Brien wystartował w piątkach i zdobył wraz z kolegami (Jennison Heaton, David Granger, Lyman Hine, Thomas Doe) srebrny medal, przegrywając tylko z rodakami – drugą osadą amerykańską^[1]. Cztery lata później osiągnął jeszcze większy sukces, kiedy to został mistrzem olimpijskim w czwórkach (wraz z Billym Fiskim, Eddiem Eaganem i Cliffordemem Grayem)^[2]. W Sankt Moritz był najstarszym amerykańskim sportowcem biorącym udział w zawodach^[3], zaś w Lake Placid drugim najstarszym amerykańskim olimpijczykiem (starszy był tylko Joseph Savage – łyżwiarz figurowy)^[4]. Jay O’Brien jest najstarszym w historii amerykańskim medalistą zimowych igrzysk olimpijskich (w Lake Placid miał niemal 49 lat)^[5].

Po zakończeniu kariery był działaczem, pełniąc m.in. funkcję wiceprezesa Międzynarodowej Federacji Bobslei i Toboganu oraz przewodniczącego wydziału bobslejowego Amerykańskiego Komitetu Olimpijskiego^[6][7].

„J.J.” był bankierem oraz pośrednikiem nieruchomości w Nowym Jorku i Palm Beach. Był trzykrotnie żonaty: z aktorkami Mae Murray i Irene Fenwick oraz z Dolly Fleischmann^[8].

Zmarł na zawał serca^[9][10].

• J.J. O’Brien Bio, Stats and Results. Sports-reference.com. [dostęp 2014-07-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-02-28)]. (ang.).