Jaszczurka hiszpańska

Średniej wielkości jaszczurka z głową w kształcie trójkąta, krępym tułowiu, silnych kończynach i długim ogonie. U samców grzbiet w kolorze jasno- lub ciemnozielonym, pokryty gęstym wzorem złożonym z małych czarnych plamek. U samic grzbiet również jest zielony, ale czarne plamy są większe i układają się w podłużne rzędy. Brzuch zielony, ze zdecydowanie mniejszą ilością plamek.

Długość całkowita do 30 cm.

Występuje na Półwyspie Iberyjskim, na terenie północnej i zachodniej Portugalii oraz północno-zachodniej, północnej i środkowej Hiszpanii^[3].

Przebywa na piaszczystych, nasłonecznionych obszarach, pokrytych niską roślinnością. Chętnie zasiedla nadmorskie wydmy. Występuje również w górach (do 2100 m n.p.m.^[3]).

Występuje w pobliżu wody, często na wysepkach. W miejscach oddalonych od wody występuje, gdy panuje tam dostatecznie duża wilgotność powietrza.

Jaszczurka aktywna przez cały dzień, często wygrzewa się na słońcu na krzewach i pniach drzew. Porusza się w środowisku, gdzie znajduje się duża ilość kryjówek. W razie niebezpieczeństwa potrafi wejść do wody, w której nurkuje.

Zjada różne bezkręgowce: pająki, mrówki, szarańczaki, małe chrząszcze.

• Günter Diesener, Josef Reichholf: Płazy i gady. Warszawa: Świat Książki, 1997, s. 142–143. ISBN 83-7129-440-9.

• Zdjęcia