Jan Rzepa
Jan Rzepa (ur. 14 czerwca 1899 w Ćmachowskich Hubach, zm. 23 marca 2005 we Wronkach) – porucznik Wojska Polskiego, najdłużej żyjący uczestnik powstania wielkopolskiego.
 | |
 porucznik | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | 1916–1921, 1939 |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki | |
| Główne wojny i bitwy | powstanie wielkopolskie, |
| Odznaczenia | |
 | |
Życiorys
W czasie I wojny światowej walczył w szeregach armii niemieckiej. Został ranny w bitwie pod Verdun. Podczas powstania wielkopolskiego brał udział w zdobyciu stacji kolejowej w Miałach koło Wronek. Po zwycięstwie powstania brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. Lata międzywojenne spędził w Pożarowie i Wartosławiu.
W 1939 brał udział w wojnie obronnej w szeregach Armii „Poznań”, trafił do obozu jenieckiego, spędził pewien czas na przymusowych robotach. Po 1945 mieszkał i pracował w Poznaniu, a od 1959 we Wronkach; był zatrudniony w przedsiębiorstwie gospodarki komunalnej.
W czerwcu 2001 został awansowany przez prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego do stopnia porucznika i obdarowany pamiątkową szablą oficerską. Wielokrotnie brał udział w obchodach jubileuszowych związanych z powstaniem wielkopolskim, m.in. w 2000 w uroczystościach nadania imienia powstańców Zespołowi Szkół Zawodowych nr 1 we Wronkach. Przez ostatnie pół roku życia był ostatnim znanym żyjącym uczestnikiem walk powstańczych.
Upamiętnienie
25 marca 2005 za wybitne zasługi dla niepodległości Rzeczypospolitej Polskiej, za działalność społeczną został pośmiertnie odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski[1]
Z dniem 24 kwietnia 2010 imię por. Jana Rzepy przyjął batalion dowodzenia 17 Brygady Zmechanizowanej w Międzyrzeczu[2].
Życie prywatne
Miał czworo dzieci (z czego dwoje zmarło za jego życia). Doczekał się 18 wnuków, 35 prawnuków i 3 praprawnuków. Jego wnukiem jest polityk Jarosław Rzepa[3].