Jan Mosiński

Od 1978 do 1983 pracował w Fabryce Wyrobów Runowych Runotex w Kaliszu. We wrześniu 1980 wstąpił do „Solidarności”. Po wprowadzeniu 13 grudnia 1981 stanu wojennego działał w podziemnych strukturach związku. Współtworzył w regionie duszpasterstwo ludzi pracy. W latach 1983–1984 zatrudniony jako kelner w Złotoryi, później powrócił do pracy w przedsiębiorstwie Runotex. W 1989 stanął na czele komitetu organizacyjnego regionalnej „Solidarności”, a następnie objął kierownictwo tymczasowego zarządu regionu^[1].

W 1990 został przewodniczącym zarządu Regionu Wielkopolska Południowa NSZZ „S”, wybierany następnie na kolejne kadencje. Od tego czasu członek Komisji Krajowej związku. W latach 1992–2002 zasiadał w jej prezydium, odpowiadając m.in. za kontakty z Kancelarią Prezydenta RP (w czasie prezydentury Lecha Wałęsy) oraz za organizowanie ogólnokrajowych protestów związkowych^[1]. Od 1999 do 2001 był doradcą ministra łączności i członkiem jego gabinetu politycznego^[2].

Działał w Ruchu Społecznym AWS^[1], później związał się z Prawem i Sprawiedliwością. Kandydował bezskutecznie w wyborach parlamentarnych – w 1997 jako lider listy wyborczej AWS w województwie kaliskim^[3] oraz w 2007 do Senatu z poparciem Prawa i Sprawiedliwości (zajął 5. miejsce wśród 12 kandydatów)^[4]. W 2010^[2] i w 2014^[5] z ramienia PiS wybierany do sejmiku wielkopolskiego.

W 2005 ukończył studia politologiczne na Wydziale Nauk Społecznych Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu^[2]. W 2009 na tej samej uczelni uzyskał stopień doktora nauk humanistycznych na podstawie pracy pt. Stanowiska wybranych związków zawodowych wobec integracji europejskiej^[6]. Jest autorem artykułów poświęconych problematyce społecznej oraz integracji europejskiej. Jest również autorem trzech książek: Związki zawodowe a integracja Polski z Unią Europejską z perspektywy doświadczeń NSZZ „Solidarność” (2004), Wojna polsko-jaruzelska w Wielkopolsce: stan wojenny (1981–1983) na terenie Kalisza, Konina, Leszna, Piły i Poznania (2006) i Stanowiska wybranych związków zawodowych wobec integracji europejskiej (2009).

W 2015 wystartował w wyborach parlamentarnych, otrzymał 7247 głosów, zdobywając tym samym mandat poselski z listy PiS w okręgu kaliskim^[7]. W latach 2017–2024 był członkiem Komisji do spraw reprywatyzacji nieruchomości warszawskich^[8][9]. W wyborach w 2019 z powodzeniem ubiegał się o poselską reelekcję (dostał wówczas 16 479 głosów)^[10]. W wyborach w 2023 po raz trzeci z rzędu uzyskał mandat poselski z wynikiem 7321 głosów^[11].

W 2013 został laureatem nagrody honorowej „Świadek Historii” przyznawanej przez Instytut Pamięci Narodowej^[12]. W 2017 otrzymał Krzyż Wolności i Solidarności^[13].