Jagiellonida
Jagiellonida, czyli zjednoczenie Litwy z Polską – epos oświeceniowego poety Dyzmy Bończy-Tomaszewskiego[1], opublikowany w 1817 w Berdyczowie. Utwór opowiada o początkach unii polsko-litewskiej, zawiązanej poprzez małżeństwo królowej Jadwigi i księcia Jagiełły. Epos został napisany oktawą, czyli strofą ośmiowersową pochodzenia włoskiego rymowaną abababcc. Strofy Jagiellonidy są o tyle nietypowe, że zostały napisane trzynastozgłoskowcem[2], a nie typowym dla tej formy jedenastozgłoskowcem.
Nawiąże nowe stróny, ich dźwięki pieszczone
Przypomną nam Jadwigę Monarchinię młodą,
Jey westchnienia, miłością kraju przytłumione,
Wdzięk uroczy wabiący najswieższą urodą,
J twoie Władysławie zwycięzstwa wsławione
Pognębieniem Tatarów i Krzyżaków szkodą.
J te czasy szczęsliwe, w których Polak mężny
Był przychodnióm łaskawy, sąsiadóm potężny.
W dyskusji na temat Jagiellonidy brał udział młody Adam Mickiewicz[3].
Przypisy
Bibliografia
- Dyzma Bończa Tomaszewski: Jagiellonida: czyli ziednoczenie Litwy z Polską : poema oryginalne. books.google.pl. [dostęp 2016-12-31]. (pol.).
Linki zewnętrzne
- Jagiellonida (wyd. 1817) w bibliotece Polona