Języki majańskie

rodzina języków mezoamerykańskich

Języki majańskie, także: języki maja, języki maja-kicze – jedna z ważniejszych rodzin językowych w Mezoameryce, z największą liczbą użytkowników wśród języków autochtonicznych obu Ameryk. Językami majańskimi posługują się Majowie (tak współcześni, jak i z czasów historycznych) na terenach Meksyku, Gwatemali, Belize i Hondurasu[2][3]. Wszystkie języki tej rodziny wywodzą się z używanego prawdopodobnie 5000 lat temu prajęzyka, zwanego językiem pramajańskim. Do rodziny tej zalicza się też klasyczny język majański, używany w okresie świetności cywilizacji Majów. Większość języków majańskich to ergatywne języki polisyntetyczne o szyku zdania VOS, w których występują spółgłoski ejektywne. Od czasu kolonizacji hiszpańskiej do zapisu języków majańskich używa się alfabetu łacińskiego, aktualnie w konwencji proponowanej przez Academia de Lenguas Mayas de Guatemala(inne języki) (ALMG).

Języki majańskie
Obszar

Meksyk, Gwatemala, Belize, Honduras

Użytkownicy

Majowie

Liczba mówiących

6 mln[1]

Prajęzyk

język pramajański

Kody rodziny językowej
ISO 639-5myn
Glottologmaya1287
Występowanie
Ilustracja
Rozmieszczenie języków majańskich w Ameryce Środkowej
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unicode.
Migracje ludów Maya
Rozmieszczenie poszczególnych języków majańskich

W chwili przybycia Hiszpanów w XVI w. istniało 31 języków Majów[4]. Część z nich zostało bardzo wcześnie udokumentowanych[5]. Są w różnym stopniu zagrożone wymarciem, nie zawsze są przyswajane przez dzieci, a niektóre z nich mają małą społeczność użytkowników[2][6]. Wzrasta użycie języka hiszpańskiego, choć jego presja nie była jeszcze tak silna w latach 70. XX wieku[7]. Duże zasługi na polu badania i opisu języków majańskich położyli sami ich użytkownicy, co wyróżnia je spośród wielu zagrożonych języków świata[8][9].

Klasyfikacja języków majańskich

Rodzina języków majańskich jest bardzo dobrze udokumentowana; jest to jedna z najlepiej poznanych rodzin językowych Mezoameryki[10]. Ogólny schemat klasyfikacji jest przyjęty przez większość badaczy, z wyjątkiem kilku drobnych kwestii spornych. Na przykład jednym z nierozwiązanych dotąd problemów jest umiejscowienie języków ch’ol i q’anjobalsko-chujeańskich.

Historia rozwoju języków majańskich

Języki majańskie bywają zaliczane do postulowanej fyli penutiańskiej[11][12].

Grupa huastecka

Język wastek (alternatywne formy: huastec, huaxtec) jest używany w meksykańskich stanach Veracruz i San Luis Potosí przez około 110 tys. osób[13]. Najbardziej odrębny spośród języków majańskich.

Język chicomuceltec, używany w stanie Chiapas (wymarły przed 1982), był blisko spokrewniony z huastec.

Grupa jukatańska

Język maya-yucatec (określany przez użytkowników po prostu jako „maya”) jest najbardziej rozpowszechnionym z języków majańskich na terenie Meksyku. Jest używany przez około 800 tys. osób, w większości na terenie półwyspu Jukatan[14][15]. Posiada bogatą literaturę z okresu postkolonialnego i jest powszechnie używany jako pierwszy język na obszarach wiejskich w stanie Jukatan oraz w sąsiednich stanach Quintana Roo i Campeche.

Pozostałe trzy języki jukatańskie to mopan, używany przez 10 tys. osób głównie w Belize; itza, wymarły lub niemal wymarły język na terytorium Gwatemali, lakandoński, również poważnie zagrożony z około 1000 użytkownikaów w kilku wioskach w pobliżu puszczy Selva Lacandona, w meksykańskim stanie Chiapas.

Grupa zachodnia

Języki cholskie

Najważniejszym przedstawicielem tej grupy jest ch’ol, używany przez 130 tys. osób w Chiapas[16][17]. Blisko spokrewniony język chontal w stanie Tabasco (chontal maya, nie należy mylić z językiem chontal w stanie Oaxaca) używany jest przez 55 tys. osób[18]. Inny spokrewniony język to zagrożony wymarciem język ch'orti', używany przez 30 tys. osób w Gwatemali[19].

Języki cholskie uważa się za najbardziej zachowawcze pod względem słownictwa i fonetyki. Są bardzo bliskie języka inskrypcji okresu klasycznego, odkrytych na obszarze centralnych nizin.

Języki tseltalskie

Najbliżej spokrewnione z językami cholskimi języki z grupy tseltalskiej: język tsotsil oraz tseltal, oba powszechnie używane w stanie Chiapas (265 tys. użytkowników w przypadku tsotsil i 215 tys. w przypadku tseltal)[20].

Języki kanjobalskie (q’anjob’al)

Języka q’anjob’al używa 77 700 osób w Gwatemali (Huehuetenango)[15]. Innymi przedstawicielami tej grupy są: język jakaltek – mający ponad 50 tys. użytkowników – oraz język chuj (czuh) – używany przez 30–50 tys. osób.

Języka tojolab’al używa 36 tys. osób w stanie Chiapas[21][22].

Grupa wschodnia (kicze-mam)

Język q'eqchi' stanowi osobną podgrupę w obrębie języków kicze-mame. Jest używany przez około 400 tys. osób w południowej Gwatemali. W wyniku niedawnych migracji ma 12 tys. użytkowników w Salwadorze[23].

Język mam

Język mam jest używany przez 150 tys. osób w gwatemalskich departamentach San Marcos i Huehuetenango. Inne języki to awakatek – 20 tys. mieszkańców miasta Aguacatán, w departamencie Huehuetenango. Język ixil (być może chodzi o trzy odrębne języki) używany jest przez 70 tys. mieszkańców w tzw. „trójkącie Ixil” w departamencie Quiché[24][25][26].

Języki kicze (quiché, k’iche’)

Język kicze[27] jest używany przez około 1 mln osób na wyżynach Gwatemali, w pobliżu miast Chichicastenango i Quetzaltenango oraz w górach Cuchumatán, a także przez przybyszów z obszarów wiejskich w mieście Gwatemala[15]. Sławna księga mitów Majów, Popol Vuh, została napisana w archaicznym języku nazywanym klasycznym językiem kicze. Kultura ludu K’iche’ przeżywała właśnie swoje apogeum w momencie najazdu hiszpańskiego. Utatlán, w pobliżu dzisiejszego miasta Santa Cruz del Quiché, stanowił gospodarcze i ceremonialne centrum tej kultury[28].

Język achi posiada 85 tys. użytkowników w Cubulco i Rabinal, dwóch municipios w departamencie Baja Verapaz. Według innych sposobów klasyfikacji, np. Campbella, achi uważany jest za odmianę k’iche’. Jednakże ze względu na historyczne podziały etniczne, Achi Maya nie uważają się za K’iche’[29].

Język kaqchikel jest używany przez 400 tys. osób na obszarze rozciągającym się od Gwatemali do północnego brzegu jeziora Atitlán[30]. Język tz’utujil posiada około 90 tys. użytkowników[31][32]. Inne języki należące do grupy kicze to: język sakapultek, prawie 40 tys. użytkowników głównie w departamencie El Quiché, oraz sipakapense, używany przez 8 tys. osób w Sipacapa, w departamencie San Marcos.

Języki poqom

Języki poqom są blisko spokrewnione z językami kicze, z którymi tworzą podgrupę poqom-kicze w grupie kicze-mame[33].

Język poqomchi jest używany przez 90 tys. osób[34][35] w Purulhá, Baja Verapaz i w następujących miastach Alta Verapaz: Santa Cruz Verapaz, San Cristóbal Verapaz, Tactic, Tamahú i Tucurú. Językiem poqomam posługuje się ok. 30 tys. osób[36][37][38] na kilku niewielkich obszarach, z których największy leży w departamencie Alta Verapaz. Dawniej język poqomam był używany również w Salwadorze.

Zapis języków majańskich

System ortografii zalecany przez ALMG dla zapisu języków majańskich
SamogłoskiSpółgłoski
ALMGIPAALMGIPAALMGIPA[i]ALMG[i]IPAALMGIPAALMGIPAALMGIPAALMGIPA
a[a]aa[a:]ä[ɐ]b'[ɓ]b[b]ch[ʧ]ch'[ʧ]h[h]
e[e]ee[e:]ë[ə]j[x]k[k]k'[k]l[l]m[m]
i[i]ii[i:]ï[ɪ]n[n]nh[ŋ]p[p]q[q]q'[q]
o[o]oo[o:]ö[ʌ]r[r]s[s]t[t]t'[t]tz[ʦ]
u[u]uu[u:]ü[ʊ]tz'[ʦ]w[w]x[ʃ]y[j] ' [ʔ]

Przypisy

Bibliografia

  • Alfred F. Majewicz, Języki świata i ich klasyfikowanie, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1989, ISBN 83-01-08163-5, OCLC 749247655 (pol.).
  • Dennis Tedlock, Popol Vuh, Księga Majów, Gliwice: Wydawnictwo Helion, 1996, ISBN 978-83-246-0764-8.
  • Lyle Campbell, American Indian Languages: The Historical Linguistics of Native America, New York: Oxford University Press, 1997 (Oxford Studies in Anthropological Linguistics 4), ISBN 0-19-509427-1, OCLC 48140020 (ang.).
  • Munro S. Edmonson, Classical Quiché, [w:] Norman A. McQuown, Robert Wauchope (red.), Handbook of Middle American Indians, Vol. 5: Linguistics, Austin: University of Texas Press, 1968, s. 249–268, ISBN 0-292-73665-7, OCLC 679408449 (ang.).
  • Nora C. England, The influence of Mayan-speaking linguists on the state of Mayan linguistics, [w:] Peter Austin, Andrew Simpson (red.), Endangered Languages, Hamburg: Helmut Buske Verlag, 2007 (Linguistische Berichte, Sonderheft 14), s. 93–112, ISBN 978-3-87548-465-6, OCLC 441132701 (ang.).
  • Ryan Bennett, Jessica Coon, Robert Henderson, Introduction to Mayan Linguistics, „Language and Linguistics Compass”, 10 (10), 2015, s. 455–468, DOI10.1111/lnc3.12159 (ang.).

Linki zewnętrzne