Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.
W starszych, dziewiętnastowiecznych publikacjach klasyfikowano radżastani jako zachodnią grupę dialektów języka hindustani (Kellogg 1893)[1].
Obecna tendencja każe raczej traktować radżastani jako makrojęzyk odrębny od hindiustani. Na przykład lista języków Indii sporządzona przez SIL nie zawiera „języka radżastani” jako takiego, lecz wyłącznie poszczególne języki składające się na ten makrojęzyk[2].
Pomimo dość silnej kulturowej odrębności i poczucia tożsamości Radżastańczyków, a także bogatego dziedzictwa literackiego, język radżastani nie wytworzył jednego standardu. W zamian istnieje szereg odrębnych, nadal kultywowanych dialektów literackich.
Bagri: używany w radżastańskich obwodach (hindi: zila, ang.: ditrict) Hanumangarh i Sriganganagar, obwodach Sirsa i Hissar w stanie Haryana, obwodach Firozepur i Muktsar w indyjskim stanie Pendżab oraz rejonie Bahawalpur i Bahawalnagar w pakistańskiej części Pendżabu.
Shekhawati: około trzech milionów użytkowników w dystryktach Churu, Jhunjhunu i Sikar.
Ponieważ językiem urzędowym (w administracji i szkolnictwie) w Radżastanie jest wyłącznie hindi, istnieje jeszcze tendencja by traktować pojęcie hindi bardzo szeroko, jako jeden oficjalny język, obejmujący wszystkie pokrewne języki i dialekty północnych Indii. Podobne podejście można również zauważyć, przeglądając dane statystyczne z ostatniego spisu ludności (Census of India 2001), podczas którego język radżastani uznano za jedną z odmian języka hindi[4].
Z drugiej strony jednak, zarówno Sahitya Akademi, jak i University Grants Commission oraz władze stanowe w Radżastanie uznają radżastani za „język” (literacki, nie urzędowy), traktując takie etnolekty, jak marwari, mewari itd. jako jego dialekty[5]. Od roku 1973 język radżastani jest nauczany na uniwersytetach w Dźodhpurze i Udajpurze[1].