Język bunun
Język bunun, także: bubukun, bunan, bunti, bunum, vonun, vunum, vunun, vunung[1] (chiń. trad. 布農語, pinyin: bùnóngyǔ) – język z rodziny austronezyjskiej (języki tajwańskie), używany przez tajwańskich aborygenów Bunun.
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących | ok. 38 tys. (2002)[1] | ||
| Pismo/alfabet | |||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| UNESCO | 2 wrażliwy↗ | ||
| Ethnologue | 5 rozwojowy↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-2 | map | ||
| ISO 639-3 | bnn | ||
| IETF | bnn | ||
| Glottolog | bunu1267 | ||
| Ethnologue | bnn | ||
| SIL | BNN | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Według Li (2015) język bunun ma pięć głównych dialektów[2]: takituduh i takibakha (dialekty północne), takbanuaz i takiwatan (dialekty środkowe) i isbukun (dialekt południowy).
SIL International wyróżnia natomiast następujące dialekty: randai, tondai, szibukun (sibucoon, sibukaun, sibukun, sivukun), północny bunun (takebakha, taketodo, takibakha, takitudu), środkowy bunun (takbanuao, takevatan, takivatan), południowy bunun (isibukun) i takopulan[1].
Używany jest m.in. w powiatach Jiayi, Hualian, Nantou i Taidong i w Nowym Tajpej[1].
Według SIL International w 2002 roku liczba mówiących wynosiła ok. 38 tys.[1] Natomiast według Li (2015) liczba mówiących językiem bunun to prawie 55,8 tys.[2]
Przypisy
Linki zewnętrzne
- Słownik online języka bunun. [dostęp 2016-11-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-09-18)].