Józefat Szczygielski
Józefat (Jozafat) Szczygielski (ur. 29 września 1805 w Kobylanach koło Międzyrzecza, Podlasie, zm. 1 grudnia 1883 w Stoczku Arciechowskim[1]) – duchowny katolicki, naukowiec, wikariusz generalny zarządzający archidiecezją warszawską w latach 1865-1866.
| Kanonik warszawski | |
.jpg) | |
| Data i miejsce urodzenia | 29 września 1805 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Administrator archidiecezji warszawskiej | |
| Okres sprawowania | 1865-1866 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Prezbiterat | |
Życiorys
Od 1837 będąc rektorem Instytutu głuchoniemych w 1842 założył Instytut Ociemniałych[2] i szkoła otrzymała nazwę Instytutu Głuchoniemych i Ociemniałych[3] Jednocześnie w latach 1844-1852 był zastępcą profesora, a następnie profesorem Akademii Duchownej Rzymsko-Katolickiej w Warszawie[2].
W 1857 został kanonikiem warszawskim[2]. Będąc wikariuszem generalnym w okresie od 30 października 1865 do 27 lutego 1866 zarządzał archidiecezją warszawską w zastępstwie nieobecnego metropolity Felińskiego[4].
W latach 1866-1877 przebywał na zesłaniu[2].