Józefat Janowski
Józefat Janowski (ur. 13 lutego 1862 w Tarnowie, zm. 16 czerwca 1921) – tytularny generał podporucznik lekarz Wojska Polskiego.
 tytularny generał podporucznik lekarz | |
| Data i miejsce urodzenia | 13 lutego 1862 |
|---|---|
| Data śmierci | 16 czerwca 1921 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | garnizon Tuzla |
| Stanowiska | lekarz garnizonu |
| Główne wojny i bitwy | I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
     | |
Życiorys
Ukończył gimnazjum w Tarnowie i Wydział Lekarski Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie[1]. 1 października 1889 został mianowany na stopień nadlekarza (niem. Oberarzt[a]) i rozpoczął służbę w Szpitalu Garnizonowym Nr 23 w Zagrzebiu[2]. W następnym roku został przeniesiony do Węgiersko-chorwackiego Pułku Piechoty Nr 53 w Zagrzebiu na stanowisko lekarza wojskowego[3]. 1 maja 1893 został mianowany na stopień lekarza pułkowego 2. klasy (niem. Regimentsarzt 2. Klasse[b]) i przeniesiony do Węgierskiego Pułku Piechoty Nr 76 w Sopronie[5]. W 1896 został mianowany na stopień lekarza pułkowego 1. klasy (niem. Regimentsarzt 1. Klasse[c]) i przeniesiony do Pułku Huzarów Nr 4 w Gyöngyös[6]. 1 listopada 1907 został mianowany na stopień lekarza sztabowego (niem. Stabsarzt[d]) i przeniesiony na stanowisko lekarza garnizonu Tuzla[7]. Służbę na tym stanowisku pełnił w czasie mobilizacji sił zbrojnych Monarchii Austro-Węgierskiej, wprowadzonej w związku z wojną na Bałkanach (1912–1913) oraz podczas I wojny światowej (1914–1918). W tym okresie służby awansował na kolejne stopnie: 1 listopada 1913 – starszego lekarza sztabowego 2. klasy (niem. Oberstabsartzt 2. Klasse[e]), a 1 maja 1917 – starszego lekarza sztabowego 1. klasy (niem. Oberstabsartzt 1. Klasse[f])[8][9].
24 listopada 1918 został przyjęty do Wojska Polskiego i wyznaczony na stanowisko naczelnego lekarza załogi Nowego Sącza. 10 grudnia tego roku został szefem sanitarnym Dowództwa Okręgu Generalnego „Warszawa”, a następnie pełnił obowiązki inspektora sanitarnego przy Departamencie Sanitarnym Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie[1]. Na tym stanowisku 29 maja 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu pułkownika, w Korpusie Lekarskim, w grupie oficerów byłej armii austriacko-węgierskiej[10]. 11 czerwca 1920 Naczelny Wódz, na wniosek Ogólnej Komisji Weryfikacyjnej, przyznał mu tytuł generała podporucznika, w Korpusie Lekarskim[11]. 1 czerwca 1921 objął obowiązki szefa sanitarnego w Dowództwie Okręgu Generalnego „Kielce”[12]. Zmarł 16 czerwca 1921[1].
Ordery i odznaczenia
- Signum Laudis Brązowy Medal Zasługi Wojskowej na czerwonej wstążce (Austro-Węgry)
- Krzyż za 25-letnią służbę wojskową dla oficerów (Austro-Węgry)
- Brązowy Medal Jubileuszowy Pamiątkowy dla Sił Zbrojnych i Żandarmerii (Austro-Węgry)
- Krzyż Jubileuszowy Wojskowy (Austro-Węgry)
- Krzyż Pamiątkowy Mobilizacji 1912–1913 (Austro-Węgry)[9]
Uwagi
Przypisy
Bibliografia
- Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1890. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1889. (niem.).
- Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1891. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, styczeń 1891. (niem.).
- Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1894. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, styczeń 1894. (niem.).
- Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1897. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1896. (niem.).
- Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1908. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1907. (niem.).
- Schematismus der k.k. Landwehr und der k.k. Gendarmerie der im Reichsrat Vertretenen Königreiche une Länder für 1914. Wiedeń: styczeń 1914. (niem.).
- Ranglisten der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1918. Wiedeń: 1918.
- Witold Jarno: Okręg Generalny Nr III Kielce w latach 1918–1921. Łódź: Wydawnictwo „Ibidem”, 2003. ISBN 83-88679-31-7.
- Piotr Stawecki: Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918–1939. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1994. ISBN 83-11-08262-6.