Isidis Planitia
Isidis Planitia – równina położona w obrębie basenu uderzeniowego Isidis na Marsie. Ze względu na pokrywający ją pył, jest widoczna w teleskopach jako jasna plama na wschód od charakterystycznego ciemnego obszaru Syrtis Major Planum. Basen Isidis o średnicy około 1500 km jest jednym z największych basenów uderzeniowych na Marsie i w całym Układzie Słonecznym. Nazwa równiny pochodzi od imienia egipskiej bogini Izydy.
 Mapa topograficzna basenu uderzeniowego Isidis | |
| Ciało niebieskie | |
|---|---|
| Średnica krateru | 1500 km |
| Wiek | 3,9 mld lat[1] |
Położenie na mapie Marsa  | |
 12,75°N 273,00°W/12,750000 -273,000000 | |
Od południa z równiną Isidis Planitia sąsiadują góry Libya Montes, wydźwignięte przez uderzenie.
Badania
Na obszarze Isidis Planitia wylądowała w 2003 roku sonda Beagle 2. Misja ta zakończyła się niepowodzeniem, jako że sonda nigdy nie przesłała potwierdzenia pomyślnego lądowania[2].
W pobliżu basenu Isidis znajdują się duże spękania skorupy, spowodowane przez impakt. Jednym z nich jest dolina Nili Fossae, która początkowo była wypełniona lawą, a następnie w środowisku wodnym uformowały się tam duże ilości minerałów ilastych. Z tego powodu dolina ta była rozważana jako miejsce lądowania misji Mars Science Laboratory[3], jednak nie przeszła pozytywnie procedury selekcji[4] i łazik Curiosity ostatecznie wylądował w kraterze Gale. Na obrzeżu basenu Isidis znajduje się krater Jezero, który został wybrany na miejsce lądowania misji Mars 2020[5][1].
Pod koniec 2008 roku sztuczny satelita planety, sonda Mars Reconnaissance Orbiter zaobserwował w dolinie Nili Fossae węglany[4], w szczególności węglan magnezu, które powstały w środowisku wodnym. Ich obecność świadczy, że środowisko to miało stosunkowo wysokie pH (nie było kwaśne), bardziej sprzyjające powstaniu życia[6].