Ilse DeLange

Zaczęła karierę muzyczną w wieku ośmiu lat jako tzw. lip-synching artist. W kolejnych latach brała udział w wielu regionalnych i krajowych konkursach talentów, w tym m.in. organizowanych w Hilversum, gdzie nagrywanych jest wiele programów telewizyjnych. Dzięki temu piosenkarka kilkukrotnie pojawiała się w krajowej telewizji. W tym czasie stworzyła duet razem z gitarzystą Joopem van Lieflandem, który zainteresował ją muzyką country. W 1994 wystąpiła podczas ceremonii wręczenia Holenderskich Nagród Muzyki Country oraz zwyciężyła na festiwalu Zangfestival der Onbekenden w Eindhoven. W nagrodę otrzymała możliwość nagrania swojego pierwszego demo. W 1996 została zauważona przez Henka-Jana Smitsa z wytwórni BMI Music, który zaproponował jej dołączenie do zespołu Wij. Razem z grupą nagrała i wydała singiel „De porlog meegemaakt”^[1].

W 1998, będąc członkinią zespołu Cash On Delivery, wyleciała do Nashville, by nagrać materiał na debiutancki, solowy album studyjny pt. World of Hurt. Album został wydany w Holandii w lipcu 1998, za produkcję płyty odpowiadał Barry Beckett^[2]. Pierwszym singlem z płyty był utwór „I’m Not So Tough”^[3], który dotarł do 35. miejsca niderlandzkiej listy przebojów^[4]. Kolejnymi singlami promującym płytę były piosenki: tytułowy „World of Hurt”^[5] (58. miejsce^[6]), „I’d Be Yours”^[7] (52. miejsce^[8]), „When We Don’t Talk”^[9] (76. miejsce^[10]) oraz „Flying Blind”^[11]. Album dotarł na pierwsze miejsce krajowej listy najczęściej kupowanych płyt^[12] oraz uzyskał status pięciokrotnej platynowej płyty. DeLange otrzymała w 1999 statuetki TMF Award i Edison Award za udany debiut fonograficzny. W maju 1999 wyruszyła w trasę koncertową o nazwie Flashback Tour, którą organizowała firma tytoniowa Marlboro. Do udziału w trasie zostali zaproszeni niderlandzcy muzycy, którzy podczas koncertów mieli zaprezentować własne wersje piosenek swych ulubionych artystów. DeLange zaśpiewała utwory z repertuaru Johna Hiatta. W październiku ukazał się specjalny album koncertowy pt. Dear John, zawierający zapis utworów wykonanych na żywo przez artystkę podczas koncertu zagranego 26 maja 1999 w Paradiso w Amsterdamie^[13]. Krążek zadebiutował na trzecim miejscu listy najczęściej kupowanych albumów w Holandii^[14] oraz rozszedł się w nakładzie ponad 80 tys. sprzedanych egzemplarzy, dzięki czemu uzyskał status platynowej płyty w kraju.

W październiku 2000 wydała singiel „Livin’ on Love”^[15], który dotarł do 44. miejsca krajowej listy przebojów^[16]. Na początku listopada wydała drugi album studyjny, również zatytułowany Livin’ on Love^[17], który dotarł do piątego miejsca listy najczęściej kupowanych płyt w Holandii^[18] i uzyskał status platynowej płyty. Drugim singlem z albumu został utwór „I Still Cry”^[19]. W 2001 wyruszyła w trasę koncertową po kraju pt. Livin’ on Love Tour, która jednak okazała się za trudna fizycznie i psychicznie dla artystki, co poskutkowało m.in. przerwaniem koncertu organizowanego w Paradiso. Niedługo potem DeLange ogłosiła kilkutygodniową przerwę w występowaniu.

Na początku 2002 powróciła na rynek singlem „Shine”, który nagrała we współpracy z zespołem Rosemary’s Sons^[20]. Następnie ponownie wyleciała do USA, gdzie wraz z życiowym partnerem Bartem Vergoossenem spędziła dziewięć miesięcy, które poświęciła na pracę nad materiałem na nowy album. W kwietniu 2003 płyta pt. Clean Up miała europejską premierę^[21], po wydaniu dotarła do pierwszego miejsca listy najczęściej kupowanych albumów w Holandii^[22] i uzyskała status złotej. Pierwszym singlem z albumu był „No Reason to Be Shy”, który dotarł do 61. miejsca krajowej listy przebojów^[23]. Również w 2003 DeLange wydała pierwszy album kompilacyjny pt. Here I Am/1998-2003, na którym umieściła swoje największe przeboje^[24]. Składanka dotarła do piątego miejsca zestawienia najczęściej kupowanych płyt w Holandii^[25]. Składankę promowała singlami „Wouldn’t That Be Something”^[26] i „All the Answers”^[27].

Na początku 2004 DeLange utraciła kontrakt płytowy z powodu rozpadu niderlandzkiej filii wytwórni Warner Music Group. Kilka miesięcy później nawiązała współpracę z Zucchero, z którym nagrała utwór „Blue”^[28]. Singiel dotarł do dziesiątego miejsca listy przebojów w Holandii^[29]. Pod koniec 2005 wyruszyła w ogólnokrajową trasę koncertową, a następnie rozpoczęła pracę nad nową płytą wraz z producentem Patrickiem Leonardem. Kilka tygodni później podpisała kontrakt płytowy z wytwórnią Universal Music, która wydała jej singiel „The Great Escape”^[30]. Utwór dotarł do 11. miejsca krajowej listy przebojów^[31]. 16 czerwca 2006 wydała czwarty album studyjny pt. The Great Escape^[32], który zadebiutował na pierwszym miejscu listy najczęściej kupowanych płyt w kraju^[33] i utrzymał się na szczycie zestawienia przez kolejne sześć tygodni^[34]. Kilka tygodni po premierze album uzyskał status złotej, a kilka miesięcy później – platynowej płyty. We wrześniu wydała drugi singiel z płyty – „The Lonely One”^[35], który dotarł do 12. miejsca krajowej listy przebojów^[36]. Trzecim singlem z krążka została piosenka „I Love You”, która ukazała się w lutym 2007^[37], zajęła 35. miejsce na krajowej liście przebojów^[38] i została umieszczona na ścieżce dźwiękowej filmu Steel Magnolias. Niedługo później piosenkarka wydała singiel promocyjny „Reach for the Light”^[39].

W październiku 2007 wydała drugi album koncertowy pt. Live^[40], który zadebiutował na czwartym miejscu zestawienia najczęściej kupowanych płyt w Holandii^[41]. W 2008 ogłosiła, że pisze i nagrywa nową płytę w Göteborgu. Album zapowiadała singlem „So Incredible”^[42], który zajął pierwsze miejsce na liście przebojów w Holandii^[43]. 17 października wydała piąty album studyjny pt. Incredible^[44], który dotarł na szczyt listy najczęściej kupowanych albumów w Holandii^[45] i uzyskała status platynowej płyty w niecały miesiąc po premierze, ostatecznie pokrywając się pięciokrotną platyną. Kolejnym singlem promującym płytę został utwór „Miracle”^[46], który dotarł do drugiego miejsca krajowej listy przebojów^[47]. Piosenka znalazła się na ścieżce dźwiękowej filmu Bride Flight^[48]. Trzecim singlem z płyty został utwór „Puzzle Me”^[49], który dotarł do dziewiątego miejsca listy przebojów^[50], a czwartym singlem został utwór „We’re Alright”^[51]. 21 sierpnia 2009 wydała trzeci album koncertowy pt. Live in Ahoy^[52], z którym zadebiutowała na pierwszym miejscu listy najczęściej kupowanych płyt w kraju^[53]. Po wydaniu płyty rozpoczęła tworzenie materiału na kolejny album studyjny. W lipcu 2010 wydała singiel „Next to Me”, który zadebiutował na czwartym miejscu listy przebojów^[54]. Pod koniec sierpnia wydała epkę pt. Next to Me, na której umieściła osiem utworów^[55]. Płyta zadebiutowała na pierwszym miejscu krajowej listy najczęściej kupowanych albumów^[56] i uzyskał status podwójnej platynowej płyty. Drugim singlem pochodzącym z minipłyty została piosenka „Beautiful Distraction”, która dotarła do 43. miejsca listy przebojów^[57], zaś trzecim – „Carousel”.

W listopadzie 2011 wydała singiel „Do Luv 2 Luv U”, który zadebiutował na 14. miejscu listy przebojów w Holandii^[58]. Piosenka została wykorzystana jako motyw przewodni koncertu charytatywnego Serious Request 2011 organizowanego przez rozgłośnię radiową 3FM. W trakcji kampanii promocyjnej piosenkarka dowiedziała się o chorobie ojca, przez co przerwała wszelkie działania promocyjne oraz pracę nad nową płytą. 10 stycznia 2012, dzień po śmierci ojca, opublikowała w sieci akustyczną wersję piosenki „Without You”, która pojawiła się na jej płycie koncertowej z 2007^[59]. Kilka miesięcy później ogłosiła, że zawiesza pracę nad albumem, ponieważ „nie poczuła energii całego albumu po śmierci ojca”. W czerwcu 2012 powróciła do aktywności muzycznej, wydając singiel „Hurricane”, który zadebiutował na siódmym miejscu krajowej listy przebojów^[60]. 14 września wydała cały album pt. Eye of the Hurricane^[61], który uzyskał status platynowej płyty w kilku tygodni po premierze. Album promowała singlami „Winter of Love”^[62] i „We Are One”^[63]. W 2013 została ogłoszona jedną z jurorek czwartej edycji programu The Voice of Holland oraz wydała kolejny album studyjny pt. After The Hurricane^[64], który promowała singlem „Blue Bittersweet”, napisanym na potrzeby ścieżki dźwiękowej filmu Het Diner.

Również w 2013 rozpoczęła nowy projekt muzyczny, do którego zaprosiła różnych muzyków, w tym Waylona, z którym nawiązała współpracę. Wokaliści poznali się już w czasach młodzieńczych, oboje popularyzowali muzykę country w kraju. Zespół początkowo został stworzony na potrzeby jednorazowego koncertu na stadionie De Grolsch Veste. Ostatecznie nadali sobie nazwę The Common Linnets i zaczęli pracę nad materiałem na wspólny album o tym samym tytule, który był inspirowany muzyką Emmylou Harris, Johnny'ego Casha, projektu Crosby, Stills, Nash and Young i Jamesa Taylora^[65]. Pod koniec listopada zostali ogłoszeni reprezentantami Holandii z utworem „Calm After the Storm” w 59. Konkursie Piosenki Eurowizji organizowanym w Kopenhadze w 2014^[65]. W maju pomyślnie przeszli przez półfinał konkursu i awansowali do finału^[66], w którym zajęli drugie miejsce, przegrywając jedynie z reprezentującą Austrię drag queen Conchitą Wurst^[67][68]. 9 maja wydali album studyjny pt. The Common Linnets^[69]. Pod koniec miesiąca Waylon odszedł z zespołu, aby skupić się na karierze solowej^[70][71]. W 2015 zespół otrzymał nagrodę publiczności European Border Breakers Award wręczaną artystom, których debiutanckie płyty osiągnęły sukces komercyjny poza ich własnym krajem^[72][73][74], a także niemiecką Nagrodę Muzyczną „Echo” za najlepszy międzynarodowy debiut^[75]. W maju z zespołem wydała singiel „We Don’t Make the Wind Blow”^[76], a 25 września premierę miał drugi album studyjny grupy pt. II^[77], który był wydany też w wersji rozszerzonej wzbogaconej o sześć utworów w wersji koncertowej^[78]. Krążek zadebiutował na pierwszym miejscu listy najczęściej kupowanych płyt w Holandii^[79]. 16 maja 2020 wystąpiła w koncercie Światło dla Europy, który był transmitowany z Hilversum i został zorganizowany w zastępstwie 65. Konkursu Piosenki Eurowizji^[80].

Solowe

• World of Hurt (1998)
• Livin' on Love (2000)
• Clean Up (2003)
• The Great Escape (2006)
• Incredible (2008)
• Next to Me (2010)
• Eye of the Hurricane (2012)
• Ilse DeLange (2018)
• Gravel & Dust (2019)
• Changes (2020)

Z zespołem The Common Linnets

• The Common Linnets (2014)
• II (2015)

• Dear John (1999)
• Live (2007)
• Live in Ahoy (2009)
• Live in Gelredome (2011)

• Here I Am (2003)
• After The Hurricane – Greatest Hits & More (2013)

• Oficjalna strona internetowa artystki