Il-2 Sturmovik

seria gier komputerowych

Il-2 Sturmovik (ros. Ил-2 Штурмовик) – seria komputerowych symulatorów lotu osadzonych w realiach II wojny światowej, wydana przez rosyjskie przedsiębiorstwo 1C oraz dystrybuowana na świecie przez Ubisoft. Nazwa pochodzi od radzieckiego samolotu szturmowego Ił-2. W grach z serii gracz przejmuje kontrolę nad samolotami wojskowymi biorącymi udział w zmaganiach wojennych. Możliwe jest rozgrywanie kampanii podzielonych na misje bądź uczestnictwo w bitwach z innymi graczami.

Il-2 Sturmovik
Producenci

Maddox Games, Gaijin Entertainment

Wydawcy

1C, Ubisoft

Dystrybutorzy

PL: CD Projekt, Licomp Empik Multimedia, Cenega Poland, Ubisoft

Projektant

Oleg Maddox

Pierwsza gra serii

Il-2 Sturmovik (2001)

Ostatnia gra serii

Il-2 Sturmovik: Cliffs of Dover (2011)

Platformy

Windows, Xbox 360 PlayStation 3, PlayStation Portable, Nintendo DS

Gatunek

symulatory lotu

Serię rozpoczęła gra Il-2 Sturmovik (2001) o bitwach powietrznych na froncie wschodnim, pozytywnie oceniona przez graczy i krytyków za oprawę audiowizualną oraz wysoki poziom realizmu. Jej sukces komercyjny[1] spowodował publikację kolejnych gier powiązanych z marką, zawierających nowe kampanie i maszyny: Il-2 Sturmovik: Forgotten Battles (2003), Pacific Fighters (2004), Il-2 Sturmovik: Birds of Prey (2008) i Il-2 Sturmovik: Cliffs of Dover (2011). Przeważnie pozytywny odbiór tych produktów przyczynił się do utrwalenia renomy przedsiębiorstwa 1C i sukcesu komercyjnego serii.

Gry z serii

Oś czasu serii gier Il-2 Sturmovik
 
2001–- Il-2 Sturmovik
2002–
2003–- Il-2 Sturmovik: Forgotten Battles
2004–- Pacific Fighters
2005–
2006–
2007–
2008–- Il-2 Sturmovik: Birds of Prey
2009–
2010–
2011–- Il-2 Sturmovik: Cliffs of Dover

Il-2 Sturmovik

Pierwsza gra komputerowa z serii pod nazwą Il-2 Sturmovik, wyprodukowana przez rosyjskie studio Maddox Games, została zapowiedziana latem 2000 roku[2][3], a premierę miała 21 listopada 2001 roku dla systemu operacyjnego Microsoft Windows[4]. Stanowiła ona innowację wśród komputerowych symulatorów lotu, gdyż tłem dla gry były walki na froncie wschodnim II wojny światowej. Tego tematu przedtem wydane symulatory nie podejmowały[5]. Il-2 Sturmovik oferował różnorodny zestaw misji, na przykład ataki na cele naziemne, eskortowanie bombowców czy przechwytywanie wrogich myśliwców[5]. Gra cechowała się nowoczesną jak na tamte czasy oprawą audiowizualną[3], wysokim realizmem (sterowanie, model uszkodzeń) oraz możliwością dostosowania jego stopnia do umiejętności gracza[6]. Znalazły się w niej takie samoloty, jak radzieckie Ił-2, ŁaGG-3 i MiG-3 oraz niemiecki Messerschmitt Bf 109[5][6]. W kwietniu 2006 roku ukazał się dodatek do gry, zatytułowany Il-2 Sturmovik: Pe-2[7].

Il-2 Sturmovik: Forgotten Battles

Kontynuacja gry Il-2 Sturmovik, Il-2 Sturmovik: Forgotten Battles, została zapowiedziana w maju 2002 roku[8], a jej premiera odbyła się 4 marca 2003 roku[9]. Zawierała ona usprawnioną kampanię dla jednego gracza z 20 nowymi misjami[10], która pozwalała na wybór strony konfliktu, samolotu i scenerii wojennej[11]. Wśród nowych scenerii wojennych znalazły się Węgry, Finlandia oraz pogranicze polsko-ukraińskie[9]. Dodanych zostało kilka nowych samolotów, na przykład P-47 Thunderbolt, Messerschmitt Me 262, Heinkel He 111 oraz TB-3[11]. Do gry w 2004 roku wydano dodatek Il-2 Sturmovik: Forgotten Battles – Ace Expansion Pack, który zawierał zestaw różnorodnych misji i rozszerzał grę o nowe scenerie wojenne: Ardeny, Normandię oraz Ocean Spokojny[12].

Pacific Fighters

Osobny artykuł: Pacific Fighters.

Produkt uboczny powiązany z serią, również wyprodukowany przez Maddox Games Pacific Fighters, został zapowiedziany w marcu 2004 roku[13], a wydano go 26 października 2004 roku[14]. Gra Pacific Fighters koncentrowała się na zmaganiach wojennych na Pacyfiku. Zawierała około 40 modeli samolotów należących do floty amerykańskiej, japońskiej, australijskiej i brytyjskiej, w tym różne odmiany samolotów takich jak F-4U Corsair i P-51 Mustang[15]. W grze zastosowano odnowiony w stosunku do poprzednich części serii silnik graficzny[15].

Il-2 Sturmovik: Birds of Prey

W czerwcu 2008 roku[16] została zapowiedziana kolejna gra z serii, Il-2 Sturmovik: Birds of Prey, tym razem przeznaczona wyłącznie na konsole gier wideo i produkowana przez studia Gaijin Entertainment, Beatshapers oraz DiP Interactive. Ukazała się 4 września 2009 roku na platformach Xbox 360, PlayStation 3, PlayStation Portable i Nintendo DS[17]. Wersja gry na systemy operacyjne Windows pojawiła się w marcu 2010 roku pod nazwą Wings of Prey[18]. W Birds of Prey uproszczono system sterowania, dostosowując go do poszczególnych konsol; jednocześnie zachowano realistyczny model uszkodzeń[19]. Nadal dostępna była możliwość wyboru stopnia realizmu[16]. Gra zawierała około 100 samolotów możliwych do sterowania oraz 6 kampanii (bitwa o Anglię, kontrofensywa ardeńska, walki o Berlin, Stalingrad, Korsuń i Sycylię)[16], dodano też tryb gry wieloosobowej obsługujący do 16 graczy (w przypadku Xboksa 360 i PlayStation 3)[20].

Il-2 Sturmovik: Cliffs of Dover

W styczniu 2011 została zapowiedziana[21], a 24 marca 2011 roku – wydana gra Il-2 Sturmovik: Cliffs of Dover, ponownie wyprodukowana przez studio Maddox Games[22]. Cliffs of Dover była osadzona w realiach bitwy o Anglię i zawierała dwie kampanie, przeznaczone odpowiednio dla Royal Air Force i Luftwaffe[23].

Wydania zbiorcze

Il-2 Sturmovik Series: Complete Edition

W marcu 2006 roku ukazało się wydanie zbiorcze pod nazwą Il-2 Sturmovik Series: Complete Edition. Zawierało ono podstawowy Il-2 Sturmovik, Forgotten Battles, Pacific Fighters oraz pomniejsze dodatki do tych gier[24].

Il-2 Sturmovik: 1946

15 grudnia 2006 roku została wydana zbiorcza edycja pod tytułem Il-2 Sturmovik: 1946, która zawierała wszystkie kampanie, misje i samoloty z gier Il-2 Sturmovik, Il-2 Sturmovik: Forgotten Battles, Pacific Fighters, a także dodatków Pe-2 Peshka i Sturmoviks over Manchuria. W niej zawarte były też dwie nowe kampanie: pierwsza traktująca o hipotetycznej kontynuacji II wojny światowej, a druga o ataku ZSRR na Japonię. Wiązało się z tym dodanie samolotów późno wykorzystanych w wojnie (na przykład Arado Ar 234 lub Ił-10)[25][26].

Odbiór

Średnia ocen z recenzji
Stan z 2012-05-06.
GraGameRankingsMetacritic
Il-2 Sturmovik91%[27]91%[28]
Il-2 Sturmovik: Forgotten Battles87%[29]86%[30]
Pacific Fighters78%[31]76%[32]
Il-2 Sturmovik: Birds of Prey80% (X360)[33]
79% (PS3)[34]

60% (PSP)[35]
42% (NDS)[36]

80% (X360)[37]

81% (PS3)[38]
41% (NDS)[39]

Il-2 Sturmovik: Cliffs of Dover51%[40]60%[41]

Seria Il-2 Sturmovik okazała się największym komercyjnym sukcesem przedsiębiorstwa 1C, które właśnie jej zawdzięczało swoją renomę[42]. Gry z serii zdobyły ogólne uznanie krytyków za wysoki poziom realizmu oraz rozgrywkę pełną akcji[43].

Pierwsza gra z serii, Il-2 Sturmovik, została uhonorowana nagrodą strony GameSpy dla najlepszej gry symulacyjnej[44], a także znalazła się w zestawieniu najlepszych gier na komputery osobiste z lat 2000–2009[45]. Chwalono ją za wyjątkowy poziom realizmu, dopracowaną oprawę graficzną oraz udźwiękowienie[6][46]. W przypadku gry Il-2 Sturmovik: Forgotten Battles krytycy również pozytywnie oceniali oprawę audiowizualną oraz wiarygodną fizykę lotu, aczkolwiek narzekali na niezbyt dopracowany tryb gry wieloosobowej[11][47][48][49].

Pacific Fighters została chłodniej przyjęta przez recenzentów. Ci wprawdzie chwalili wizję plastyczną gry, ale zarazem zarzucali jej problemy techniczne, zbyt wolną akcję oraz błędy w zachowaniu sztucznej inteligencji[50][51][52]. Natomiast Il-2 Sturmovik: Birds of Prey zyskała bardzo pozytywny odbiór krytyków, którzy doceniali przystępność rozrywki dla każdego gracza oraz niespotykany w grach na konsole realizm[53][54], aczkolwiek pojawiały się negatywne opinie o stabilności technicznej gry[55].

Ostatnia część serii, Il-2 Sturmovik: Cliffs of Dover, mimo dużych oczekiwań ze strony graczy, spotkała się jednak ostatecznie z ich znaczną krytyką. Zarzucali jej oni liczne błędy techniczne uniemożliwiające bezproblemowe granie oraz brak optymalizacji na potrzeby systemów 64-bitowych[56]. Ze względu na awaryjność Cliffs of Dover była krytykowana przez recenzentów, którzy doceniali w niej jedynie oprawę graficzną[57][58][59][60].

Zobacz też

Przypisy