Ignacy Wyszatycki

Ignacy Bolesław Wyszatycki urodził się 11 lutego 1895 w Dynowie^[1][2][3][4]. Był synem Antoniego (nauczyciel w Sanoku^[1]) i Antoniny^[3]. Miał brata Józefa (ur. 1890)^[5]. W 1907 ukończył I klasę w C. K. Gimnazjum Męskim w Sanoku^[6][1]. Został absolwentem Seminarium Nauczycielskiego we Lwowie^[7].

Po wybuchu I wojny światowej wstąpił do Legionów Polskich^[7]. Służył w szeregach II Brygady. Brał udział w akcjach wymierzonych przeciw Niemcom okupującym Warszawę^[7].

W 1916 podjął pracę nauczyciela^[2]. Jako podstawę do wykonywania zawodu posiadał egzamin kwalifikacyjny^[2]. W latach 20. był nauczycielem w Sanoku^[2] jako kierownik pracowni fizyk-chemicznej^[7]. W Sanoku jako nauczyciel uczył w Szkole Męskiej nr 2 im. Króla Władysława Jagiełły, od 1926 w Szkole Handlowej^[8][9]. W roku szkolnym 1929/1930 prowadził pracownię przyrodniczą dla szkół powszechnych w Sanoku^[10]. W Sanoku był członkiem Związku Nauczycielstwa Polskiego^[11]. Rozporządzeniem Ministra Wyznań i Oświecenia Publicznego z 4 stycznia 1932 został przeniesiony ze stanowiska nauczyciela 7-klasowej Szkoły im. Władysława Jagiełły w Sanoku na stanowisko prowizorycznego zastępcy inspektora szkolnego w Rzeszowie^[12][7]. Był członkiem wojskowego Klubu Łowieckiego^[13]. Na początku 1932 został uznany przynależnym do gminy Sanok^[3].

Zarządzeniem prezydenta RP Ignacego Mościckiego z 20 grudnia 1932 został odznaczony Krzyżem Niepodległości za pracę w dziele odzyskania niepodległości^[14].

Zmarł 6 stycznia 1933 w wieku 37 lat^[15] we Lwowie^[13]. Podczas choroby opieki lekarskiej udzielił mu dr Henryk Węglowski^[16]. Został pochowany 28 stycznia 1933 na Cmentarzu Janowskim we Lwowie^[13].