Ignacy Wróbel

Urodził się 5 kwietnia 1862 w Starej Wsi w rodzinie chłopskiej jako syn Andrzeja^[1]. 5 czerwca 1882 zdał egzamin dojrzałości w I C. K. Gimnazjum w Rzeszowie^[2]. W 1883-1884 uczęszczał do Seminarium Duchownego w Krakowie oraz na studia teologicznej na UJ które przerwał^[3]. Ukończył studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego, uzyskując stopień doktora praw (1894)^[4]. Pracował jako urzędnik w oddziale I – sekretariacie potem od 1896 w oddziale II spraw prawniczych i administracyjnych dyrekcji c.k. kolei państwowych w Krakowie: urzędnik – koncypient (1894-1898)^[5]. Jako sekretarz II klasy był zastępcą naczelnika oddziału II (1899-1901)^[6] Potem jako sekretarz kolejowy od 1905 inspektor, a od 1910, starszy inspektor był naczelnikiem oddziału II (1902-1911)^[7]. Radca rządu i zastępca dyrektora – dyrekcji c.k. kolei państwowych w Stanisławowie (1912-1914)^[8].

Od 1907 związany z ruchem ludowym, a w latach 1910–1913 członek Rady Naczelnej Polskiego Stronnictwa Ludowego. Po rozłamie początkowo działacz i członek Rady Naczelnej PSL „Piast” (1913-1914). Podczas I wojny światowej działał w PSL – Lewicy^[9]. Członek Zarządu (1907)^[10], a potem członek Rady Nadzorczej (1908-1909)^[11] Towarzystwa Szkoły Ludowej w Krakowie. Członek Wydziału Ligi Pomocy Przemysłowej we Lwowie (1912-1914)^[12]. Członek Wydziału Krajowego Związku Turystycznego w Krakowie (1914)^[13]. Poseł do austriackiej Rady Państwa XII kadencji (17 lipca 1911 – 28 października 1918) wybrany z okręgu wyborczego nr 35 (Jaworzno-Chrzanów-Krzeszowice-Liszki)^[14]. Członek Koła Polskiego w Wiedniu, najpierw w grupie posłów PSL, od 1913 PSL-"Piast" a od 1914 PSL-Lewicy^[3].

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w latach 20. pełnił stanowisko dyrektora departamentu w Ministerstwie Kolei Żelaznych^[15]. Był działaczem Polskiego Stronnictwa Ludowego „Piast”, w latach 1925–1927 członek Zarządu Głównego^[9].

austro-węgierskie:

• Brązowy Medal Jubileuszowy Pamiątkowy dla Sił Zbrojnych i Żandarmerii^[16]
• Medal Jubileuszowy Pamiątkowy dla Cywilnych Funkcjonariuszów Państwowych^[16]
• Krzyż Jubileuszowy dla Cywilnych Funkcjonariuszów Państwowych^[16]

polskie:

• Krzyż Komandorski Order Odrodzenia Polski (w uznaniu zasług, położonych dla Rzeczypospolitej Polskiej przy zawieraniu kolejowych układów międzynarodowych (Dekret Naczelnika Państwa z 29 grudnia 1921)^[15]

• Słownik biograficzny działaczy turystyki ludowego (makieta), Warszawa 1989. s. 443