Hieronim Wielopolski
- Artykuł
- Dyskusja
Narzędzia
Ogólne
Drukuj lub eksportuj
![]() Starykoń | |
Rodzina | |
---|---|
Data urodzenia | |
Data śmierci | |
Ojciec | |
Matka | Anna Lubomirska |
Żona | Urszula Potocka |
Odznaczenia | |
![]() ![]() |
Hieronim Wielopolski herbu Starykoń (ur. 1712, zm. 13 marca 1779) – hrabia Świętego Cesarstwa Rzymskiego, koniuszy koronny 1754–1774, generał lejtnant wojsk koronnych w 1752 roku[1], generał major wojsk koronnych od 1747 roku[2], szef Regimentu Gwardii Konnej Koronnej od 1745, cześnik koronny 1750–1754, starosta generalny krakowski w latach 1768–1779[3], starosta przemykowski, żarnowiecki, regimentarz Partii Małopolskiej i Krakowskiej w 1765 roku[4].
Był synem Franciszka Wielopolskiego i jego drugiej zony Anny Lubomirskiej, wnukiem hetmana wielkiego koronnego Hieronima Lubomirskiego. Jako poseł na sejm konwokacyjny 1733 roku z województwa krakowskiego był członkiem konfederacji generalnej zawiązanej 27 kwietnia 1733 roku na tym sejmie[5]. W 1733 roku podpisał elekcję Stanisława Leszczyńskiego[6].
Konsyliarz konfederacji Czartoryskich w 1764 roku[7], poseł na sejm konwokacyjny (1764) z województwa krakowskiego[8]. Komisarz Komisji Dobrego Porządku województwa sandomierskiego[9]. Komisarz z rycerstwa w Komisji Wojskowej Koronnej w latach 1765-1770[10].
Do 1772 roku był właścicielem pałacu pod Baranami w Krakowie[11].
Na Sejmie Rozbiorowym 1773-1775 został wybrany przez króla Stanisława Augusta Poniatowskiego do Rady Nieustającej[12]. Członek konfederacji Andrzeja Mokronowskiego w 1776 roku[13].
W 1757 odznaczony Orderem Orła Białego, od 1765 kawaler Orderu Świętego Stanisława. W 1741 ożenił się z Urszulą Potocką (1725–1806) małżeństwo pozostało bezpotomne. Właściciel klucza oborskiego browarów i manufaktury papierniczej.