Hermann Johannes Pfannenstiel
- Artykuł
- Dyskusja
Narzędzia
Ogólne
Drukuj lub eksportuj
W innych projektach
Data i miejsce urodzenia | |||
---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci | |||
Alma Mater | |||
Uczelnia | Uniwersytet Fryderyka Wilhelma we Wrocławiu | ||
|
Hermann Johannes Pfannenstiel (ur. 28 czerwca 1862 w Berlinie, zm. 3 lipca 1909 w Kilonii) – niemiecki lekarz ginekolog i położnik. Wprowadził do położnictwa nową technikę cięcia chirurgicznego, znaną do dziś jako cięcie Pfannenstiela, dokonał też istotnych obserwacji nad nowotworami jajników.
Johannes Pfannenstiel urodził się w Berlinie w 1862 roku jako syn dyrektora banku Hermanna Pfannenstiela (1829-1896) i Johanny z domu Bornitz[1]. Wbrew życzeniom ojca zdecydował się studiować medycynę, przez co ten pozbawił go finansowego wsparcia[2]. Studiował na Uniwersytecie Fryderyka Wilhelma w rodzinnym mieście i 13 sierpnia 1885 roku został doktorem medycyny. Następnie praktykował w Berlinie u von Rabenaua, w Poznaniu u Pauly’ego i, od 1887, we Wrocławiu u Heinricha Fritscha. 23 kwietnia 1890 roku habilitował się i został Privatdozentem. Jako asystent we Wrocławiu współpracował z Heidenhainem, Flüggem, Mikuliczem-Radeckim, Ponfickiem, Bornem, Lubarschem i Röhmannem[3]. Od 1896 roku praktykował na oddziale położniczym wrocławskiego Szpitala Elżbietanek (Krankenhaus der Elisabethinerinnen). 27 marca 1902 roku otrzymał katedrę położnictwa i ginekologii w Gießen, gdzie zastąpił Löhleina. Pięć lat później przyjął ofertę Uniwersytetu w Kilonii objęcia tamtejszej katedry położnictwa i ginekologii. Od 1881 roku był sekretarzem Niemieckiego Towarzystwa Ginekologicznego (Deutsche Gesellschaft für Gynäkologie). Od 1896 był jednym z redaktorów czasopisma Archiv für Gynäkologie[4][5].
W 1889 roku poślubił Elisabeth Behlendorff, z którą miał syna Wilhelma (1890-1982)[1]. Zmarł 3 lipca 1909 roku z powodu posocznicy wywołanej zakażeniem środkowego palca lewej ręki, skaleczonego podczas operacji ropnia przydatków.
Pfannenstiel napisał liczne prace z dziedziny patologii układu moczowo-płciowego i chorób ginekologicznych. W 1908 roku przedstawił pierwszy opis choroby hemolitycznej noworodków[6] (historycznie określanej nazwą choroby albo zespołu Pfannenstiela)[7]. Jako pierwszy rozróżnił gruczolakotorbielaki jajnika surowicze i śluzowe[8].
Pfannenstiel pamiętany jest również jako pomysłodawca tzw. cięcia Pfannenstiela, stosowanego w chirurgii położniczej do dziś[9]. Opis tej metody, będącej zmodyfikowaną techniką cięcia według Kehrera, przedstawił w 1900 roku, powołując się w swojej pracy na 51 przeprowadzonych zabiegów[10]. Cięcie Pfannenstiela zmniejszyło częstość przepuklin w bliźnie operacyjnej, poprawiło też kosmetyczne efekty operacji położniczych[11].