Harald Schmidt

Urodził się w Neu-Ulm jako syn Marthy i Antona Schmidtów^[3], Niemców sudeckich przesiedlonych po II wojnie światowej do Niemiec.

Ukończył Szkołę Muzyki Kościelnej w Rottenburgu i podjął pracę jako organista w Nürtingen. Jednocześnie uzupełniał wykształcenie, zdając maturę. W latach 1978–1981 studiował aktorstwo w Stuttgarcie, a następnie podjął pracę w Teatrze Miejskim w Augsburgu (1981-1984). W latach 1984–1989 pracował w renomowanym kabarecie Kom(m)ödchen w Düsseldorfie. Tam też w roku 1985 rozpoczął karierę solową.

Od roku 1988 regularnie występuje w telewizji jako artysta kabaretowy i prezenter. W latach 1990–1994 prowadził na antenie Das Erste wraz z Herbertem Feuersteinem program rozrywkowy Schmidteinander. Od października 1992 do maja 1995 prowadził program Verstehen Sie Spaß?^[4].

Powszechną sławę w Niemczech przyniosła mu własna audycja pod tytułem Harald Schmidt Show emitowana w latach 1995–2003 przez prywatną stację telewizyjną Sat 1. W latach 2004–2011 prowadzi własną audycję w pierwszym programie niemieckiej telewizji publicznej. Ponadto nieregularnie występuje w rolach teatralnych i filmowych. Nowym pomocnikiem w dwóch odcinkach programu Harald Schmidt został Oliver Pocher, z którym Schmidt jako stworzył kolejny programu Schmidt & Pocher (2007–2009). Następnie w latach 2011–2014 ponownie prowadził program The Harald Schmidt Show na antenie Sat. 1 i Sky^[5][6].

Od 2015 roku moderuje wraz z Gregorem Gysi copółroczny przegląd wydarzeń politycznych Gysi & Schmidt na antenie n-tv^[7]. Od 2017 do 2020 prowadził swój program Schmidts Daily na stronie internetowej tygodnika Der Spiegel^[8]. Jest jednym z ambasadorów fundacji Deutsche Depressionshilfe^[9]. Od 2021 roku prowadzi audycje radiową Raus aus der Depression na antenie NDR Info oraz Ein Abend mit Harald Schmidt na antenie WDR 4^[10][11].

Sporadycznie występuje także w produkcjach filmowych i serialach m.in.: 7 krasnoludków – historia prawdziwa (2004), Nasz Charly (2008) Rosamunde Pilcher (2016, 2019).

Zamieszkał w Kolonii wraz ze swoją partnerką Ellen Hantzsch. Mają dwie córki - Nele (ur. 1995) i Amelie (ur. 2005) oraz dwóch synów - Petera (ur. 1998) i młodszego (ur. 2007). Jego najstarszy syn Robert Hannes (ur. 1994) pochodzi z wcześniejszego związku.

Zwłaszcza w pierwszych latach emisji Die Harald Schmidt Show, Schmidt był czasem krytykowany za wyśmiewanie się z mniejszości, takich jak obcokrajowcy czy geje. W swoim programie naśladował też sposób mówienia Adolfa Hitlera (w jednym z nich jako Hitler ostrzegał młodych ludzi, by nie głosowali na partie rasistowskie i nacjonalistyczne). Bardziej nieortodoksyjne i niepoprawne politycznie dowcipy Schmidta przyniosły programowi reputację telewizji kultowej, a jego zwolennicy oskarżyli krytyków o niezdolność do zrozumienia satyry^[12].

W późniejszych latach pierwszej emisji w Sat.1 Harald Schmidt Show (ok. 2001–2003), Schmidt stał się ulubieńcem krytyków ze względu na swoje „intelektualne” poczucie humoru, zwłaszcza za to, że zawiera wiele odniesień do kultury wysokiej - literatury, teatru, muzyki klasycznej, malarstwa czy kina, a także historii i filozofii.

Harald Schmidt w drugiej połowie lat 90. zasłynął z tzw. polskich żartów (niem. Polenwitze), które przedstawiały często Polaków w sposób stereotypowy.

Niemieccy korespondenci i przedstawiciele niemieckich fundacji w Polsce wystosowali protest do szefostwa Sat1 pisząc: „Schmidt pozwala sobie na antypolskie dowcipy, prezentujące naszych sąsiadów, jako bandę złodziei i nierobów. Jego prymitywizm wznieca rasizm i wrogość wobec cudzoziemców, a jego żarty są pogardliwe i uwłaczają Polakom”. Aby Schmidt mógł skonfrontować swoje negatywne wyobrażenia o Polsce z rzeczywistością, polski ambasador w Niemczech Andrzej Byrt zaprosił Schmidta do Polski, ten przyjął zaproszenie i odwiedził kraj w 1997 roku^{[13][14][15][16]}.

Harald Schmidt wywoływał również reakcje polskich polityków. Były senator Zbigniew Zychowicz w swoim przemówieniu na 87. posiedzeniu Senatu RP nazwał Schmidta „polakożercą”^[17].

W 2008 r. reżyser Stanisław Krzemiński w programie Menschen bei Maischberger wręczył Schmidtowi świadectwo darowizny samochodu złożonego w Polsce z nie całkiem legalnych części i bilet lotniczy do Warszawy, gdzie miał ten samochód odebrać^[18][19].

W swoim najnowszym programie prowadzonym wspólnie z Olivierem Pocherem w publicznym kanale telewizyjnym ARD, Schmidt i Pocher rozpętali skandal naigrawając się z komór gazowych:

• „Ciekawe, co można, a właściwie, czego nie można powiedzieć w niemieckiej telewizji” – zastanawiał się w swoim programie Schmidt.
• „Aby to zbadać, skonstruowałem nazimeter, urządzenie, które piszczy, gdy mówi się coś, co w naszym kraju jest niepoprawne politycznie” – odpowiedział mu Pocher.

Prowadzący zaczęli rozmawiać o tym, że w łazience jednego z nich zepsuł się prysznic. Gdy tylko Schmidt wypowiedział to ostatnie słowo, nazimeter wydał z siebie piskliwy dźwięk.

• „Wiesz, a ja mam problemy z kuchenką gazową” – żartował Pocher. I znowu urządzenie zaczęło piszczeć.

Na żarty Schmidta i Pochera zareagowała gmina żydowska w Niemczech. Majid Khoshlessan rzeczniczka gminy oświadczyła: „Prowadzący powinni ponieść konsekwencje, takie żarty nie mogą mieć miejsca nigdzie na świecie, a już szczególnie w Niemczech”^[20].

• Bonito TV-Produktionsgesellschaft mbH

• Harald Schmidt w bazie IMDb (ang.)
• Harald Schmidt w bazie Filmweb
• Harald Schmidt w bazie Discogs.com (ang.)