Hanns Braun

Na igrzyskach olimpijskich w 1908 w Londynie Braun zdobył brązowy medal w biegu na 800 metrów, a także srebrny w sztafecie olimpijskiej, która składała się z biegów na odcinkach o długości kolejno 200 m + 200 m + 400 m + 800 m. Biegł w niej na ostatniej zmianie. Startował także w biegu na 1500 metrów, ale odpadł w przedbiegu^[1].

Na igrzyskach olimpijskich w 1912 w Sztokholmie zdobył srebrny medal w biegu na 400 metrów, w którym prowadził przez większość dystansu, ale na ostatnim wirażu został wyprzedzony przez Charlesa Reidpatha ze Stanów Zjednoczonych^[2]. Zajął również 6. miejsce w biegu na 800 metrów, a niemiecka sztafeta 4 × 400 metrów z jego udziałem odpadła w przedbiegu^[1].

W 1909, 1911 i 1912 Braun zwyciężał w mistrzostwach Wielkiej Brytanii (AAA) na 880 jardów^[3]. Był również mistrzem Niemiec na 400 m w 1919, 1910 i 1912^[4].

Studiował rzeźbiarstwo w Monachium oraz architekturę w Berlinie^[1]. Podczas I wojny światowej służył jako pilot myśliwski. Zginął podczas wypadku lotniczego, gdy jego samolot zderzył się z innym z tej samej eskadry^[1]. Został pochowany w Belgii na cmentarzu wojennym we Vladslo^[5].

• bieg na 400 metrów – 48,3 (1912) były rekord Niemiec, poprawiony w 1927 przez Joachima Büchnera (48,2)
• bieg na 800 metrów – 1:54,9 (1912) były rekord Niemiec, poprawiony w 1926 przez Ottona Peltzera (1:51,6)

Braun był także rekordzistą kraju w sztafecie 4 × 400 metrów (3:28,5 w 1912)^[6]. Ustanowił także jeden rekord świata w hali na dystansie 1000 metrów z czasem 2:39,0^[5].

• Wpis nt. Brauna w "galerii sławy". hall-of-fame-sport.de. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-04-13)]. (niem.)