Hannah Montana: The Movie (ścieżka dźwiękowa)

Większość utworów do filmu zaoferował Peter Chelsom, reżyser^[4][5]. Producent filmu, Alfred Gough powiedział, że "Peter Chelsom opisuje rodzinę Stewartów (w filmie grają ją Cyrusowie) jako rodzinę porozumiewającą się w dwóch językach, drugim językiem jest muzyka, która jest bardzo prawdziwa we filmie^[5]. Chelsom twierdzi, że piosenki są mocno wplecione w fabułę, dlatego wierzy, że film stanie się musicalem^[5]. "Nieustannie tańczą bardzo blisko konwencji musicalu, ale są bardziej zintegrowane. Piosenki będą w filmie, a nie poza nim. Czasami nie zauważysz, kiedy będzie grana, będziesz mógł się przenieść w tę historię razem z nią^[5]."

W odniesieniu do utworów Cyrus, Chelsom powiedział: "Zdaliśmy sobie sprawę, że jest to okazja do pójścia do przodu z muzyką, aby zaktualizować ją i uczynić bardziej wyrafinowaną, aby przenieść się wraz z wiekiem Miley. Nigdy nie miałem lepszego doświadczenia muzycznego nad żadnym filmem^[5]." Cyrus zauważyła, że większość piosenek zawartych na soundtracku były inspirowane przez jej alter ego Miley Stewart / Hannah Montana, do korzeni Nashville. Wyjaśniła, że "ścieżka dźwiękowa jest o Nashville, i tam są moje korzenie^[6][7]. Myślę, że to dużo z tego powodu, wiem kim jestem^[6][7]." Miley jest współautorką "Don't Walk Away", ponieważ utwór miał pierwotnie znaleźć się na albumie Breakout (2008). Kompozycja "Hoedown Throwdown", w którym Cyrus apeluje kroki taneczne, miała dużo czasu na pisanie. Cyrus współpracowała przy tym utworze z Chelsomem, choreografią zajął się Jamal Sims, a pisaniem piosenki Adam Anders i Nikki Hasman^[5].

"Dream" to cover piosenki Diany DeGarmo "Dream, Dream, Dream" z jej debiutanckiego albumu Blue Skies^[8]. Jessi Alexander powiedziała, że inspiracja do piosenki "The Climb" natchnęła ją podczas jazdy samochodem z Jonem Mabe. Wspólnie zdecydowali, że po powrocie do domu od razu napiszą utwór o przezwyciężaniu przeszkód. Alexander mówiła o piosence jako o "terapii". Początkowo nie było chętnych na wykonanie piosenki, podczas gdy Chelsom zaoferował zaśpiewanie jej Miley. Hannah Montana wykonuje piosenkę "Let's Do This", która pierwotnie została napisana i nagrana przez amerykańskiego piosenkarza country Adama Teftellera. Ostatni utwór na płycie to zmiksowana wersja "Best of Both Worlds" z 2006 roku. Piosenka rozpoczyna telewizyjną serię Hannah Montana i pochodzi z pierwszego soundtracku do serialu^[8].

Kilku innych artystów także pojawia się na soundtracku, w tym Billy Ray Cyrus, który wykonuje piosenkę "Back to Tennessee". Utwór napisany przez samego Cyrusa we współpracy z Tamarą Dunn i Matthew Wilderem pochodzi z jedenastego albumu studyjnego Raya. Kompozycja opowiada o chęci Billy'ego i filmowego Robb'ego powrotu do korzeni^[5][6][9]. Artysta Disneya Steve Rushton śpiewa utwory: "Everything I Want" i "Game Over^[10]", które pochodzą z albumu Feels Like Today (2004) i z Me and My Gang (2006). Taylor Swift oddała piosenkę "Crazier", aby ta znalazła się na ścieżce dźwiękowej, ponieważ jest ona "doskonała do zakochania się^[5]." Swift współpracowała także z Martinem Johnsonem z Boys Like Girls przy pisaniu tekstu do "You'll Always Find Your Way Back Home".

Muzycznie album łączy styl adult contemporary z country popem, country rockiem i z teen popem^[10][11]. Zgodnie z About.com każda z piosenek Cyrus zawiera "chropowaty brzdęk^[11]". Szybkie piosenki są wykonywane przez Montanę, a ballady występują w minimum na płycie^[11]. Piosenki takie jak "You'll Always Find Your Way Back Home", "Let's Get Crazy" i "Spotlight" są najwierniejsze popowi. "Let's Get Crazy" zaczyna się od odgłosu błysku fleszy paparazzich^[10]. Piosenki Miley natomiast są utrzymane w bardziej spokojnej tonacji^[11]. "Hoedown Throwdown" to prawdziwa instrukcja tańca, utrzymana w stylu R&B i hip hop^[11]. "The Climb" to ballada, zawierająca czysty wokal oraz solo fortepianowe przeplatające się z odgłosem gitary elektrycznej^[12]. "Crazier" to walcowa ballada z relaksującym sopranem Swift^[10][11].

Lirycznie album opowiada o różnych historiach. Z wyjątkiem "You'll Always Find Your Way Back Home", która mówi o zostaniu w domu i o oparciu w rodzinie^[10]. Piosenki Montany opisują także "lepszy-świat" i przywileje sławy^[10][11]. "Let's Get Crazy" mówi o dobrej zabawie na przyjęciu^[13], a "The Good Life" jest "słodkim świętowaniem torebek Gucciego i butów Prady^[10]." "The Best of Both Worlds" wyraźnie opisuje podwójne życie Miley, która przeniosła się z Nashville z Tennessee do Malibu w Kalifornii, gdzie za dnia jest zwyczajną dziewczyną, a w nocy gwiazdą pop^[14][15]. W piosence Miley wymienia przywileje i zalety prowadzenia podwójnego życia w odniesieniu do oglądania Orlando Blooma, koncertów, przyjaźni i premier filmowych, na których bywa^[16]. Piosenki Cyrus są z kolei bardziej osobiste, refleksyjne i sentymentalne^[10][11]". "Hoedown Throwdown" jest hołdem dla zabawy w południe^[10]. "The Climb" przedstawia życie jako trudną, ale cenną podróż^[17]. "Butterfly Fly Away" z udziałem Billy'ego Raya Cyrusa jest o przemijaniu wieków^[10][11]. W "Back to Tennessee" Billy lamentuje nad opuszczeniem Tennessee^[11]. Rascal Flatts wykonuje piosenki akustyczne, takie jak: "Backwards" i "Bless the Broken Road"^[10].

Profesjonalne recenzje
Wydawca	Ocena
About.com	[11]
Allmusic	[10]
Entertainment Weekly	(B)[18]

Album otrzymał głównie pozytywne recenzje od krytyków. Warren Truitt z About.com opisał album jako próbę Cyrus, aby stopniowo uchwycić bardziej dojrzalszych słuchaczy, dodając do soundtracku piosenki Swift i Flattsa^[11]. Truitt porównała także piosenkę "Dream" do Shani Twain, "Don't Walk Away" do Kelly Clarkson, "The Good Life" do Avril Lavigne, a "Spotlight" i "Let's Get Crazy" do Gwen Stefani^[11]. Heather Phares z Allmusic stwierdziła, że obecność wielu gatunków sprawia, że album jest "trochę dziwny^[10]". Napisała także, że piosenki Cyrus, wykonywane jako ona sama to "najlepsze piosenki", przyrównując ją dodatkowo także do Twain^[10]. Phares do "najlepszych piosenek" dodała także utwór Swift "Crazier"^[10] Leah Greenblatt z Entertainment Weekly stwierdziła, że "odległość między nastolatkiem a brzdękiem nie jest faktycznie taka duża, myślę o tym, o jako [...] zestawie country do karmienia legionów fanów Disneya^[18]." Na końcu powiedziała, że Hannah Montana: The Movie" jest to "show Miley nieważne, czy nadawane z Nashville, czy Hollywood i czy też przez innych artystów^[18]."

Hannah Montana: The Movie był nominowany w kategorii "Muzyczny wybór: Soundtrack" na Teen Choice Awards w 2009 roku oraz na American Music Award w kategorii "Ulubiony Soundtrack" w tym samym roku, jednak przegrał ze ścieżką dźwiękową do Zmierzchu^[19]. Ponadto pięć utworów z albumu: "Back to Tennessee", "Butterfly Fly Away", "Don't Walk Away", "Hoedown Throwdown", i "You'll Always Find Your Way Back Home" znajdują się na liście Oscar za najlepszą piosenkę oryginalną na 82 rozdaniu Nagród Akademii Filmowej^[20].

Hannah Montana: The Movie 11 kwietnia 2009 roku zadebiutowało na pozycji drugiej Billboard 200 ze sprzedażą 139 tys. kopii^[21]. Po czterech tygodniach album wzbił się na pozycje pierwszą^[22], stając się pierwszym soundtrackiem na liście od początku roku, ze sprzedażą 133 tys. egzemplarzy, czyli spadkiem o 32% z poprzednim tygodniem, w którym sprzedaż wynosiła 196,000^[22]. Soundtrack znalazł się także dziewięć tygodni na pozycji pierwszej Billboard Top Country Albums oraz dziewiętnaście na Top Soundtracks^[23] . Po dwóch miesiącach album zyskał status platyny, dzięki milionowi kupionych płyt, przez RIAA^[24]. W Kanadzie soundtrack znalazł się na pozycji drugiej, po dwóch tygodniach już był na szczycie^[25].

Hannah Montana: The Movie zadebiutował na pozycji jedenastej w Nowej Zelandii, ostatecznie przeniósł się na tydzień na pozycję pierwszą^[26]. Na Recording Industry Association of New Zealand album zyskał status platyny, dzięki 15 tys. sprzedanych kopii^[27]. W Australii płyta osiągnęła pozycje szóstą i sprzedaż 70,000, co dało status platynowej płyty^[28]. W Hiszpanii album początkowo osiągnął pozycję ósmą, ale dobił do pierwszej pozostając na tym miejscu przez cztery tygodni^[29]. Na Productores de Música de España płyta pokryła się także złotem^[30]. W Austrii album także znalazł się na pierwszej pozycji i osiągnął status złotej, dzięki 10 tys. kupionych egzemplarz^[31]. Ponadto Hannah Montana: The Movie zadebiutował w top 20 w Belgii, Danii, Meksyku, Norwegii, Polsce, Szwecji i Szwajcarii^[32].

"The Climb" wydano jako główny singiel z płyty 5 marca 2009 roku. Piosenka została doceniona za treść i silny wokal Miley^[12][33]. Piosenka osiągnęła pozycję w pierwszej dziesiątce w USA, Kanadzie, Australii i Norwegii, w pierwszej dwudziestce w wielu innych krajach^[34], a także szczyt Hot Adult Contemporary Recurrents przez piętnaście tygodni^[35].

10 października 2008 roku Cyrus wykonała piosenkę "Let's Get Crazy", "Let's Do This" i 2009 Movie Mix "The Best of Both Worlds" jako Montana w celu rozpoczęcia nagrywania trzeciego sezonu Hannah Montany w Verizon Wireless Amphitheatre w Kalifornii^[36]. 19 stycznia 2009 roku Miley po raz pierwszy zaśpiewała "The Climb" na Kids' Inaugural: "We Are the Future", w czasie ogłoszenia prezydentem Baracka Obamy^[37][38] . Miley ze swoim ojcem śpiewali na Apple Store; wydarzenie to, zatytułowane: iTunes: Live from London zostało nagrane w formacie EP na iTunes w Wielkiej Brytanii^[39] . Wokalistka wykonała piosenki z albumu na Academy of Country Music^[7], podczas Tonight with Jay Leno^[40], American Idol^[41], Good Morning America^[42], the AOL Sessions^[43] oraz na dwudziestej rocznicy A Time for Heroes Celebrity Carnival^[44], ponadto podczas The Day Show^[45][46] i D23 Expo^[47]

Piosenki z Hannah Montana: The Movie miały swoją premierę w rozgłośni radiowej Radio Disney i na kanale Disney Channel. "Let's Do This" miał swoją premierę w Radio Disney 13 grudnia 2008 roku, tego samego dnia włączono wideo do piosenki nagrywane w Irvine na Disney Channel^[48][49]. Piosenka osiągnęła pozycje dwudziestą trzecią na Bubbling Under Hot 100 Singles, pozycję sześćdziesiątą dziewiątą na Hot Canadian Digital Singles, ale nie znalazła się na Canadian Hot 100^[25]. "Let's Get Crazy" miał swoją premierę 19 stycznia 2009 roku^[50][51]. Teledysk to kadr z filmu, w którym Miley Stewart jako Hannah Montana śpiewa na szesnastych urodzinach Lilly Truscott (Emily Osment)^[51]. Utwór uplasował się na pozycji pięćdziesiątej siódmej Billboard Hot 100 i pozycji siedemdziesiątej szóstej Canadian Hot 100, stając się najwyższą pozycją Montany na kanadyjskiej liście^[52][53]. "Back to Tennessee" miał swoją wideo premierę na kanale Disney Channel, przeplataną scenami z film^[54]. Piosenka znalazła się na pozycji czterdziestej siódmej Hot Country Songs^[55].

"Hoedown Throwdown" został wydany jako singiel promocyjny z albumu w Stanach, przez dystrybucję cyfrową^[56] . Piosenka osiągnęła pozycję w pierwszej dziesiątce na Irish Singles Chart^[57] oraz w top 20 w wielu innych krajach^[58]. Po wydaniu ścieżki dźwiękowej Disney nadal promował album, wysyłając do rozgłośni Radio Disney piosenki "Crazier" i "You'll Always Find Your Way Back Home". "Crazier" osiągnął pozycję siedemnastą na Billboard Hot 100^[59], sześćdziesiątą czwartą na ARIA Charts^[60], sześćdziesiątą siódmą na Canadian Hot 100 i setną na UK Singles Chart^[61]. "You'll Always Find Your Way Back Home" zadebiutował na pozycji siedemdziesiątej szóstej w Kanadzie i na pozycji osiemdziesiątej pierwszej w Stanach^[61].

Wytwórnia Disneya wydała ścieżkę 21 marca 2009 roku. Cykl promocyjnych teledysków zostały wstawione na Disney.com w marcu 2009 roku^[62]. Ponadto Disney wydał Hannah Montana: The Movie Playback^[63], w którym Miley opisuje muzykę z filmu^[63]. Cyrus wykonała także cztery piosenki z albumu podczas swojej trasy Wonder World Tour.