HMS Shannon (1875)
HMS Shannon – brytyjski krążownik pancerny budowany w latach 1873 - 1877. Pierwszy okręt Royal Navy wyposażony w opancerzony pokład.
Klasa | |
---|---|
Historia | |
Stocznia | Pembroke Dockyard, Pembroke Dock |
Położenie stępki | 29 sierpnia 1873 |
Wodowanie | 11 listopada 1875 |
Royal Navy | |
Wejście do służby | 17 września 1877 |
Los okrętu | złomowany 1899 |
Dane taktyczno-techniczne | |
Wyporność | 5670 t |
Długość | 79 m |
Szerokość | 16,5 m |
Zanurzenie | 6,7 m |
Napęd | |
maszyna parowa o mocy 3000 KM, żagle | |
Prędkość | 12 węzłów |
Uzbrojenie | |
2 działa kal. 254 mm 7 dział kal. 229 mm 4 wyrzutnie torped kal. 450 mm | |
Załoga | 452 |
Historia
Zagrożenie ze strony nowych francuskich opancerzonych korwet, a także rosyjskich krążowników pancernych zmusiło brytyjską Admiralicję do opracowania nowych okrętów przeznaczonych do ochrony szlaków komunikacyjnych. Projekt HMS „Shannon” przewidywał opancerzenie burt z pominięciem części dziobowej, co wynikało z planowanej taktyki użycia, zakładającej także taranowanie wrogich jednostek. Po raz pierwszy w jednostkach tej klasy zastosowano opancerzony pokład. Podczas walki używany miał być napęd parowy, do pokonywania dłuższych odcinków żagle. W celu zmniejszenia oporów w rejsie z napędem żaglowym, śruba napędowa miała być demontowana i wciągana na pokład[1].
Przebieg służby
HMS „Shannon” wszedł do służby w lipcu 1877 roku. Z powodu kolejnych awarii napędu okręt znaczną część służby spędzał w stoczniach remontowych. Poleganie głównie na napędzie żaglowym, a także osiągana niewielka prędkość maksymalna sprawiały, że okręt nie był w stanie wypełniać zadań, do których został zaprojektowany. Po wejściu do służby działał w ramach flot kanału La Manche a także Morza Śródziemnego. W lipcu 1879 roku operował z brytyjskich baz w rejonie Pacyfiku, z których powrócił wiosną 1881 roku. W maju 1883 roku został tymczasowo okrętem zaopatrzeniowym HMS „Warrior”, a następnie okrętem ochrony wybrzeża. Od maja 1895 roku okręt pozostawał w rezerwie. Został sprzedany na złom w grudniu 1899 roku.
Przypisy
Bibliografia
- Robert Gardiner, Roger Chesneau, Eugène M. Kolesnik (red.): Conway's all the World's Fighting Ships, 1860−1905, London 1979, ISBN 0-85177-130-0.
- Oscar Parkes: British Battleships, Naval Institute Press, Annapolis, Maryland 1990, reprint of the 1957, ISBN 1-55750-075-4.