Guz wydzielający wazoaktywny peptyd jelitowy

• wodniste biegunki, które są bardzo obfite i osiągają objętość do 20 litrów na dobę. Biegunki nie zmniejszają się pod wpływem głodzenia, i mogą mieć charakter stały lub występują ciągle.
• biegunki doprowadzające do odwodnienia, hipokaliemii i hipo- lub achlorhydrii, które to zaburzenia doprowadzają z kolei do osłabienia (astenia), zaburzeń rytmu serca i kwasicy metabolicznej^[2]
• inne spotykane rzadziej objawy (cukrzyca, hiperkalcemia, rumień skóry wywołany bezpośrednim wazodylatacyjnym działaniem VIP na naczynia krwionośne)

Rozpoznanie choroby opiera się na stwierdzeniu:

• zwiększonego stężenia VIP w surowicy
• guza trzustki w badaniach obrazowych, w tym USG, TK lub RM jamy brzusznej.

Podstawową metodą leczniczą jest leczenie operacyjne. W przypadku niemożności jego przeprowadzenia stosuje się leczenie paliatywne, opierające się na:

• leczeniu doprowadzającym do zmniejszenia liczby przerzutów
  • selektywnej embolizacji lub chemioembolizacji
  • radioablacji
  • terapii izotopowej.

Przed leczeniem operacyjnym stosuje się leczenie objawowe w oparciu o diazoksyd lub streptozotocynę^[1].

Chemioterapia jest nieskuteczna.

• Verner-Morrison syndrome w bazie Who Named It (ang.)