Guillermo Coria

Coria jest praworęcznym specjalistą od gry na nawierzchni ceglanej. Jego tenis opiera się na regularności uderzeń (bekhend oburęczny), a także precyzji minięć i dobrej obronie. Coria zyskał sobie przydomek El Mago ze względu na widowiskowość i fantazję na korcie^[1].

Odnosił sukcesy jako junior – wygrał grę pojedynczą na French Open w 1999 roku (pokonał w finale Davida Nalbandiana) oraz grę podwójną na Wimbledonie (w parze z Nalbandianem). W 1997 wygrał prestiżowy juniorski turniej Orange Bowl do lat 16, w 1998 przegrał w finale Orange Bowl do lat 18 z Rogerem Federerem.

Od 2000 tenisista zawodowy. Pierwsze znaczące sukcesy odniósł w 2001, awansując do finału turnieju na Majorce i wygrywając turniej w Viña del Mar. W 2002 przegrał w finale w Costa Do Sauipe.

Szereg sukcesów Coria odniósł w 2003. Był w finałach w Buenos Aires oraz w Monte Carlo, a także wygrał pięć turniejów – Hamburg, Bazylea, Kitzbühel, Sopot i Stuttgart (korty otwarte). Doszedł do półfinału French Open (pokonał m.in. Andre Agassiego, uległ Martinowi Verkerkowi) i ćwierćfinału US Open (przegrał z Agassim); w Australian Open dotarł do IV rundy. Wyniki te zapewniły mu pozycję w czołowej dziesiątce rankingu światowego (zakończył rok jako nr 5.) i występ w kończącym sezon turnieju Tennis Masters Cup, w którym odpadł na etapie meczów grupowych (uległ Rainerowi Schüttlerowi i Andy’emu Roddickowi, pokonał Juana Carlosa Ferrera).

W 2004 wygrał m.in. turnieje w Buenos Aires i Monte Carlo, awansował ponadto do finału w Miami i Hamburgu. W maju 2004 zaliczany był do grona faworytów jedynego turnieju wielkoszlemowego na nawierzchni ziemnej, French Open. Bez straty seta awansował do półfinału, w którym pokonał Tima Henmana w czterech partiach^[2]. W finale uległ Gastónowi Gaudio. Mecz finałowy miał dramatyczny przebieg; pierwsze dwa sety wygrał Coria (6:0, 6:3), w trzecim lepszy okazał się Gaudio^[3]. Na początku czwartej partii Coria doznał kontuzji, która uniemożliwiła mu bieganie; po skorzystaniu z pomocy medycznej Coria kontynuował jednak pojedynek i wyszedł na prowadzenie w decydującym, piątym secie. Serwował na wygranie meczu przy stanie 5:4 i 6:5, jednak dwukrotnie Gaudio wyrównywał (przy stanie 6:5 Coria nie wykorzystał dwóch piłek meczowych)^[4]. Ostatecznie Gaudio triumfował 0:6, 3:6, 6:4, 6:1, 8:6. Tego roku Coria dotarł do finału turnieju na kortach trawiastych w ’s-Hertogenbosch; w decydującej rozgrywce uległ Michaëlowi Llodrze. Na koniec sezonu ponownie zakwalifikował się do turnieju Tennis Masters Cup, ale odpadł po serii porażek w meczach grupowych. Występ w Tennis Masters Cup był pierwszym po kilkumiesięcznej przerwie spowodowanej kontuzją.

W roku 2005 Coria wygrał turniej z cyklu ATP w Umagu pokonując 6:2, 4:6, 6:2 Carlosa Moyę. Osiągnął IV rundę Australian Open (uległ Nalbandianowi), dotarł do finału w Monte Carlo, który przegrał 3:6, 1:6, 6:0, 5:7 z Rafaelem Nadalem. Tenisiści spotkali się ponownie w finale w Rzymie wygranym 6:4, 3:6, 6:3, 4:6, 7:6(6) przez Nadala. W dalszej części sezonu Coria awansował do ćwierćfinału w Hamburgu (przegrał z Rogerem Federerem), osiągnął IV rundę French Open ulegając Nikołajowi Dawydience oraz Wimbledonu przegrywając z Andym Roddickiem. Podczas US Open dotarł do ćwierćfinału, gdzie poniósł porażkę Robbym Gineprim. Kolejny finał osiągnął w Pekinie spotykając się ponownie z Nadalem (porażka 7:5, 1:6, 2:6). Na zakończenie sezonu wystąpił w Tennis Masters Cup odpadając w fazie grupowej.

W 2006 Argentyńczyk osiągnął III rundę w Australian Open (porażka z Sébastienem Grosjeanem). W połowie kwietnia dotarł do ćwierćfinału turnieju w Monte Carlo, jednak po raz kolejny w karierze nie sprostał Nadalowi, przegrywając 2:6, 1:6. Tego roku zabrakło go na wielkoszlemowych imprezach French Open i Wimbledonu. Pierwszy w sezonie półfinał z udziałem Argentyńczyka miał miejsce w Amersfoort, jednak mecz o finał przegrał z Novakiem Đokoviciem. Z powodu kontuzji odpadł w I rundzie US Open z Ryanem Sweetingiem.

Dnia 22 października 2007 roku Guillermo Coria powrócił do gry po ponad rocznej przerwie spowodowanej kontuzjami. Startował w imprezie ATP Challenger Tour w Belo Horizonte, gdzie w I rundzie skreczował po przegranym 1 secie z Juanem Pablem Brzezickim^[5].

Na korty powrócił pod koniec stycznia 2008 w Viña del Mar, jednak przegrał w I rundzie z Pablem Cuevasem. Pierwszy wygrany mecz Argentyńczyka po rocznej przerwie miał miejsce w Costa do Sauipe, gdzie pokonał w I rundzie Francesca Aldiego 6:4, 7:5, jednak w II przegrał z Filippem Volandrim 1:6, 2:6. Od tej pory Coria pojawił się w kilku turniejach ATP Challenger Tour oraz w Barcelonie, gdzie odpadł z Tejmurazem Gabaszwilim.

Dnia 28 kwietnia 2009 roku Coria zakończył karierę sportową^[6].

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Przeciwnik	Wynik finału
Zwycięzca	1.	18 lutego 2001	Viña del Mar	Ceglana	Gastón Gaudio	4:6, 6:2, 7:5
Finalista	1.	6 maja 2001	Majorka	Ceglana	Alberto Martín	3:6, 6:3, 2:6
Finalista	2.	15 września 2002	Costa do Sauipe	Twarda	Gustavo Kuerten	7:6(4), 5:7, 6:7(2)
Finalista	3.	23 lutego 2003	Buenos Aires	Ceglana	Carlos Moyá	3:6, 6:4, 4:6
Finalista	4.	20 kwietnia 2003	Monte Carlo	Ceglana	Juan Carlos Ferrero	2:6, 2:6
Zwycięzca	2.	18 maja 2003	Hamburg	Ceglana	Agustín Calleri	6:3, 6:4, 6:4
Zwycięzca	3.	20 lipca 2003	Stuttgart	Ceglana	Tommy Robredo	6:2, 6:2, 6:1
Zwycięzca	4.	27 lipca 2003	Kitzbühel	Ceglana	Nicolás Massú	6:1, 6:4, 6:2
Zwycięzca	5.	3 sierpnia 2003	Sopot	Ceglana	David Ferrer	7:5, 6:1
Zwycięzca	6.	26 października 2003	Bazylea	Dywanowa (hala)	David Nalbandian	walkower
Zwycięzca	7.	22 lutego 2004	Buenos Aires	Ceglana	Carlos Moyá	6:4, 6:1
Finalista	5.	4 kwietnia 2004	Miami	Twarda	Andy Roddick	7:6(2), 3:6, 1:6, krecz
Zwycięzca	8.	25 kwietnia 2004	Monte Carlo	Ceglana	Rainer Schüttler	6:2, 6:1, 6:3
Finalista	6.	16 maja 2004	Hamburg	Ceglana	Roger Federer	6:4, 4:6, 2:6, 3:6
Finalista	7.	6 czerwca 2004	French Open, Paryż	Ceglana	Gastón Gaudio	6:0, 6:3, 4:6, 1:6, 6:8
Finalista	8.	20 czerwca 2004	’s-Hertogenbosch	Trawiasta	Michaël Llodra	3:6, 4:6
Finalista	9.	17 kwietnia 2005	Monte Carlo	Ceglana	Rafael Nadal	3:6, 1:6, 6:0, 5:7
Finalista	10.	8 maja 2005	Rzym	Ceglana	Rafael Nadal	4:6, 6:3, 3:6, 6:4, 6:7(6)
Zwycięzca	9.	31 lipca 2005	Umag	Ceglana	Carlos Moyá	6:2, 4:6, 6:2
Finalista	11.	18 września 2005	Pekin	Twarda	Rafael Nadal	7:5, 1:6, 2:6

• Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2013-08-21]  (ang.).
• Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2013-08-21]  (ang.).
• Profil na stronie Pucharu Davisa [online], Davis Cup [dostęp 2013-08-21]  (ang.).