Grzyby kłębiakowe

Glomeromycota są szeroko rozpowszechnionymi glebowymi grzybami mykoryzowymi. Szacuje się, że tworzą symbiotyczne układy z co najmniej 80% gatunków roślin lądowych. Jest to specyficzny, obligatoryjny dla grzyba typ relacji zwany mykoryzą arbuskularną^[4]. Prawdopodobnie jest to najstarszy typ mykoryzy, a koewolucja Glomeromycota i roślin trwa od 450 mln lat^[5]. Świadczą o tym skamieniałości arbuskularnych struktur związanych z aglaofitonem, jedną z najstarszych znanych roślin lądowych^[6]. W związku z rozpowszechnieniem i długą historią układy symbiotyczne grzybów z tej grupy w znacznej mierze odpowiadają za produktywność gleby^[5]. Wchodzenie w układ mykoryzowy z grzybami arbuskularnymi jest dla roślin kosztowne, gdyż szacuje się, że grzyby mogą pozyskać do 20% asymilowanego przez nie węgla. Jednocześnie jednak grzyby ułatwiając przyswajanie biogenów (zwłaszcza fosforu) i zmniejszając obciążenie metalami ciężkimi lub atakami patogenów i pasożytów, zwiększają wzrost roślin i przewagę konkurencyjną^[7].

Grzyby z gromady Glomeromycota rozmnażają się przez różnego typu zarodniki, np. chlamydospory^[7].

Według CABI databases do typu Glomeromycota należą:

• klasa: Glomeromycetes Caval.-Sm. 1998 (syn. Glomomycetes, Geomycetes)
  • podklasa Incertae sedis
    • rząd: Archaeosporales C. Walker & A. Schüßler 2001
    • rząd: Diversisporales C. Walker & A. Schüßler 2001
    • rząd Entrophosporales Błaszk., Sánchez-García, B.T. Goto & Magurno 2022
    • rząd: Glomerales J.B. Morton & Benny 1990
    • rząd: Paraglomerales C. Walker & A. Schüßler 2001
• klasa Incertae sedis^[2].