Greg Rutherford

Greg Rutherford urodził się i wychował w Bletchley w Milton Keynes, gdzie uczęszczał do szkoły podstawowej w Two Mile Ash^[1] i do Denbigh School (gimnazjum)^[2]. Jest prawnukiem piłkarza Jocka Rutherforda, który trzykrotnie wygrał rozgrywki First Division Angielskiej Ligi Piłki Nożnej^[3].

W młodości trenował grę m.in. w piłkę nożną, rugby i badmintona, ćwiczył też w klubie piłkarskim Aston Villa^[4], a w wieku 14 lat zdecydował się na uprawianie lekkoatletyki.

W 2005 roku, jako 18-latek, Greg Rutherford wygrał Mistrzostwa Angielskiego Stowarzyszenia Atletów Amatorów (ang. Amateur Athletic Association of England, w skrócie AAA) w skoku w dal, zostając najmłodszym zwycięzcą w historii imprezy^[2]. W tym samym roku zwyciężył w Mistrzostwach Europy Juniorów w tej kategorii, uzyskując rekordowy wynik 8,14 m.^[5]. W 2006 roku reprezentował Anglię na Igrzyskach Wspólnoty Narodów, gdzie zajął 8. miejsce w skoku w dal^[5]. W tym samym roku ponownie wygrał Mistrzostwa AAA z wynikiem 8,26 m. W sierpniu zdobył srebrny medal na Mistrzostwach Europy w lekkoatletyce, skacząc na 8,13 m.^[6].

W lutym 2007 roku przeszedł operację kostki, przez co przerwał treningi na kilka tygodni^[7]. W tym samym roku brał udział w Mistrzostwach Świata w Lekkoatletyce i zajął 21. miejsce w rundzie kwalifikującej^[8].

W lipcu 2008 roku trzeci rok z rzędu wygrał mistrzostwa AAA po wykonaniu skoku w dal na odległość 8,20 m^[9]. Dwa tygodnie później wygrał Grand Prix Londynu z wynikiem 8,16 m.^[10]. W sierpniu 2008 roku reprezentował Anglię na Letnich Igrzyskach Olimpijskich organizowanych w Pekinie. 16 sierpnia wystartował w rundzie kwalifikacyjnej i z 3. miejsca (8,16 m) zakwalifikował się do finału, w którym zajął 10. miejsce^[11]. Po zawodach przyznał, że wynik był jego „największą porażką”, a winę za niepowodzenie zrzucił na infekcję nerek i płuc^[4].

20 sierpnia 2009 roku ustanowił brytyjski rekord w skoku w dal mężczyzn, skacząc na 8,30 m w rundzie kwalifikującej do Mistrzostw Świata w Lekkoatletyce organizowanych w Berlinie^[12][13]. W finale konkurencji zajął 5. miejsce z wynikiem 8,17 m.^[14]. W marcu 2010 roku wystąpił na Halowych Mistrzostwa Świata w Lekkoatletyce i zajął 11. miejsce w rundzie kwalifikacyjnej. W tym samym roku uległ kontuzji stopy, przez co nie wziął udziału w Mistrzostwa Europy^[15]. 18 września pobił rekord życiowy w biegu na 100 metrów, pokonując ten dystans w 10,26 sekundy na Igrzyskach Great North City^[16]. W tym samym roku zdobył srebrny medal na Igrzyskach Wspólnoty Narodów, na których skoczył w dal na 8,22 m.^[15]. W czerwcu 2011 roku pobił swój życiowy rekord w skoku w dal, uzyskując wynik 8,32 m podczas rozgrywek Diamentowej Ligi w Eugene. Rezultat nie został uznany za brytyjski rekord z powodu pomocy zewnętrznej (podmuch wiatru)^[17]. Podczas rundy kwalifikującej Mistrzostw Świata w Lekkoatletyce Rutherford uległ kontuzji ścięgna podkolanowego, przez co nie przeszedł do finału^[13].

W maju 2012 roku Greg Rutherford wyrównał brytyjski rekord w skoku w dal (8,35 m), który w lipcu poprzedniego roku ustanowił Chris Tomlinson^[18][19]. W sierpniu wystąpił na Letnich Igrzyskach Olimpijskich organizowanych w Londynie. W rundzie kwalifikacyjnej oddał skok na 8,08 m., dzięki czemu z 3. miejsca zakwalifikował się do finału^[20]. Wykonał w nim skok na 8,31 m, który zapewnił mu zdobycie złotego medalu igrzysk^[21][22][23]. Rutherford został tym samym drugi Brytyjczykiem, który zdobył złoty medal w tej konkurencji^[24][a]. Niedługo po wygraniu medalu dla Wielkiej Brytanii, wizerunek Rutherforda (i pozostałych brytyjskich medalistów) znalazł się na znaczkach pocztowych Royal Mail, a na jego cześć dwie skrzynki pocztowe w jego rodzinnym Milton Keynes zostały przefarbowane na złoty kolor.

W lipcu 2013 roku Rutherford ponownie uległ kontuzji ścięgna podkolanowego, tym razem podczas rozgrywek Diamentowej Ligi w Paryżu, przez co musiał zrezygnować z udziału w rywalizacji^[25]. Sportowiec zakwalifikował się do udziału w Mistrzostw Świata w Lekkoatletyce^[26], ale nie przeszedł do finału, zajmując 14. miejsce w rundzie kwalifikacyjnej z wynikiem 7,87 m.^[27]. Jesienią tego samego roku zaczął trenować biegi krótkodystansowe u boku Jonasa Tawiah-Dodoo^[28].

W lutym 2014 roku wyznał, że zaczął treningi sportów zimowych, takich jak m.in. bobsleje czy skeleton, z nadzieją wzięcia udziału w Zimowych Igrzyskach Olimpijskach^[29]. W kwietniu pobił własny rekord życiowy oraz rekord brytyjski, skacząc w dal 8,51 m podczas imprezy organizowanej w Olimpijskim Centrum Treningowym w Chula Vista^[30]. W lipcu zdobył złoty medal na Igrzyskach Wspólnoty Narodów, skacząc w dal na 8,20 m.^[31]. Miesiąc później zdobył złoty medal na Mistrzostwach Europy w Lekkoatletyce po uzyskaniu wyniku 8,29 m.^[32].

W lutym 2015 roku wygrał Halowe Grand Prix Birmingham z wynikiem 8,17 m, ustanawiając swój życiowy rekord halowy^[33]. W czerwcu wygrał rozgrywki Diamond League w Birmingham z wynikiem 8,35 m.^[34] oraz w Oslo z wynikiem 8,25 m.^[35]. 25 sierpnia zdobył złoty medal na Mistrzostwach Świata w Lekkoatletyce, oddając skok na 8,41 m, swój drugi najdalszy skok w historii^[36]. Tydzień po mistrzostwach świata wygrał finał Diamentowej Ligi w skoku w dal. Wygrana sprawiła, że został pierwszym w historii Brytyjczykiem, który w jednym czasie zdobył wszystkie możliwe tytuły mistrzowskie w rozgrywkach uprawianych na świeżym powietrzu: mistrza olimpijskiego, Świata, Europy, Wspólnoty Narodów oraz Diamentowej Ligi^[37].

W lutym 2016 ustanowił nowy rekord halowy, skacząc w dal na 8,26 m. podczas rozgrywek w Albuquerque w Nowym Meksyku^[38]. W lipcu obronił tytuł Mistrza Europy podczas Mistrzostw Europy w Lekkoatletyce, uzyskując wynik 8,25 m.^[39]. W sierpniu zdobył brązowy medal na Letnich Igrzyskach Olimpijskich, gdzie skoczył w dal na 8,29 m.^[40].

W 2012 roku Greg Rutherford i gimnastyk Louis Smith wzięli udział w jednym z odcinków programu The Million Pound Drop (w Polsce znanego jako Postaw na milion), występując w specjalnej, charytatywnej serii „Gry Celebrytów”^[41]. W 2013 roku sportowiec wystąpił w programie Fake Reaction^[42] oraz wziął udział w specjalnej, celebryckiej edycji programu The Cube. W 2014 roku brał udział w drugiej edycji programu The Great British Bake Off (w Polsce znanym jako Bake off – Ale ciacho!)^[43], a także uczestniczył w programie The Chase^[44]. Od 23 września do 20 listopada 2016 brał udział w czternastej edycji programu Strictly Come Dancing (w Polsce znanym jako Taniec z gwiazdami). Jego partnerką była Natalie Lowe, z którą zajął ostatecznie siódme miejsce.

Rok	Rodzaj zawodów	Miasto	Konkurencja	Miejsce	Wynik
2005	Mistrzostwa Europy juniorów	Kowno	skok w dal	1. miejsce	8,14 m
2006	Mistrzostwa Europy	Göteborg		2. miejsce	8,13 m
2010	Igrzyska Wspólnoty Narodów	Nowe Delhi		2. miejsce	8,22 m
2012	Igrzyska Olimpijskie	Londyn		1. miejsce	8,31 m
2014	Mistrzostwa Europy	Zurych		1. miejsce	8,29 m
2015	Mistrzostwa świata	Pekin		1. miejsce	8,41 m
2016	Mistrzostwa Europy	Amsterdam		1. miejsce	8,25 m
2016	Igrzyska Olimpijskie	Rio de Janeiro		03 3. miejsce	8,29 m

• Skok w dal – 8,51 (2014) – rekord Wielkiej Brytanii
• Skok w dal (hala) – 8,26 (2016) – rekord Wielkiej Brytanii
• Bieg na 100 metrów – 10,26 (2010)
• Bieg na 60 metrów (hala) – 6,68 (2009)

Greg Rutherford mieszka obecnie w Woburn Sands, małym mieście na przedmieściach Milton Keynes^[45]. Obecnie jest w związku z Susie Verill. Mają dwóch synów: Milo (ur. październik 2014)^[46] oraz Rexa (ur. lipiec 2017)^[47]. Para zaręczyła się w maju 2019^[48].

W czerwcu 2014 roku w rodzinnym mieście Rutherforda został postawiony – na jego cześć – metalowy posąg o wartości 100 tys. funtów^[49].

• Greg Rutherford w bazie World Athletics (ang.) [dostęp 2014-04-12].
• Greg Rutherford, [w:] tilastopaja.info [dostęp 2020-03-26]  (ang.).