Grand Prix Abu Zabi 2021
Narzędzia
Ogólne
Drukuj lub eksportuj
W innych projektach
22. wyścig z 22 w sezonie 1057. Grand Prix Formuły 1 | ||||
![]() ![]() | ||||
Data | 10–12 grudnia 2021 | |||
---|---|---|---|---|
Trasa | ||||
Liczba okrążeń | 58 | |||
Długość okrążenia | 5,281 km | |||
Dystans | 306,183 km | |||
Uczestnicy | ||||
Zgłoszenia | 20 kierowców | |||
Zakwalifikowało się | 20 kierowców | |||
Sklasyfikowano | 15 kierowców | |||
Ukończyło wyścig | 14 kierowców | |||
Wyniki | ||||
Pole position | Max Verstappen | |||
Zwycięzca | Max Verstappen | |||
Najszybsze okrążenie | Max Verstappen | |||
22. Grand Prix w sezonie 2021 | ||||
Poprzednie | ||||
13. Grand Prix Abu Zabi | ||||
| ||||
|
Grand Prix Abu Zabi 2021, oficjalnie Formula 1 Etihad Airways Abu Dhabi Grand Prix 2021[1] – dwudziesta druga i ostatnia runda Mistrzostw Świata Formuły 1 w sezonie 2021. Grand Prix odbyło się w dniach 10–12 grudnia 2021 na torze Yas Marina Circuit na wyspie Yas, Abu Zabi. Wyścig wygrał po starcie z pole position Max Verstappen (Red Bull), a na podium kolejno stanęli Lewis Hamilton (Mercedes) oraz Carlos Sainz Jr. (Ferrari)
Tor Yas Marina przeszedł przebudowę, która skróciła tor i szacowany czas okrążenia w celu zwiększenia prędkości maksymalnej i możliwości wyprzedzania[2]. Szykana po zakręcie 4 została usunięta, a na zakręcie 5 (który był zakrętem 7 przed przebudową) została poszerzona. Sekwencja czterech zakrętów, która była zakrętami 11–14 stała się jednym zakrętem 9. Promień zakrętów 12–15 (wcześniej 17–20) został zwiększony, aby umożliwić samochodom rozwijanie większych prędkości, a zmiany w zakręcie 15 umożliwiają samochodom jazdę na pełnych obrotach przez zakręt[3].
Lista kierowców zgłoszonych do udziału w wyścigu była początkowo taka sama jak na liście startowej sezonu, bez zgłoszeń kierowców rezerwowych[4]. W pierwszej sesji treningowej wystartował Jack Aitken w miejsce George’a Russella[4]. Nikita Mazepin wycofał się przed wyścigiem po pozytywnym wyniku testu na COVID-19, ale nie został zastąpiony przez kierowcę rezerwowego Pietro Fittipaldiego, ponieważ Fittipaldi nie wziął udziału w kwalifikacjach przed wyścigiem[5][6][7][8].
Grand Prix Abu Zabi było ostatnim wyścigiem Formuły 1 dla mistrza świata z 2007 roku Kimiego Räikkönena, który ogłosił zamiar przejścia na emeryturę po zakończeniu sezonu 2021, kończąc tym samym karierę w Formule 1 po 19 sezonach[9]. Był to również ostatni wyścig Antonio Giovinazziego, który ogłosił zamiar przejśćia do Formuły E, oraz dla Nikity Mazepina, którego kontrakt z Haasem został rozwiązany po Inwazji Rosji na Ukrainę w 2022 roku i anulowaniu sponsoringu tytularnego Uralkali. Były to również ostatnie wyścigi George’a Russella i Valtteriego Bottasa w Williamsie i Mercedesie, którzy przechodzą odpowiednio do Mercedesa i Alfy Romeo[10][11].
Bottas ścigał się w specjalnym kasku na tę okazję, na którym widniały zdjęcia wszystkich chwil spędzonych w Mercedesie, a także nosił specjalny zestaw niebieskich kombinezonów wyścigowych. Wyścig był także ostatnim dla Hondy jako dostawcy silników, ponieważ japońska firma zaprzestała dostarczania silników zespołom Red Bull Racing i AlphaTauri[10], chociaż mają one zapewnić pomoc dla Red Bull Powertrains, które przejmują dostawy silników od sezonu 2022[12].
Dwóch rywali o tytuł mistrza świata, którymi są Max Verstappen z zespołu Red Bull Racing i Lewis Hamilton z zespołu Mercedes, rozpoczną wyścig z 369,5 punktami na koncie, dzięki czemu po raz pierwszy od sezonu 1974 i po raz drugi w historii tego sportu pretendenci do mistrzostwa kierowców będą mieli tyle samo punktów w rundzie kończącej sezon. Mistrzostwo Kierowców zostanie rozstrzygnięte w rundzie kończącej sezon po raz 30. i pierwszy od sezonu 2016[13]. Kierowca, który zdobędzie najwięcej punktów, wygra mistrzostwa. Jeśli kierowcy zdobyliby równą liczbę punktów - co jest możliwe tylko wtedy, gdy żaden z nich nie ukończy wyścigu w punktach lub jeśli jeden ukończy wyścig na dziewiątym miejscu, a drugi na dziesiątym z najszybszym okrążeniem - Verstappen zdobędzie mistrzostwo ze względu na wygranie większej liczby wyścigów w stosunku dziewięć do ośmiu[13][14]. W Mistrzostwach Konstruktorów Mercedes prowadzi z 587,5 punktami, 28 przed Red Bullem z 559,5 punktami. Jest to pierwszy raz od sezonu 2008, gdy o mistrzostwie konstruktorów decydowała ostatnia runda. Ferrari prowadzi z McLarenem w walce o trzecie miejsce w konstruktorów z przewagą 38,5 punktów, co oznacza, że nawet jeśli Mclaren zdobyłby maksymalną liczbę punktów za miejsca 1–2 i uzyskał punkt za najszybszy czas okrążenia, oba bolidy Ferrari musiałyby zająć pozycje poniżej siódmej[13].
Zaciekłe walki na torze przez cały sezon doprowadziły do obaw, że jeden z kierowców może spowodować celową kolizję w wyścigu, próbując zdobyć mistrzostwo. Do takich zdarzeń dochodziło w przeszłości: walka o mistrzostwo w 1989 roku pomiędzy kolegami z drużyny McLaren, Ayrtonem Senną i Alainem Prostem, została rozstrzygnięta przez incydent w Grand Prix Japonii; rewanż o mistrzostwo w 1990 roku, w którym Prost jeździł dla Ferrari, zakończył się na korzyść Senny kolejną kolizją w wyścigu na Suzucę; Zderzenie Michaela Schumachera z Damonem Hillem podczas Grand Prix Australii w 1994 roku przekreśliło Brytyjczyka z rywalizacji o tytuł w sezonie 1994; a kolizja spowodowana przez Schumachera z Jakiem Villeneuve’em podczas Grand Prix Europy 1997 została uznana za celową i doprowadziła do dyskwalifikacji niemieckiego kierowcy z sezonu 1997[15]. W odpowiedzi na obawy dyrektor wyścigowy Michael Masi ostrzegł, że Verstappen lub Hamilton mogą podlegać dalszym sankcjom ze strony FIA, jeśli jeden z nich zdecyduje się na celową kolizję kończącą wyścig, aby uzyskać korzystny wynik w klasyfikacji. Sankcje wymienione przez dyrektora wyścigów objęły częściowe odjęcie punktów w klasyfikacji, zakaz udziału w niektórych przyszłych wyścigach lub dyskwalifikację z całego sezonu[16][17].
W trakcie weekendu zaplanowano trzy sesje treningowe. Pierwsza i druga sesja odbyła się odpowiednio o godzinie 13:30 i 17:00 czasu lokalnego w piątek 10 grudnia, a trzecia odbyła się o godzinie 14:00 czasu lokalnego w sobotę 11 grudnia[18]. Pierwsza sesja treningowa przebiegła bez odnotowanych incydentów i zakończyła się ustanowieniem najszybszego czasu przez Maxa Verstappena, za którym uplasowali się Valtteri Bottas i Lewis Hamilton[19]. Drugą sesję treningową zwyciężył Lewis Hamilton z przewagą 0,3 sekundy do drugiego Estebana Ocona. Trzecie miejsce zajął Valtteri Bottas. Na czwartym miejscu uplasował się Max Verstappen ze stratą 0,6 sekundy do lidera. W ostatniej minucie czasu sesji swój bolid rozbił Kimi Räikönnen[20]. Trzecią sesję treningową zwyciężył po raz drugi Lewis Hamilton, drugi był ze stratą 0,2 sekundy Max Verstappen. Trzecie miejsce zajął ponownie Valtteri Bottas[21].
Kwalifikacje odbyły się według planu o godzinie 17:00 czasu lokalnego w sobotę 11 grudnia[18].
Start wyścigu odbył się według planu o godzinie 17:00 czasu lokalnego w niedzielę 12 grudnia[18].
Na niebieskim tle kierowcy biorący udział jedynie w piątkowych treningach.
Sesja | Nr | Kierowca | Konstruktor | Czas | Okr. |
---|---|---|---|---|---|
1 | 33 | ![]() | Red Bull | 1:25,009 | 23 |
2 | 44 | ![]() | Mercedes | 1:23,691 | 26 |
3 | 44 | ![]() | Mercedes | 1:23.274 | 23 |
Źródło: FIA[22][23][24] |
Nr | Kierowca | Konstruktor | Czas | Okr. |
---|---|---|---|---|
33 | ![]() | Red Bull | 1:26,103 | 39 |
Źródło: FIA[27] |
Nr | Kierowca | Konstruktor | Okrążenia | Suma | ||
---|---|---|---|---|---|---|
44 | ![]() | Mercedes | 1–14, 21–57 | 51 | ||
11 | ![]() | Red Bull | 15–20 | 6 | ||
33 | ![]() | Red Bull | 58 | 1 | ||
| ||||||
Źródło: FIA[28] |
Źródło: FIA[29]
P | +/- | Kierowca | Starty | Punkty | P1 | P2 | P3 | PP | NO | NS |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1 | 0 | ![]() | 22 | 395,5 | 10 | 8 | – | 10 | 6 | 2 |
2 | 0 | ![]() | 22 | 387,5 | 8 | 8 | 1 | 5 | 6 | 1 |
3 | 0 | ![]() | 22 | 226 | 1 | 1 | 9 | 4 | 4 | 4 |
4 | 0 | ![]() | 22 | 190 | 1 | – | 4 | – | 2 | 2 |
5 | +2 | ![]() | 22 | 164,5 | – | 1 | 3 | – | – | – |
6 | 0 | ![]() | 22 | 160 | – | 1 | 3 | 1 | 1 | 1 |
7 | -2 | ![]() | 22 | 159 | – | 1 | – | 2 | – | 2 |
8 | 0 | ![]() | 22 | 115 | 1 | – | – | – | 1 | 1 |
9 | 0 | ![]() | 22 | 110 | – | – | 1 | – | 1 | 3 |
10 | 0 | ![]() | 22 | 81 | – | – | 1 | – | – | 2 |
11 | 0 | ![]() | 22 | 74 | 1 | – | – | – | – | 3 |
12 | 0 | ![]() | 22 | 43 | – | 1 | – | – | – | 3 |
13 | 0 | ![]() | 22 | 34 | – | – | – | – | – | 3 |
14 | 0 | ![]() | 22 | 32 | – | – | – | – | – | 4 |
15 | 0 | ![]() | 22 | 16 | – | 1 | – | – | – | 4 |
16 | 0 | ![]() | 20 | 10 | – | – | – | – | – | 2 |
17 | 0 | ![]() | 22 | 7 | – | – | – | – | – | 3 |
18 | 0 | ![]() | 22 | 3 | – | – | – | – | – | 1 |
19 | 0 | ![]() | 22 | 0 | – | – | – | – | – | 3 |
20 | 0 | ![]() | 2 | 0 | – | – | – | – | – | – |
21 | 0 | ![]() | 22 | 0 | – | – | – | – | – | 6 |
P | +/- | Kierowca | Starty | Punkty | P1 | P2 | P3 | PP | NO | NS |
Źródło: FIA[29]
P | +/- | Konstruktor | Starty | Punkty | P1 | P2 | P3 | PP | NO | NS |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1 | 0 | ![]() | 44 | 613,5 | 9 | 8 | 10 | 9 | 10 | 5 |
2 | 0 | ![]() | 44 | 585,5 | 11 | 9 | 4 | 9 | 7 | 4 |
3 | 0 | ![]() | 44 | 323,5 | – | 2 | 2 | 2 | – | 2 |
4 | 0 | ![]() | 44 | 275 | 1 | 1 | 3 | 1 | 2 | 2 |
5 | 0 | ![]() | 44 | 155 | 1 | – | 1 | – | – | 5 |
6 | 0 | ![]() | 44 | 142 | – | – | 1 | – | 1 | 7 |
7 | 0 | ![]() | 44 | 77 | – | 1 | – | – | – | 6 |
8 | 0 | ![]() | 44 | 23 | – | 1 | – | – | – | 7 |
9 | 0 | ![]() | 44 | 13 | – | – | – | – | – | 3 |
10 | 0 | ![]() | 44 | 0 | – | – | – | – | – | 9 |
P | +/- | Konstruktor | Starty | Punkty | P1 | P2 | P3 | PP | NO | NS |