Gradzanowo Kościelne

wieś w województwie mazowieckim

Gradzanowo Kościelnewieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie żuromińskim, w gminie Siemiątkowo[5][6].

Gradzanowo Kościelne
wieś
Ilustracja
Kościół św. Katarzyny Aleksandryjskiej w Gradzanowie Kościelnym
Państwo

 Polska

Województwo

 mazowieckie

Powiat

żuromiński

Gmina

Siemiątkowo

Liczba ludności (2011)

308[2][3]

Strefa numeracyjna

23

Kod pocztowy

09-135[4]

Tablice rejestracyjne

WZU

SIMC

0125279[5]

Położenie na mapie gminy Siemiątkowo
Mapa konturowa gminy Siemiątkowo, po prawej znajduje się punkt z opisem „Gradzanowo Kościelne”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Gradzanowo Kościelne”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Gradzanowo Kościelne”
Położenie na mapie powiatu żuromińskiego
Mapa konturowa powiatu żuromińskiego, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Gradzanowo Kościelne”
Ziemia52°53′51″N 20°05′32″E/52,897500 20,092222[1]
Integralne części wsi Gradzanowo Kościelne[5][6]
SIMCNazwaRodzaj
0125285Brochocinczęść wsi
0125291Grabinaczęść wsi
0125300Gradzanowo Średnieczęść wsi

Do 1954 roku istniała gmina Gradzanowo. W latach 1954–1958 wieś należała i była siedzibą władz gromady Gradzanowo, po jej zniesieniu w gromadzie Siemiątkowo Koziebrodzkie. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa ciechanowskiego.

Wieś jest siedzibą rzymskokatolickiej parafii św. Katarzyny Aleksandryjskiej. Parafia została erygowana prawdopodobnie pod koniec XIV wieku przez bpa Klemensa Pierzchałę, być może z fundacji Kryskich, którzy byli właścicielami Gradzanowa. Pierwsza wzmianka źródłowa o parafii pochodzi z 1385 r. Na przełomie XVI i XVII stulecia zbudowano kolejny kościół posiadający trzy ołtarze, który uległ zniszczeniu w drugiej połowie XVII w. Wzniesiony w 1680 r. trzeci kościół miał dwie kaplice.

Obecny murowany, neogotycki kościół, według projektu architekta Stefana Szyllera, wzniesiony został w latach 1897-1901, gdy proboszczem był ks. Julian Kaczyński. Świątynię konsekrował 22 września 1909 r. bp Antoni Julian Nowowiejski. W 1938 r. dach kościoła pokryto blachą. Wnętrze kościoła zdobi neogotycki ołtarz główny z obrazem św. Katarzyny i rzeźbami Matki Boskiej i świętych Piotra i Pawła, wykonanych przez Wincentego Bogaczyka oraz dwa ołtarze boczne św. Stanisława Kostki i św. Andrzeja Boboli. W 1915 r. sprawiono 10-głosowe organy i ławki. Zachowała się barokowa monstrancja i wczesnobarokowy kielich.

Na cmentarzu parafialnym znajduje się grób księdza Juliana Kaczyńskiego, a także mogiła Ani Morozowej – poległej w 1944 radiotelegrafistki z grupy dywersyjno-zwiadowczej powstańców polskich i radzieckich. Historia partyzantów opisana została przez Janusza Przymanowskiego w książce pt. „Minerzy podniebnych dróg”, która doczekała się ekranizacji.

Do początku lat 90. we wsi funkcjonowała szkoła podstawowa, jednak ze względu na małą liczbę uczniów została zamknięta.

Zobacz też

Przypisy

Linki zewnętrzne