Godfrey Wettinger
Godfrey Wettinger (ur. 22 grudnia 1929, zm. 22 maja 2015) – maltański historyk. Znany jest ze swojego odkrycia wraz z ks. Mikielem Fsadni Il-Kantileny, dokumentu powszechnie uznawanego za najstarsze dzieło literatury maltańskojęzycznej[1].
| Państwo działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 22 grudnia 1929 |
| Data śmierci | 22 maja 2015 |
| profesor | |
| Specjalność: historia | |
| Alma Mater | |
| Nauczyciel akademicki | |
| Uniwersytet | |
| Okres zatrudn. | 1972–2005 |
| Odznaczenia | |
 | |
Życiorys
Godfrey Wettinger urodził się 22 grudnia 1929 w Moście. Jego ojciec, dyrektor szkół w Mellieħa i Għargħur zmarł na raka w dzieciństwie Godfreya[2]. Po śmierci ojca wychowywał się w Mellieħa pod opieką matki i uczęszczał do Liceum w Ħamrun[2]. Później studiował historię korespondencyjnie na London University[3], gdzie uzyskał tytuł licencjata z historii w 1953, tytuł magistra w 1965 i stopień doktora w 1971[3][4]. Godfrey Wettinger przez całe życie pozostał kawalerem[5] i zmarł 22 maja 2015 w wieku 85 lat[6]. Został odznaczony Narodowym Orderem Zasługi w 1996[1].
Kariera
Godfrey Wettinger rozpoczął wykłady na Uniwersytecie Maltańskim w 1972 i przez całą swoją karierę piastował na uniwersytecie różne stanowiska, w tym kierownika Wydziału Historii i dziekana Wydziału Nauk Humanistycznych[4]. Pełnił także funkcję prezesa Malta Historical Society przez kilka kadencji (1984–1986, 1989–1992, 1997–1999, 2003–2005)[7] oraz był członkiem założycielem i redaktorem oficjalnego pisma stowarzyszenia Melita Historica[1][8]. W 2014 Godfrey Wettinger otrzymał nagrodę za całokształt twórczości za swój wkład w literaturę podczas National Book Prize, przyznaną przez maltańską National Book Council[9].