Glory (kick-boxing)

W 1999 Baastian „Baas” Boon założył grupę promotorską o nazwie Golden Glory. Od 2006 roku rozpoczął organizowanie gal sztuk walki Ultimate Glory (od 2010 United Glory), na których promowane były pojedynki m.in. w formułach kickboxingu oraz MMA.

W 2011 francuski przedsiębiorca Pierre Andurand wraz z Marcusem Luerem (Total Sports Asia) oraz Scottem Rudmannem (Nectar Capital) bezskutecznie próbowali nabyć prawa do marki od K-1, które od 2010 borykało się ze sporymi problemami finansowymi^[1].

W połowie 2012 Andurand wraz z resztą inwestorów powołał do życia spółkę Glory Sports International, a jeszcze w tym samym roku wykupił największego europejskiego konkurenta - It’s Showtime oraz związał się z grupą Baasa Boona Golden Glory, tworząc organizację GLORY World Series, która w połączeniu z zapaścią finansową K-1 stała się wiodącą organizacją zawodowego kick-boxingu na świecie^[2].

W maju 2014 podpisano wieloletnią umowę z amerykańską stacją Spike TV na transmisję gal w USA^[3]. 19 września 2015 zorganizowano przy współpracy z Bellator MMA galę kickboxingu i MMA - Dynamite^[4].

10 grudnia 2016 na gali GLORY 36 - Collision, zainaugurowano mistrzostwo kobiet w wadze super koguciej, które zdobyła Amerykanka Tiffany van Soest^[5].

Z Glory związane są (lub były) największe gwiazdy oraz czołowi zawodnicy na świecie, m.in.: Semmy Schilt, Rico Verhoeven, Mirko Filipović, Giorgio Petrosyan, Remy Bonjasky, Albert Kraus, Tyrone Spong, Peter Aerts, Jérôme Le Banner, Badr Hari, Gökhan Saki, Daniel Ghiţă czy Yoshihiro Satō.

W sierpniu 2022 roku dostępna w Polsce platforma streamingowa Viaplay podpisała umowę na transmisję gal Glory. Umowa ma objąć wszystkie organizowane gale^[6].

Zawodnicy rywalizują w kwadratowym ringu o wymiarach 5 × 5 lub 6 × 6 m. Dozwolone są wszelkie techniki bokserskie oraz kopnięcia i ciosy kolanem w głowę, korpus i nogi przeciwnika. Zawodnik może zwyciężyć na kilka sposobów: przez nokaut, techniczny nokaut (zadając nokdaun rywalowi trzy razy w ciągu rundy lub pięć razy w ciągu całej walki) oraz decyzję sędziów. Poza tym:

• pojedynek trwa trzy rundy
• pojedynek mistrzowski trwa pięć rund
• każda runda trwa trzy minuty
• przerwa pomiędzy rundami trwa 1 minutę

Zabronione akcje:

• całkowity zakaz walki w parterze
• uderzanie głową
• uderzania łokciem
• uderzanie w gardło
• gryzienie
• wszelkie ataki na krocze
• bezpośredni atak na kręgosłup, obojczyk oraz tył głowy
• kopanie głowy leżącego lub klęczącego przeciwnika
• wyrzucanie przeciwnika poza ring
• plucie
• trzymanie się lin
• używanie wulgaryzmów na ringu
• atak podczas przerwy
• atak na przeciwnika, pod ochroną sędziego
• atak po gongu
• świadome lekceważenie instrukcji oraz samego sędziego
• uporczywe unikanie kontaktu z przeciwnikiem
• symulowanie kontuzji

Głównym cyklem turniejowym, który odbywa się na galach GLORY jest turniej pretendentów (Glory Contender Tournament), w którym rywalizuje czterech zawodników podzielonych na dwie pary (format pucharowy - półfinał i finał). Zwycięzca turnieju zostaje oficjalnym pretendentem do walki o mistrzostwo świata w danej kategorii wagowej. W latach 2012−2014 i 2016 miały miejsce turnieje mistrzowskie zwane Slam Tournament i Championship Tournament, które wyłaniały inauguracyjnych mistrzów świata w poszczególnych kategoriach wagowych. Poza tym odbywają się mniejsze cykle takie jak Road to Glory, gdzie zwycięzca zawodów otrzymuje kontrakt z organizacją.

Organizacja prowadzi swój oficjalny ranking pretendentów do mistrzostwa, przydzielając punkty za pojedyncze zwycięstwa oraz wygrane turnieje.

Walki o mistrzostwo świata GLORY w poszczególnych kategoriach wagowych rozgrywane są od 2012 roku. Pas mistrzowski ma charakter przechodni (jak w boksie). Zawodnik będący posiadaczem mistrzowskiego pasa jest zobligowany do obrony mistrzostwa minimum raz w roku, jeśli nie jest w stanie tego zrobić, tytuł jest mu odbierany. Obecnymi mistrzami są^[8]:

Kategoria	Waga	Mistrz	Od	Obrony tytułu
Ciężka	ponad 95 kg (+ 209 lb)	Rico Verhoeven	21 czerwca 2014	10
Półciężka	do 95 kg (209 lb)	Donegi Abena	11 lutego 2023	0
Średnia	do 85 kg (187 lb)	Donovan Wisse	4 września 2021	2
Półśrednia	do 77 kg (170 lb)	Endy Semeleer	19 listopada 2022	2
Lekka	do 70 kg (155 lb)	Tyjani Beztati	4 września 2021	3
Piórkowa	do 65 kg (143 lb)	Petchpanomrung Kiatmookao	29 września 2018	6

Kategoria kobiet	Waga	Mistrzyni	Od	Obrony tytułu
Super kogucia kobiet	do 55,5 kg (122,3 lb)	Tiffany van Soest	22 listopada 2019	3

Nr	Mistrz	Od	Do	Miejsce	Obrony tytułu
1.	Semmy Schilt (pok. Errola Zimmermana)	26 maja 2012	26 czerwca 2013	Sztokholm (Glory 1)
Schilt zakończył karierę z powodów zdrowotnych i zwakował tytuł[9].
2.	Rico Verhoeven (pok. Daniela Ghiţę)	21 czerwca 2014	nadal	Inglewood (Glory 17)	#1 pokonał Errola Zimmermana, 6 lutego 2015 (Glory 19) #2 pokonał Benjamina Adegbuyia, 5 czerwca 2015 (Glory 22) #3 pokonał Benjamina Adegbuyia, 4 grudnia 2015 (Glory 26) #4 pokonał Mladena Brestovaca, 12 marca 2016 (Glory 28) #5 pokonał Andersona Silvę, 9 września 2016 (Glory 33) #6 pokonał Jamala Ben Saddika, 9 grudnia 2017 (Glory 49)[10] #7 pokonał Mladena Brestovaca, 2 czerwca 2018 (Glory 54)[11] #8 pokonał Guto Inocente, 29 września 2018 (Glory 59)[12] #9 pokonał Badr Hari, 21 grudnia 2019 (Glory 74) #10 pokonał Jamal Ben Saddik, 23 października 2021 (Glory: Collision 3)

Nr	Mistrz	Od	Do	Miejsce	Obrony tytułu
1.	Gökhan Saki (pok. Tyrone Sponga)	12 kwietnia 2014	27 lipca 2015	Stambuł (Glory 15)
Tytuł został odebrany Sakiemu w związku z jego nieaktywnością[13].
2.	Saulo Cavalari (pok. Zacka Mwekassę)	19 września 2015	12 marca 2016	San Jose (Bellator MMA & Glory: Dynamite 1)
3.	Artiom Wachitow	12 marca 2016	30 stycznia 2021	Paryż (Glory 28)	#1 pokonał tymczasowego mistrza Zacka Mwekassę, 5 listopada 2016 (Glory 35) #2 pokonał Saulo Cavalariego, 24 lutego 2017 (Glory 38) #3 pokonał Ariela Machado, 28 października 2017 (Glory 47)[14] #4 pokonał Danyo Ilungę, 10 sierpnia 2018 (Glory 56)[15] #5 pokonał Donegi Abena, 22 czerwca 2019 (Glory 66)
-	Zack Mwekassa (pok. o tymczasowy tytuł Mourada Bouzidiego)	25 czerwca 2016	5 listopada 2016	Amsterdam (Glory 31)
-	Pawło Żurawlow (pok. o tymczasowy tytuł Saulo Cavalariego[16])	14 lipca 2017	?	Nowy Jork (Glory 43)
4.	Alex Pereira	30 stycznia 2021	4 września 2021	Rotterdam (Glory 77)
5.	Artiom Wachitow	4 września 2021	17 czerwca 2022	Rotterdam (Glory 78)
Wachitow został pozbawiony tytułu związku z Inwazja Rosji na Ukrainę w 2022 roku[17]
6.	Sergej Maslobojev	8 października 2022	11 lutego 2023	Arnhem (Glory: Collision 4)
7.	Donegi Abena	11 lutego 2023	nadal	Rotterdam (Glory 83)

Nr	Mistrz	Od	Do	Miejsce	Obrony tytułu
1.	Artiom Lewin (pok. Joe Schillinga)	21 czerwca 2014	26 lutego 2015	Inglewood (Glory 17)	#1 zremisował z Simonem Marcusem, 8 maja 2015 (Glory 21)
2.	Simon Marcus	26 lutego 2015	9 września 2016	Hoffman Estates (Glory 27)	#1 pokonał Dustina Jacoby, 13 maja 2016 (Glory 30)
3.	Jason Wilnis	9 września 2016	29 kwietnia 2017	Trenton (Glory 33)	#1 pokonał Israela Adesayna, 20 stycznia 2017 (Glory 37)
4.	Simon Marcus	29 kwietnia 2017	14 października 2017	Kopenhaga (Glory 40)
5.	Alexsandro Pereira[18]	14 października 2017	?	Kanton (Glory 46)	#1 pokonał Yousriego Belgaroui, 9 grudnia 2017 (Glory 49)[10] #2 pokonał Yousriego Belgaroui, 20 lipca 2018 (Glory 55)[19] #3 pokonał Simona Marcusa, 14 września 2018 (Glory 58)[20] #4 pokonał Jason Wilnis, 17 maja 2019 (Glory 65) #5 pokonał Ertugrul Bayrak, 21 grudnia 2019 (Glory 74)
Pereira zwakował tytuł i przeszedł do wyższej kategorii wagowej
6.	Donovan Wisse	4 września 2021	nadal	Rotterdam (Glory 78)	#1 pokonał Juri De Sousa, 20 sierpnia 2022 (Glory 81) #2 pokonał Serkan Ozcaglayan, 17 czerwca 2023 (Glory: Collision 5)

Nr	Mistrz	Od	Do	Miejsce	Obrony tytułu
1.	Marc de Bonte (pok. Karapeta Karapetjana)	3 maja 2014	21 czerwca 2014	Broomfield (Glory 16)
2.	Joseph Valtellini	21 czerwca 2014	4 czerwca 2015	Inglewood (Glory 17)
Valtellini zwakował tytuł z powodów zdrowotnych[21].
3.	Nieky Holzken (pok. Raymonda Danielsa)	7 sierpnia 2015	10 grudnia 2016	Las Vegas (Glory 23)	#1 pokonał Murthela Groenharta, 4 grudnia 2015 (Glory 26) #2 pokonał Yoanna Kongolo, 16 kwietnia 2016 (Glory 29) #3 pokonał Murthela Groenharta, 21 października 2016 (Glory 34)
4.	Cédric Doumbé	10 grudnia 2016	25 sierpnia 2017	Oberhausen (Glory 36)	#1 pokonał Yoanna Kongolo, 25 marca 2017 (Glory 39) #2 pokonał Nieky Holzkena, 10 czerwca 2017 (Glory 42)
5.	Murthel Groenhart[22]	25 sierpnia 2017	16 lutego 2018	Chicago (Glory 44)
6.	Harut Grigorian[23]	16 lutego 2018	9 marca 2019	Chicago (Glory 50)	#1 pokonał Alima Nabijewa, 2 czerwca 2018 (Glory 54)[11]
7.	Cédric Doumbé[24]	9 marca 2019	16 listopada 2021	Strasburg (Glory 64)	#1 pokonał Alima Nabijewa, 22 czerwca 2019 (Glory 66) #2 pokonał Karim Ghajji, 19 grudnia 2020 (Glory 76) #3 pokonał Murthel Groenhart, 30 stycznia 2021 (Glory 77)
Organizacja ogłosiła, że Doumbé zrezygnował z kickboxingu[25]
8.	Endy Semeleer	19 listopada 2022	nadal	Bonn (Glory 82)	#1 pokonał Murthel Groenhart, 29 kwietnia 2023 (Glory 85) #2 pokonał Jay Overmeer, 17 czerwca 2023 (Glory: Collision 5)

Nr	Mistrz	Od	Do	Miejsce	Obrony tytułu
1.	Dawit Kiria (pok. Andy'iego Ristie)	8 marca 2014	7 listopada 2014	Zagrzeb (Glory 14)
2.	Robin van Roosmalen	7 listopada 2014	25 czerwca 2016	Oklahoma City (Glory 18)	#1 pokonał Andy'iego Ristie, 3 kwietnia 2015 (Glory 20) #2 pokonał Sitthichaia Sitsongpeenonga, 6 listopada 2015 (Glory 25)
3.	Sitthichai Sitsongpeenong	25 czerwca 2016	17 maja 2019	Amsterdam (Glory 31)	#1 pokonał Marata Grigoriana, 10 grudnia 2016 (Glory 36) #2 pokonał Dylana Salvadora, 25 marca 2017 (Glory 39) #3 pokonał Christiana Bayę, 16 lutego 2018 (Glory 50)[23] #4 pokonał Tyjaniego Beztatiego, 12 maja 2018 (Glory 53)[26] #5 pokonał Marata Grigoriana, 25 sierpnia 2018 (Glory 57)[27] #6 pokonał Josha Jaunceya, 2 listopada 2018 (Glory 61)[28]
4.	Marat Grigorian	17 maja 2019	23 sierpnia 2020	Utrecht (Glory 65)	#1 pokonał Tyjani Beztati, 12 października 2019 (Glory 69) #2 pokonał Elvis Gashi, 7 grudnia 2019 (Glory 73)
Grigorian zwakował tytuł i odszedł do organizacji ONE Championship
5.	Tyjani Beztati	4 września 2021	nadal	Rotterdam (Glory 78)	#1 pokonał Josh Jauncey, 14 maja 2022 (Glory 80) #2 pokonał Stoyan Koprivlenski, 8 października 2022 (Glory: Collision 4) #3 pokonał Petpanomrung Kiatmuu9, 11 marca 2023 (Glory 84)

Nr	Mistrz	Od	Do	Miejsce	Obrony tytułu
1.	Gabriel Varga (pok. Mosaba Amraniego)	3 kwietnia 2015	6 listopada 2015	Dubaj (Glory 20)
2.	Serhij Adamczuk	6 listopada 2015	22 lipca 2016	Mediolan (Glory 25)	#1 pokonał Mosaba Amraniego, 12 marca 2016 (Glory 28)
3.	Gabriel Varga	6 listopada 2015	21 października 2016	Norfolk (Glory 32)
4.	Robin van Roosmalen	21 października 2016	19 stycznia 2017	Broomfield (Glory 34)
Roosmalen stracił tytuł w związku z przekroczeniem wymaganego limitu wagowego podczas oficjalnego ważenia w przeddzień gali Glory 37[29].
5.	Robin van Roosmalen (pok. Petchpanomrung Kiatmookao)	20 maja 2017	29 września 2018	Den Bosch (Glory 41)	#1 pokonał Serhija Adamczuka, 30 września 2017 (Glory 45)[30] #2 pokonał tymczasowego mistrza Kevina Vannostranda, 31 marca 2018 (Glory 52)[31]
-	Kevin Vannostrand (pok. o tymczasowy tytuł Anwara Bojnazarowa)[32]	1 grudnia 2017	31 marca 2018	Nowy Jork (Glory 48)
-	Petchpanomrung Kiatmookao (pok. o tymczasowy tytuł Kevina Vannostranda)[19]	20 lipca 2018	29 września 2018	Nowy Jork (Glory 55)
6	Petchpanomrung Kiatmookao[12]	29 września 2018	nadal	Amsterdam (Glory 59)	#1 pokonał Serhija Adamczuka, 1 lutego 2019 (Glory 63)[33] #2 pokonał Anvar Boynazarov, 5 lipca 2019 (Glory 67) #3 zremisował z Kevin Van Nostrand, 22 listopada 2019 (Glory 72) #4 pokonał Serhija Adamczuka, 29 lutego 2020 (Glory 75) #5 pokonał Abraham Vidales, 8 października 2022 (Glory: Collision 4) #6 pokonał Ahmad Chikh Mousa, 27 maja 2023 (Glory 86)

Nr	Mistrz	Od	Do	Miejsce	Obrony tytułu
1.	Tiffany van Soest (pok. Amel Dehby)	10 grudnia 2016	1 grudnia 2017	Oberhausen (Glory 36)	1 pokonała Meryem Uslu, 25 sierpnia 2017 (Glory 44)[22]
2.	Anissa Meksen[32]	1 grudnia 2017	10 sierpnia 2018	Nowy Jork (Glory 48)	1 pokonała Amel Dehby, 12 maja 2018 (Glory 53)[26]
3.	Jady Menezes[15]	10 sierpnia 2018	2 listopada 2018	Denver (Glory 56)
4.	Anissa Meksen[28]	2 listopada 2018	22 listopada 2019	Nowy Jork (Glory 61)	1 pokonała Tiffany van Soest, 9 marca 2019 (Glory 64)[24] 2 pokonała Sofia Olofsson, 22 czerwca 2019 (Glory 66)
5.	Tiffany van Soest	22 listopada 2019	nadal	Chicago (Glory 71)	1 pokonała Aline Pereira, 30 stycznia 2021 (Glory 77) 2 pokonała Manazo Kobayashi, 19 marca 2022 (Glory 80) 3 pokonała Sarah Moussaddak, 8 października 2022 (Glory: Collision 4)

• Oficjalna strona (ang.)