Glenn Hughes
Glenn Hughes (ur. 21 sierpnia 1952 roku w Cannock[2]) – brytyjski wokalista, autor tekstów i piosenek, multiinstrumentalista. Znany przede wszystkim z występów w zespołach Trapeze, Deep Purple i Black Sabbath[3]. Współtworzył również takie zespoły i projekty jak Hughes Turner Project, Finders Keepers, Phenomena, Michael Men Project, Hughes/Thrall, Black Country Communion i California Breed[4][5][6]. Muzyk prowadzi ponadto solową działalność artystyczną[1]. W 2016 został wprowadzony do Rock and Roll Hall of Fame[7].
![]() Glenn Hughes, 2011 | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Instrumenty | |
Typ głosu | |
Gatunki | |
Zawód | muzyk, kompozytor, wokalista, autor tekstów |
Aktywność | od 1966 |
Wydawnictwo | RPM Records, Frontiers Records, Roadrunner Records, SPV GmbH |
Zespoły | |
Finders Keepers (1966-1969) Trapeze (1969-1973) Deep Purple (1973–1976) Hughes/Thrall (1982, 2006–2009) Black Sabbath (1985–1986) Phenomena (1995) Voodoo Hill (od 2000) Hughes Turner Project (2001–2004) Michael Men Project (2004) Black Country Communion (2010–2013, od 2016) California Breed (2013–2015) Kings of Chaos (2012-2015) | |
Strona internetowa |
Działalność artystyczna
Trapeze
Glenn Hughes był członkiem Trapeze od początku istnienia grupy. Na pierwszej płycie zespołu grał wyłącznie na gitarze basowej. Na dwóch kolejnych albumach był także głównym wokalistą i wraz z Melem Galleyem współkompozytorem całości repertuaru. W 1973 roku Hughes opuścił Trapeze i dołączył do Deep Purple. Po rozpadzie legendarnej grupy, w drugiej połowie 1976 roku Hughes powrócił do Trapeze. Zespół z Hughesem w składzie zagrał wówczas krótką trasę po Stanach Zjednoczonych. Planowano także nagrać nowy album w najlepszym składzie Trapeze. Ostatecznie Hughes postanowił wydać płytę solową (Play Me Out), na której znalazły się dwa utwory przygotowane z myślą o płycie Trapeze ("L.A. Cutoff" i "Space High"). Na albumie Hughesa wystąpili także gościnnie pozostali członkowie Trapeze – Mel Galley i Dave Holland. Trapeze w najsłynniejszym składzie reaktywował się jeszcze dwukrotnie w celach koncertowych – w 1992 i 1994 roku.
Deep Purple
W 1973 roku Glenn Hughes dołączył do zespołu Deep Purple. W grupie przejął obowiązki basisty Rogera Glovera i wokalisty Iana Gillana. Rolę wokalisty prowadzącego dzielił wraz z szerzej nieznanym wówczas Davidem Coverdalem. Z Hughesem w składzie grupa zarejestrowała album pt. Burn, który ukazał się rok później. Materiał promowany utworem tytułowym odniósł sukces komercyjny w Wielkiej Brytanii i USA, gdzie uplasował się, odpowiednio, na 3. i 9. miejscu tamtejszych list przebojów. Po międzynarodowej trasie promującej płytę grupa rozpoczęła pracę nad kolejnym albumem. Wydawnictwo zatytułowane Stormbringer trafiło do sprzedaży w grudniu, także 1974 roku. Znaczną popularnością cieszył się pochodzący z płyty utwór pt. "Soldier of Fortune" emitowany przez liczne rozgłośnie radiowe w Stanach Zjednoczonych i Wielkiej Brytanii. Ostatni album długogrający z Hughesem w składzie pt. Come Taste the Band ukazał się pod koniec 1975 roku. Materiał postrzegany przez krytyków muzycznych jako słaby spotkał się z mniejszym zainteresowaniem publiczności niż poprzednie nagrania Deep Purple. Wkrótce potem, w marcu 1976 roku zespół został rozwiązany.
Filmografia
- "Quiet Riot: Well Now You're Here, There’s No Way Back" (2014, film dokumentalny, reżyseria:Regina Russell Banali)[8]
- "Classic Rock Roll of Honour: Presented by Orange Amplification" (2014, film dokumentalny, reżyseria: Devin Dehaven)[9]
- "A Shot of Whisky" (2015, film dokumentalny, reżyseria: Steve Graham)[10]
- "The Ritchie Blackmore Story" (2015, film dokumentalny, reżyseria: Alan Ravenscroft)[11]
Publikacje
- Glenn Hughes, Joel McIver, Deep Purple And Beyond: Scenes From The Life Of A Rock Star, 2010, Foruli Publications, ISBN 978-1-905792-05-4
- Glenn Hughes, Joel McIver, Glenn Hughes The Autobiography: From Deep Purple to Black Country Communion, 2011, Jawbone Press, ISBN 978-1-906002-92-3
Instrumentarium
|
|
Dyskografia
|
|