Gallinago

Rodzaj obejmuje gatunki występujące na całym świecie oprócz obszarów antarktycznych^[18].

Długość ciała 22,5–47 cm; masa ciała 65–500 g; rozpiętość skrzydeł 38–56 cm^[18].

• Gallinago: średniowiecznołac. gallinago „słonka, bekas”, od łac. gallina „kura”, od gallus „kogucik”; -ago „przypominający”^[19].
• Capella: łac. capella „koza”, od zdrobnienia caper, capri „cap”^[19]. Gatunek typowy: Scolopax coelestis Frenzel, 1801 (= Scolopax gallinago Linnaeus, 1758).
• Telmatias: gr. τελματιαιος telmatiaios „z bagien”, od τελμα telma, τελματος telmatos „bagno”^[19]. Gatunek typowy: Scolopax stenura Bonaparte, 1831.
• Pelorychus: gr. πηλος pēlos „błoto”; ορυσσω orussō „kopać”^[19]. Gatunek typowy: Scolopax brehmii Kaup, 1823 (= Scolopax gallinago Linnaeus, 1758).
• Enalius: gr. εναλιος enalios „z morza”, od εν en „z”; ἁλς hals, ἁλος halos „morza”^[19]. Gatunek typowy: Scolopax sabini Vigors, 1825 (= Scolopax gallinago Linnaeus, 1758).
• Xylocota: gr. ξυλον xulon „drewno”; κοτος kotos „niechęć, uraza, nienawiść”, od κοτεω koteō „mieć urazę”^[19]. Gatunek typowy: Scolopax paludosa J.F. Gmelin, 1789 (= Scolopax undulata Boddaert, 1783).
• Homoptilura: gr. ὁμως homōs „podobny, razem”; πτιλον ptilon „pióro”; ουρα oura „ogon”^[19]. Gatunek typowy: Scolopax undulata Boddaert, 1783.
• Nemoricola: epitet gatunkowy Gallinago nemoricola Hodgson, 1836; łac. nemus, nemoris „las”, od gr. νεμος nemos „pastwisko, polana”, od νεμω nemō „udać się na pastwisko”; -cola „mieszkaniec”, od colere „mieszkać”^[19]. Gatunek typowy: Gallinago nemoricola Hodgson, 1836.
• Spilura: gr. σπιλος spilos „plamka”; ουρα oura „ogon”^[19]. Gatunek typowy: Scolopax stenura Bonaparte, 1831.
• Odura: gr. ωδη ōdē „piosenka”; ουρα oura „ogon”^[19]. Gatunek typowy: Scolopax gallinago Linnaeus, 1758.
• Chubbia: Charles Chubb (1851–1924), brytyjski ornitolog z Muzeum Historii Naturalnej w Londynie w latach 1877–1920^[19]. Gatunek typowy: Gallinago stricklandii G.R. Gray, 1845.
• Homoscolopax: gr. ὁμως homōs „podobny, razem”; rodzaj Scolopax Linnaeus, 1758 (słonka)^[19]. Gatunek typowy: Gallinago imperialis P.L. Sclater & Salvin, 1869.
• Macrodura: gr. μακρος makros „duży”; rodzaj Odura Meves, 1859^[19]. Gatunek typowy: Gallinago nobilis P.L. Sclater, 1856.
• Odurella: zdrobnienie nazwy rodzaju Odura Meves, 1859^[19]. Gatunek typowy: Scolopax brasiliensis Swainson, 1831 (= Scolopax paraguaiae Vieillot, 1816).
• Eugallinago: gr. ευ eu „drobny”; rodzaj Gallinago Brisson 1760^[19]. Gatunek typowy: Gallinago macrodactyla Bonaparte, 1839.
• Ditelmatias: gr. δις dis „podwójny”, od δυο duo „dwa”; rodzaj Telmatias Boie, 1826^[19]. Gatunek typowy: Scolopax hardwickii J.E. Gray, 1831.
• Neospilura: gr. νεος neos „nowy”; rodzaj Spilura Bonaparte, 1856^[19]. Gatunek typowy: Gallinago solitaria Hodgson, 1831.
• Odurella: rodzaj Odura Meves, 1858; łac. przyrostek zdrabniający -ella^[19]. Gatunek typowy: Scolopax brasiliensis Swainson, 1831 (= Scolopax paraguaiae Vieillot, 1816).
• Subspilura: łac. sub „blisko”, poniżej; rodzaj Spilura Bonaparte, 1856^[19]. Gatunek typowy: Gallinago megala Swinhoe, 1861.

Do rodzaju należą następujące gatunki^[20]:

• Gallinago imperialis P.L. Sclater & Salvin, 1869 – bekas kasztanowaty
• Gallinago jamesoni (Jardine & Bonaparte, 1855) – bekas andyjski
• Gallinago stricklandii (G.R. Gray, 1845) – bekas kordylierski
• Gallinago solitaria Hodgson, 1831 – bekas górski
• Gallinago hardwickii (J.E. Gray, 1831) – bekas japoński
• Gallinago nemoricola Hodgson, 1836 – bekas himalajski
• Gallinago stenura (Bonaparte, 1831) – bekas syberyjski
• Gallinago megala Swinhoe, 1861 – bekas leśny
• Gallinago nigripennis Bonaparte, 1839 – bekas afrykański
• Gallinago macrodactyla Bonaparte, 1839 – bekas madagaskarski
• Gallinago media (Latham, 1787) – dubelt
• Gallinago gallinago (Linnaeus, 1758) – kszyk
• Gallinago delicata (Ord, 1825) – bekas amerykański – takson wyodrębniony ostatnio z G. gallinago^[21][22][23]
• Gallinago paraguaiae (Vieillot, 1816) – bekas jasnolicy
• Gallinago magellanica (P.P. King, 1828) – bekas magellański – takson wyodrębniony ostatnio z G. paraguaiae^[24]
• Gallinago andina Taczanowski, 1875 – bekas Taczanowskiego
• Gallinago nobilis P.L. Sclater, 1856 – bekas długodzioby
• Gallinago undulata (Boddaert, 1783) – bekas wielki
• Gallinago azovica Zelenkov & Panteleyev, 2015 – wymarły gatunek żyjący w późnym miocenie na terenie dzisiejszej południowo-zachodniej Rosji^[25]

• J.J. Kaup: Skizzirte Entwickelungs-Geschichte und natürliches System der europäischen Thierwelt: Erster Theil welcher die Vogelsäugethiere und Vögel nebst Andeutung der Entstehung der letzteren aus Amphibien enthält. Darmstatd: In commission bei Carl Wilhelm Leske, 1829, s. 1–203. (niem.).
• G.M. Mathews: The Birds of Australia. Cz. 3. London: H.F. & G. Whiterby, 1913, s. 1–512. (ang.).