Galina Gorochowa

Galina Jewgienjewna Gorochowa (ros. Галина Евгеньевна Горохова, ur. 31 sierpnia 1938 w Moskwie^[1]) – rosyjska florecistka reprezentująca ZSRR, wielokrotna medalistka igrzysk olimpijskich i mistrzostw świata.

Galina Gorochowa

ГалинаГорохова

Data i miejsce urodzenia	31 sierpnia 1938 Moskwa
Wzrost	168 cm
Dorobek medalowy
Reprezentacja  ZSRR Igrzyska olimpijskie złoto Rzym 1960 szermierka (floret druż.) złoto Meksyk 1968 szermierka (floret druż.) złoto Monachium 1972 szermierka (floret druż.) srebro Tokio 1964 szermierka (floret druż.) brąz Monachium 1972 szermierka (floret ind.) Mistrzostwa świata złoto Filadelfia 1958 floret druż. złoto Turyn 1961 floret druż. złoto Gdańsk 1963 floret druż. złoto Paryż 1965 floret druż. złoto Paryż 1965 floret ind. złoto Moskwa 1966 floret druż. złoto Ankara 1970 floret druż. złoto Ankara 1970 floret ind. złoto Wiedeń 1971 floret druż. srebro Budapeszt 1959 floret druż. srebro Budapeszt 1959 floret ind. srebro Buenos Aires 1962 floret druż. srebro Buenos Aires 1962 floret ind. srebro Montreal 1967 floret druż. srebro Hawana 1969 floret druż. brąz Moskwa 1966 floret ind.
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Na igrzyskach olimpijskich w Rzymie w 1960 roku wspólnie z Walentiną Rastworową, Tatjaną Pietrienko, Ludmiłą Sziszową, Walentiną Prudskową i Aleksandrą Zabieliną wywalczyła złoto w turnieju drużynowym. Indywidualnie była czwarta, w rundzie finałowej wygrywając cztery z siedmiu walk; rywalizację o medal przegrała z Rumunką Marią Vicol^[2]. Na rozgrywanych cztery lata później igrzyskach olimpijskich w Tokio razem z Rastworową, Pietrienko, Sziszową i Prudskową zdobyła drużynowo srebrny medal. Indywidualnie ponownie była czwarta, tym razem w rundzie finałowej przegrała wszystkie trzy walki^[3]. Kolejny medal zdobyła na igrzyskach olimpijskich w Meksyku w 1968 roku, gdzie reprezentacja ZSRR w składzie: Jelena Biełowa, Galina Gorochowa, Aleksandra Zabielina, Swietłana Czirkowa i Tatjana Samusienko (Pietrienko) zdobyła drużynowo złoty medal. Indywidualnie była szósta. Brała też udział w igrzyskach olimpijskich w Monachium w 1972, gdzie w turnieju indywidualnym była trzecia, ulegając tylko Włoszce Antonelli Ragno-Lonzi i Węgierce Ildikó Bóbis^[4]. Parę dni później razem z Biełową, Zabieliną, Czirkową i Samusienko zdobyła kolejny złoty medal w zawodach drużynowych.

Podczas mistrzostw świata w Filadelfii w 1958 roku Gorochowa, Rastworowa, Prudskowa, Zabielina i Emma Jefimowa zwyciężyły w zawodach drużynowych. W tej samej konkurencji zdobywała także złote medale na mistrzostwach świata w Turynie (1961), mistrzostwach świata w Gdańsku (1963), mistrzostwach świata w Paryżu (1965), mistrzostwach świata w Moskwie (1966), mistrzostwach świata w Ankarze (1970) i mistrzostwach świata w Wiedniu (1971) oraz srebrne na mistrzostwach świata w Budapeszcie (1959), mistrzostwach świata w Buenos Aires (1962), mistrzostwach świata w Montrealu (1967) i mistrzostwach świata w Hawanie (1969). Ponadto pięciokrotnie zdobywała medale indywidualnie: złote na MŚ 1965 i MŚ 1970, srebrne na MŚ 1959 (za Emmą Jefimową) i MŚ 1962 (za Olgą Szabó-Orbán) i brązowy na MŚ 1966 (za Tatjaną Pietrienko i Aleksandrą Zabieliną)^[5].

Po zakończeniu kariery została trenerem.

Została odznaczona między innymi Medalem „Za pracowniczą wybitność” (1960), Orderem Czerwonego Sztandaru Pracy (1965), Medalem „Weteran pracy” (1989), Medalem „Pamięci 850-lecia Moskwy” (1997) oraz Orderem „Za zasługi dla Ojczyzny” IV stopnia (21 kwietnia 2005) i III stopnia (16 października 2019)^[6].