Frankolin rudoskrzydły

Międzynarodowy Komitet Ornitologiczny (IOC) wyróżnia trzy podgatunki S. levaillantii^[6][2]:

• S. levaillantii kikuyuensis – wschodnia Demokratyczna Republika Konga do zachodnio-środkowej Kenii na południe do Angoli i Zambii.
• S. levaillantii crawshayi – północne Malawi.
• S. levaillantii levaillantii – Zimbabwe, wschodnia RPA.

Ważność podgatunku crawshayi bywa kwestionowana^[2].

Wygląd zewnętrzny: Ptak o pokroju zbliżonym do kuropatwy. Od pokrewnych gatunków odróżnia się rdzawym paskiem ciągnącym się wzdłuż boku szyi oraz czarno-białym „krawatem”.

Rozmiary: długość ciała: ok. 33 cm.

Masa ciała samiec: 396–567 g, samica 354–454 g.

Wilgotne, wyżej położone tereny trawiaste, zarośla i skraje lasów.

Tworzy wiele oddzielnych populacji na terenie środkowej i południowej Afryki.

W pokarmie dominują bulwy i cebulki, głównie gatunków z rodziny amarylkowatych i kosaćcowatych. Uzupełnieniem diety są bezkręgowce.

Gatunek najprawdopodobniej monogamiczny.

Gniazdo to płytkie zagłębienie w ziemi wysłane trawą, liśćmi i tym podobnym materiałem.

Okres lęgowy zależy od regionu, na południu zasięgu niemal przez cały rok.

Jaja: znosi 3–12 jaj.

Status według kryteriów Czerwonej księgi gatunków zagrożonych IUCN: gatunek najmniejszej troski (LC – least concern). Trend liczebności populacji uznaje się za stabilny^[4].

• P. J. K. McGowan: Family Phasianidae (Pheasants and Partridges). W: Josep del Hoyo, Andrew Elliott, Jordi Sargatal: Handbook of the Birds of the World. Cz. 2: New World Vultures to Guineafowl. Barcelona: Lynx Edicions, 1994, s. 493. ISBN 84-87334-15-6. (ang.).

• Zdjęcia i nagrania audiowizualne. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).