Franciszek Karassek
Franciszek Wiktor Karassek (ur. 3 grudnia 1891 w Gałkówku, zm. 1981 w Caernarvonshire) – podpułkownik kawalerii Wojska Polskiego. W 1964 został awansowany przez władze emigracyjne do stopnia pułkownika kawalerii
![]() | |
Data i miejsce urodzenia | 3 grudnia 1891 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | 1981 |
Przebieg służby | |
Siły zbrojne | |
Jednostki | 4 Pułk Strzelców Konnych |
Stanowiska | kwatermistrz pułku |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() |
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/6/67/Franciszek_Karassek%2C_Leon_Malhomme_and_scouts_in_Katowice_%281939%29.jpg/240px-Franciszek_Karassek%2C_Leon_Malhomme_and_scouts_in_Katowice_%281939%29.jpg)
Życiorys
Urodził się 3 grudnia 1891 w Gałkówku[1]. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. W szeregach 4 pułku strzelców konnych w stopniu podporucznika uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej, a za swoje czyny otrzymał Order Virtuti Militari. Został awansowany do stopnia rotmistrza kawalerii ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[2][3]. W latach 20. był oficerem 23 pułku ułanów (dyslokacja początkowo Wilno, później Podbrodzie), w tym w 1924 był p.o. kwatermistrza, a w 1928 kwatermistrzem[4][5][6][7]. W międzyczasie został awansowany do stopnia majora kawalerii ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1927[8][9]. Był prezesem Komitetu Wykonawczego Budowy Szkoły im. Marszałka Józefa Piłsudskiego w Podbrodziu[10]. 6 lipca 1929 roku został przeniesiony do 8 pułku ułanów w Krakowie na stanowisko zastępcy dowódcy pułku[11]. 28 stycznia 1931 roku został przeniesiony na stanowisko rejonowego inspektora koni w Kielcach[12]. 3 sierpnia 1931 roku został przeniesiony na stanowisko rejonowego inspektora koni w Katowicach[13][14]. W stopniu majora służył w Katowicach do 1939[15].
Po wybuchu II wojny światowej został oficerem Polskich Sił Zbrojnych. Po wojnie pozostał na emigracji w Wielkiej Brytanii. Był członkiem Rady Rzeczypospolitej Polskiej II kadencji (od 25 listopada 1958 do 28 marca 1963, z ramienia Związku Ziemi Wschodniej), III kadencji (od 9 września 1963 do 20 lipca 1968, z ramienia Niezależnego Ruchu Społecznego), IV kadencji (od 28 października 1968 do 7 listopada 1970, wybrany w okręgu wyborczym w Londynie z ramienia Związku Ziemi Wschodniej[16]). 22 czerwca 1959, 22 czerwca 1962 był powoływany przez Prezydenta RP na Uchodźstwie Augusta Zaleskiego na członka Głównej Komisji Skarbu Narodowego Rzeczypospolitej Polskiej[17][18]. W 1964 został awansowany do stopnia pułkownika kawalerii[19]. Był powoływany przez Prezydenta RP na uchodźstwie Augusta Zaleskiego na członka Kapituły Orderu Virtuti Militari 7 marca 1962[20], 7 marca 1964[21][22], 7 marca 1966[23][24], 24 marca 1970[25].
Zmarł w 1981 w walijskim hrabstwie Caernarvonshire[26].
Publikacje
- Franciszek Wiktor Karassek: Zarys historii wojennej 23-go Pułku Ułanów Grodzieńskich. Warszawa: Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, 1930, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
- Jerzy Gliński, Franciszek Karassek: Zarys historji wojennej 4-go Pułku Strzelców Konnych Ziemi Łęczyckiej. Warszawa: Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, 1932, seria: Zarys historii wojennej formacji polskich 1918–1920.
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 5207[27][28][29]
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (za wojnę 1939–1945)[30]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (3 maja 1961)[31]
- Krzyż Walecznych (trzykrotnie)
- Złoty Krzyż Zasługi (10 listopada 1928)[32]
- Krzyż Oficerski Orderu Świętego Sawy (Jugosławia)
- Medal 10 Rocznicy Wojny Niepodległościowej (Łotwa)[33]
Przypisy
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.