Franciszek Karassek

Franciszek Wiktor Karassek (ur. 3 grudnia 1891 w Gałkówku, zm. 1981 w Caernarvonshire) – podpułkownik kawalerii Wojska Polskiego. W 1964 został awansowany przez władze emigracyjne do stopnia pułkownika kawalerii

Franciszek Karassek
podpułkownik kawalerii podpułkownik kawalerii
Data i miejsce urodzenia

3 grudnia 1891
Gałkówek

Data i miejsce śmierci

1981
Caernarfonshire

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie
Polskie Siły Zbrojne

Jednostki

4 Pułk Strzelców Konnych
23 Pułk Ułanów
8 Pułk Ułanów
RIK Kielce
RIK Katowice

Stanowiska

kwatermistrz pułku
zastępca dowódcy pułku
rejonowy inspektor koni

Główne wojny i bitwy

wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (1920–1941, trzykrotnie) Złoty Krzyż Zasługi Oficer Orderu Świętego Sawy (Serbia) Medal Pamiątkowy Jubileuszowy 10 Rocznicy Wojny Niepodległościowej
Mjr Franciszek Karassek przemawia podczas uroczystości poświęcenia sztandaru V Drużyny Harcerskiej w Katowicach; z prawej wojewoda śląski Leon Malhomme (11 czerwca 1939)

Życiorys

Urodził się 3 grudnia 1891 w Gałkówku[1]. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. W szeregach 4 pułku strzelców konnych w stopniu podporucznika uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej, a za swoje czyny otrzymał Order Virtuti Militari. Został awansowany do stopnia rotmistrza kawalerii ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[2][3]. W latach 20. był oficerem 23 pułku ułanów (dyslokacja początkowo Wilno, później Podbrodzie), w tym w 1924 był p.o. kwatermistrza, a w 1928 kwatermistrzem[4][5][6][7]. W międzyczasie został awansowany do stopnia majora kawalerii ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1927[8][9]. Był prezesem Komitetu Wykonawczego Budowy Szkoły im. Marszałka Józefa Piłsudskiego w Podbrodziu[10]. 6 lipca 1929 roku został przeniesiony do 8 pułku ułanów w Krakowie na stanowisko zastępcy dowódcy pułku[11]. 28 stycznia 1931 roku został przeniesiony na stanowisko rejonowego inspektora koni w Kielcach[12]. 3 sierpnia 1931 roku został przeniesiony na stanowisko rejonowego inspektora koni w Katowicach[13][14]. W stopniu majora służył w Katowicach do 1939[15].

Po wybuchu II wojny światowej został oficerem Polskich Sił Zbrojnych. Po wojnie pozostał na emigracji w Wielkiej Brytanii. Był członkiem Rady Rzeczypospolitej Polskiej II kadencji (od 25 listopada 1958 do 28 marca 1963, z ramienia Związku Ziemi Wschodniej), III kadencji (od 9 września 1963 do 20 lipca 1968, z ramienia Niezależnego Ruchu Społecznego), IV kadencji (od 28 października 1968 do 7 listopada 1970, wybrany w okręgu wyborczym w Londynie z ramienia Związku Ziemi Wschodniej[16]). 22 czerwca 1959, 22 czerwca 1962 był powoływany przez Prezydenta RP na Uchodźstwie Augusta Zaleskiego na członka Głównej Komisji Skarbu Narodowego Rzeczypospolitej Polskiej[17][18]. W 1964 został awansowany do stopnia pułkownika kawalerii[19]. Był powoływany przez Prezydenta RP na uchodźstwie Augusta Zaleskiego na członka Kapituły Orderu Virtuti Militari 7 marca 1962[20], 7 marca 1964[21][22], 7 marca 1966[23][24], 24 marca 1970[25].

Zmarł w 1981 w walijskim hrabstwie Caernarvonshire[26].

Publikacje

Ordery i odznaczenia

Przypisy

Bibliografia