Formuła 1 Sezon 2001

Sezon 2001 Formuły 1 – 52 sezon o Mistrzostwo Świata Formuły 1. Rozpoczął się on 4 marca 2001 roku na torze Albert Park Circuit w Australii, a zakończył 14 października na torze Suzuka International Racing Course w Japonii, po rozegraniu 17 wyścigów.

Sezon 2001 Mistrzostw Świata Formuły 1
Ilustracja
Inauguracja

4 marca

Zakończenie

14 października

Liczba wyścigów

17

Mistrzowie
Kierowcy

Michael Schumacher

Konstruktorzy

Ferrari

Poprzedni sezonNastępny sezon

Michael Schumacher zdobył swój czwarty tytuł mistrzowski, wygrywając dziewięć wyścigów, zaś w pięciu stając na drugim stopniu podium. Jego przewaga nad drugim w tabeli Davidem Coulthardem wyniosła aż 58 punktów. Mistrzem świata konstruktorów została włoska stajnia Ferrari. Po raz pierwszy od 1994 roku w bolidach pojawił się system kontroli trakcji. FIA dopuściła go do użytku począwszy od Grand Prix Hiszpanii, czyli piątej rundy sezonu.

Już podczas pierwszej eliminacji, rozgrywanej w Melbourne swój debiut w F1 zaliczyli dwaj późniejsi mistrzowie świata. Kimi Räikkönen zadebiutował w barwach teamu Sauber, zaś Fernando Alonso poprowadził bolid Minardi. Po raz pierwszy zobaczyliśmy w akcji również innego, znakomitego kierowcę, mistrza serii Champ Car Juana Pablo Montoyę, który znalazł zatrudnienie w zespole BMW Williams.

Wraz z rozpoczęciem sezonu, w Formule 1 pojawiły się również dwa francuskie koncerny. Po trzech latach przerwy Renault powróciło ponownie jako dostawca silników, tym razem jako partner zespołu Benetton. Michelin zdecydował się wejść do F1 jako dostawca opon, tworząc konkurencję dla ogumienia marki Bridgestone po raz pierwszy od sezonu 1998, kiedy z mistrzostw zniknął Goodyear.

Z drugiej strony, sezon 2001 przyniósł dla Formuły 1 utratę kilku znaczących kierowców. Dwukrotny mistrz świata Mika Häkkinen ogłosił, że po zakończeniu sezonu zrobi sobie rok odpoczynku od wyścigów, jednak, tak jak przewidywano, nigdy więcej nie zobaczyliśmy go już w wyścigu F1. Rok 2001 okazał się też być ostatnim dla francuskiego kierowcy Jeana Alesi, który na krótko przed swoim ostatnim wyścigiem – Grand Prix Japonii, przekroczył magiczną liczbę 200 startów.

Po zakończeniu sezonu z Formuły 1 z listy startowej zniknęły także dwa zespoły. Prost Grand Prix upadł z powodu braku środków finansowych, zaś Benetton został wykupiony przez swojego dostawcę silników – koncern Renault, stając się tym samym zespołem producenckim.

Michael Schumacher nie miał dużych problemów ze zdobyciem mistrzostwa, podobnie jak jego zespół, Scuderia Ferrari. Włoski team zgromadził na swoim koncie 9 zwycięstw w ciągu całego sezonu, zaś resztą musiał się podzielić z zespołami BMW.Williams oraz McLaren-Mercedes.

Obaj kierowcy Williamsa: Ralf Schumacher oraz Juan Pablo Montoya zaliczyli swoje pierwsze zwycięstwa w karierze, odpowiednio podczas wyścigów w San Marino i we Włoszech. Młodszy z braci Schumacherów kończył wyścig jako pierwszy jeszcze dwa razy: raz podczas Grand Prix Kanady i raz przed własną publicznością, na torze Hockenheimring. Dzięki temu BMW.Williams odnotowało cztery zwycięstwa w ciągu całego sezonu.

Cztery pierwsze miejsca zdołał także wywalczyć McLaren, jednak z pewnością nie był to wynik równie satysfakcjonujący jak te osiągane w poprzednich latach. Kierowcy zespołu podzielili się zwycięstwami dokładnie po połowie. Odchodzący z F1 Häkkinen triumfował na Silverstone oraz podczas Grand Prix USA, zaś Szkot David Coulthard zgarnął pierwsze miejsca w Brazylii i Austrii.

Było to jednak zdecydowanie za mało, aby powstrzymać Michaela Schumachera przed obroną mistrzostwa. 123 punkty, które Niemiec zgromadził w ciągu sezonu, okazały się być znacznie większą sumą niż ta potrzebna do zapewnienia sobie czwartego tytułu i wyrównania dorobku Alaina Prosta. Oprócz licznych zwycięstw Schumachera, także 11 podiów Brazylijczyka Rubensa Barrichello sprawiło, że Scuderia Ferrari obroniła tytuł mistrzowski z przewagą wynoszącą aż 77 punktów.

Lista startowa

Poniższe zespoły oraz kierowcy wzięli udział w sezonie 2001 FIA Formula One World Championship. Numery startowe zostały określone na podstawie klasyfikacji kierowców i konstruktorów sezonu 2000.

ZespółKonstruktorSamochódSilnik (3.0l V10)OponyNrKierowcy wyścigowiRundyKierowcy rezerwowi
Scuderia Ferrari MarlboroFerrariF2001 Ferrari
050
B1 Michael Schumacher1–17 Luca Badoer 
2 Rubens Barrichello1–17
West McLaren MercedesMcLaren-MercedesMP4-16 Mercedes
FO 110K
B3 Mika Häkkinen1–17 Alexander Wurz 
4 David Coulthard1–17
BMW.Williams F1 TeamWilliams-BMWFW23 BMW
P80
M5 Ralf Schumacher1–17 Marc Gené 
6 Juan Pablo Montoya1–17
Mild Seven Benetton Renault SportBenetton-RenaultB201 Renault
RS21
M7 Giancarlo Fisichella1–17 Mark Webber 
8 Jenson Button1–17
Lucky Strike BAR HondaBAR-Honda003 Honda
RA001E
B9 Olivier Panis1–17 Anthony Davidson
Darren Manning
Patrick Lemarié
Takuma Satō 
10 Jacques Villeneuve1–17
Benson and Hedges Jordan HondaJordan-HondaEJ11 Honda
RA001E
B11 Heinz-Harald Frentzen1–7, 9–11 Ricardo Zonta 
Ricardo Zonta8, 12 
Jarno Trulli13–17 
121–12 
Jean Alesi13–17
Orange Arrows AsiatechArrows-AsiatechA22 Asiatech
001
B14 Jos Verstappen1–17 Johnny Herbert 
15 Enrique Bernoldi1–17
Red Bull Sauber PetronasSauber-PetronasC20 Petronas
01A
B16 Nick Heidfeld1–17 Felipe Massa 
17 Kimi Räikkönen1–17
Jaguar RacingJaguar-CosworthR2 Cosworth
CR-3
M18 Eddie Irvine1–17 Tomas Scheckter 
19 Luciano Burti1–4 
Pedro de la Rosa5–17
European Minardi F1Minardi-EuropeanPS01
PS01B
EuropeanM20 Tarso Marques1–14 Alex Yoong 
Alex Yoong15–17 
21 Fernando Alonso1–17
Prost AcerProst-AcerAP04 Acer
01A
M22 Jean Alesi1–12 Stéphane Sarrazin
Pedro de la Rosa
Jonathan Cochet 
Heinz-Harald Frentzen13–17 
23 Gastón Mazzacane1–4 
Luciano Burti5–14 
Tomáš Enge15–17
ZespółKonstruktorSamochódSilnik (3.0l V10)OponyNrKierowcy wyścigowiRundyKierowcy rezerwowi

Zmiany wśród zespołów

  • Zespół Minardi został w styczniu 2001 wykupiony przez australijskiego biznesmena, szefa linii lotniczych European Aviation Air Charter, Paula Stoddarta. Tym samym European Aviation stało się dostawcą silników dla zespołu.
  • Peugeot zrezygnował z dalszego prowadzenia programu rozwoju silników dla F1. Dlatego też nowym dostawcą silników dla Prost Grand Prix został Acer. Pozostałości po programie rozwojowym Peugeota wykupiła japońska firma Asiatech. Dzięki temu rozpoczęła ona dostarczanie jednostek napędowych zespołowi Arrows.

Zmiany wśród kierowców

Przed sezonem

  • Kolumbijczyk Juan Pablo Montoya, który w poprzednim sezonie z zespołem Chip Ganassi Racing zdobył mistrzostwo amerykańskiej serii CART, został zatrudniony w zespole BMW.Williams.
  • Alexander Wurz odszedł z zespołu Benetton i został kierowcą testowym McLarena. Jego miejsce we włoskim zespole zajął Jenson Button, który został wypożyczony z Williamsa, w barwach którego debiutował w poprzednim sezonie.
  • Nick Heidfeld rozstał się z francuskim zespołem Prost Grand Prix i podpisał kontrakt na starty dla Sauber-Petronas. Na jego miejsce Alain Prost zatrudnił Gastóna Mazzacane, który poprzednio jeździł dla Minardi.
  • W barwach zespołu Minardi zadebiutował za to młody Fernando Alonso, który do tej pory rywalizował z innymi kierowcami w Formule 3000.
  • W jednym z dwóch bolidów Sauber zadebiutował inny przyszły mistrz świata, Kimi Räikkönen. Przyznanie mu superlicencji odbiło się jednak sporym echem w świecie F1, ponieważ Fin był bardzo niedoświadczony – w samochodach typu "single seater" zaliczył do tej pory jedynie 23 starty.
  • Ricardo Zonta odszedł z zespołu British American Racing i przyjął posadę kierowcy testowego w Jordan Grand Prix.
  • Brazylijczyk Tarso Marques, który poprzedni sezon spędził jeżdżąc w serii Champ Car, znalazł zatrudnienie w Minardi.
  • Mika Salo zakończył współpracę z zespołem Sauber i zgodził się pracować razem z Toyotą nad projektem nowego zespołu producenckiego. Ze szwajcarskiego zespołu odszedł również drugi z dotychczasowych kierowców, Pedro Diniz. Brazylijczyk zdecydował się jednak wykupić 40% akcji francuskiego zespołu Prost GP.
  • Johnny Herbert jeżdżący do tej pory dla Jaguar Racing został kierowcą testowym Arrows. Na jego miejsce wskoczył Luciano Burti, który w zespole pełnił wcześniej obowiązki kierowcy testowego.
  • Enrique Bernoldi, który podobnie jak Alonso jeździł dotąd w Formule 3000 został partnerem Josa Verstappena w zespole Arrows.
  • Marc Gené odszedł z Minardi, aby zostać testerem w BMW.Williams.
  • Olivier Panis zrezygnował z obowiązków kierowcy testowego McLarena, dzięki czemu mógł zostać etatowym kierowcą zespołu BAR.
  • Pedro de la Rosa stracił posadę w zespole Arrows i wobec tego został jednym z rezerwowych kierowców w Prost Grand Prix.

W trakcie sezonu

  • Już po czterech wyścigach szefostwo Prost Grand Prix doszło do wniosku, że zatrudnienie Gastóna Mazzacane nie było dobrym posunięciem i zwolniło Argentyńczyka.
  • Wolne miejsce w Prost Grand Prix od Grand Prix Hiszpanii zajął Luciano Burti, który zrezygnował z posady w Jaguarze.
  • Również od Grand Prix Hiszpanii Jaguar zatrudnił Pedro de la Rosę.
  • Podczas Grand Prix Kanady, Jordan Grand Prix zastąpiło kontuzjowanego Heinza-Haralda Frentzena swoim kierowcą testowym, Ricardo Zontą.
  • Przed wyścigiem na Hockenheimring kontrakt Frentzena został zerwany. Spowodowało to ostry spór pomiędzy zawodnikiem a zespołem, który zakończył się sprawą sądową przed końcem sezonu. W wyścigu Frentzena zastąpił ponownie Zonta.
  • Heinz-Harald Frentzen od Grand Prix Węgier zastąpił Jeana Alesi, jako zawodnika Prost GP. Jean Alesi, został natomiast w tym samym czasie zatrudniony w Jordanie. Tym samym ci dwaj zawodnicy po prostu zamienili się swoimi dotychczasowymi miejscami.
  • W trakcie sezonu FIA przyznała superlicencję Malezyjczykowi Alexowi Yoongowi, dzięki czemu na trzy ostatnie wyścigi sezonu zastąpił on Tarso Marquesa w zespole Minardi. Marques na resztę sezonu zgodził się pozostać kierowcą rezerwowym włoskiej stajni.
  • Luciano Burti doznał poważnej kontuzji w wyniku wypadku, jaki odniósł podczas Grand Prix Belgii. Uraz wyeliminował go z reszty wyścigów i dlatego Prost Grand Prix, począwszy od Grand Prix Włoch zatrudniło Czecha Tomáša Enge.
  • Niespodziewanie Tomas Scheckter został zwolniony z posady kierowcy testowego Jaguara po tym, jak sąd uznał go winnym nagabywania prostytutki ze swojego samochodu (ang. kerb-crawling)[1][2]. Jaguar przez resztę sezonu pozostał bez żadnych rezerwowych kierowców.

Kalendarz wyścigów

Lista eliminacji

NrNazwa rundyData rozegraniaTorLokalizacja
1 Grand Prix Australii4 marcaAlbert Park CircuitMelbourne
2 Grand Prix Malezji18 marcaSepang International CircuitKuala Lumpur
3 Grand Prix Brazylii1 kwietniaAutódromo José Carlos PaceSão Paulo
4 Grand Prix San Marino15 kwietniaAutodromo Enzo e Dino FerrariImola
5 Grand Prix Hiszpanii29 kwietniaCircuit de CatalunyaBarcelona
6 Grand Prix Austrii13 majaRed Bull RingSpielberg
7 Grand Prix Monako27 majaCircuit de MonacoMonte Carlo
8 Grand Prix Kanady10 czerwcaCircuit Gilles VilleneuveMontreal
9 Grand Prix Europy24 czerwcaNürburgringNürburg
10 Grand Prix Francji1 lipcaCircuit de Nevers Magny-CoursNevers
11 Grand Prix Wielkiej Brytanii15 lipcaSilverstone CircuitNorthamptonshire
12 Grand Prix Niemiec29 lipcaHockenheimringHockenheim
13 Grand Prix Węgier19 sierpniaHungaroringBudapeszt
14 Grand Prix Belgii2 wrześniaCircuit de Spa-FrancorchampsSpa-Francorchamps
15 Grand Prix Włoch16 wrześniaAutodromo Nazionale di MonzaMonza
16 Grand Prix Stanów Zjednoczonych30 wrześniaIndianapolis Motor SpeedwayIndianapolis
17 Grand Prix Japonii14 październikaSuzuka International Racing CourseSuzuka

Zmiany w kalendarzu

Wyniki

Najlepsze wyniki w Grand Prix

NrRundaPole PositionNajszybsze okrążenieZwycięzca wyściguNajlepszy konstruktorRezultat
1 Grand Prix Australii Michael SchumacherFerrari Michael SchumacherFerrari Michael SchumacherFerrari FerrariWyniki
2 Grand Prix Malezji Michael SchumacherFerrari Mika HäkkinenMcLaren Michael SchumacherFerrari FerrariWyniki
3 Grand Prix Brazylii Michael SchumacherFerrari Ralf SchumacherWilliams David CoulthardMcLaren McLaren-MercedesWyniki
4 Grand Prix San Marino David CoulthardMcLaren Ralf SchumacherWilliams Ralf SchumacherWilliams Williams-BMWWyniki
5 Grand Prix Hiszpanii Michael SchumacherFerrari Michael SchumacherFerrari Michael SchumacherFerrari FerrariWyniki
6 Grand Prix Austrii Michael SchumacherFerrari David CoulthardMcLaren David CoulthardMcLaren McLaren-MercedesWyniki
7 Grand Prix Monako David CoulthardMcLaren David CoulthardMcLaren Michael SchumacherFerrari FerrariWyniki
8 Grand Prix Kanady Michael SchumacherFerrari Ralf SchumacherWilliams Ralf SchumacherWilliams Williams-BMWWyniki
9 Grand Prix Europy Michael SchumacherFerrari Juan Pablo MontoyaWilliams Michael SchumacherFerrari FerrariWyniki
10 Grand Prix Francji Ralf SchumacherWilliams David CoulthardMcLaren Michael SchumacherFerrari FerrariWyniki
11 Grand Prix Wielkiej Brytanii Michael SchumacherFerrari Mika HäkkinenMcLaren Mika HäkkinenMcLaren McLaren-MercedesWyniki
12 Grand Prix Niemiec Juan Pablo MontoyaWilliams Juan Pablo MontoyaWilliams Ralf SchumacherWilliams Williams-BMWWyniki
13 Grand Prix Węgier Michael SchumacherFerrari Mika HäkkinenMcLaren Michael SchumacherFerrari FerrariWyniki
14 Grand Prix Belgii Juan Pablo MontoyaWilliams Michael SchumacherFerrari Michael SchumacherFerrari FerrariWyniki
15 Grand Prix Włoch Juan Pablo MontoyaWilliams Ralf SchumacherWilliams Juan Pablo MontoyaWilliams Williams-BMWWyniki
16 Grand Prix Stanów Zjednoczonych Michael SchumacherFerrari Juan Pablo MontoyaWilliams Mika HäkkinenMcLaren McLaren-MercedesWyniki
17 Grand Prix Japonii Michael SchumacherFerrari Ralf SchumacherWilliams Michael SchumacherFerrari FerrariWyniki

Klasyfikacje szczegółowe

Kierowcy

Poz.KierowcaKonstruktor Pkt.
1 Michael SchumacherFerrari112NU1212112NU11421123
2 David CoulthardMcLaren2312515NU34NUNU32NU3365
3 Rubens BarrichelloFerrari32NU3NU32NU533225215556
4 Ralf SchumacherWilliamsNU5NU1NUNUNU142NU1473NU649
5 Mika HäkkinenMcLarenNU6NU49NUNU36NW1NU54NU1437
6 Juan Pablo MontoyaWilliamsNUNUNUNU2NUNUNU2NU4NU8NU1NU231
7 Jacques VilleneuveBARNUNU7NU384NU9NU83986NU1012
8 Nick HeidfeldSauber4NU3769NUNUNU66NU6NU116912
9 Jarno TrulliJordanNU8554DKNU11NU5NUNUNUNUNU4812
10 Kimi RäikkönenSauber6NUNUNU841041075NU7NU7NUNU9
11 Giancarlo FisichellaBenetton13NU6NU14NUNUNU1111134NU3108178
12 Eddie IrvineJaguar10NUNUNUNU73NU7NU9NUNUNUNU5NU6
13 Heinz-Harald FrentzenJordan/Prost54116NUNUNUNU87NU9NU10126
14 Olivier PanisBAR7NU4875NUNUNU9NU7NU11911135
15 Jean AlesiProst/Jordan9989101065151211610687NU5
16 Pedro de la RosaJaguarNUNUNU681412NU11NU512NU3
17 Jenson ButtonBenetton1411101215NU7NU1316155NUNUNU972
18 Jos VerstappenArrows117NUNU126810NU131091210NUNU141
19 Ricardo ZontaJordan7NU0
20 Luciano BurtiJaguar/Prost810NU111111NU81210NUNUNUNU0
21 Enrique BernoldiArrowsNUNUNU10NUNU9NUNUNU148NU12NU13150
22 Tarso MarquesMinardiNU149NU16NUNU9NU15NZNUNU130
23 Fernando AlonsoMinardi1213NUNU13NUNUNU14171610NUNU13NU110
24 Tomáš EngeProst1214NU0
25 Gastón MazzacaneProstNU12NUNU0
26 Alex YoongMinardiNUNU160
Poz.KierowcaKonstruktor Pkt.

Konstruktorzy

Poz.KonstruktorNr Pkt.
1 Ferrari1112NU1212112NU11421179
232NU3NU32NU5332252155
2 McLaren-Mercedes3NU6NU49NUNU36NW1NU54NU14102
42312515NU34NUNU32NU33
3 Williams-BMW5NU5NU1NUNUNU142NU1473NU680
6NUNUNUNU2NUNUNU2NU4NU8NU1NU2
4 Sauber-Petronas164NU3769NUNUNU66NU6NU116921
176NUNUNU841041075NU7NU7NUNU
5 Jordan-Honda1154116NUNUNU7NU87NU10687NU19
12NU8554DKNU11NU5NUNUNUNUNU48
6 BAR-Honda97NU4875NUNUNU9NU7NU119111317
10NUNU7NU384NU9NU83986NU10
7 Benetton-Renault713NU6NU14NUNUNU1111134NU31081710
81411101215NU7NU1316155NUNUNU97
8 Jaguar-Cosworth1810NUNUNUNU73NU7NU9NUNUNUNU5NU9
19810NU11NUNUNU681412NU11NU512NU
9 Prost-Acer2299891010651512116NU9NU10124
23NU12NUNU1111NU81210NUNUNUNU1214NU
10 Arrows-Asiatech14117NUNU126810NU131091210NUNU141
15NUNUNU10NUNU9NUNUNU148NU12NU1315
11 Minardi-European20NU149NU16NUNU9NU15NZNUNU13NUNU160
211213NUNU13NUNUNU14171610NUNU13NU11
Poz.KonstruktorNr Pkt.

Przypisy

Bibliografia